در تنهایی یا در كنار دوستان و ناصحان مورد اعتماد، به تناوب، خویشتن را
حقیقتا بازنگری كنید. یكی دو ساعت وقت بگذارید و «خط زندگی» خود را ترسیم
كنید. از كودكی شروع كنید. فراز و فرودها را، حوادثی كه موجب خوش‌حالی
زیاد یا اندوه جدی شما شده‌اند، مواقعی كه شدیدا احساس غرور یا هیجان یا
نیروی خیلی زیاد یا دل‌روشنی كرده‌اید و نیز مواردی كه دچار بدترین
احساسات تنهایی و سرگشتگی بوده‌اید، مشخص كنید. موارد تحول (مواقعی كه
تغییری بنیادی در احوال شما ایجاد شده) را تعیین كنید.آن‌گاه به كلیت این
نقشه توجه كنید. كدام نكته‌ی بنیادی در دل آن نهفته است؟ كدام حالت در
تمامی این موارد به چشم می‌خورد؟ هر زمان كه عزم ایجاد تغییر در زندگی خود
داشته‌اید، كدام ارزش‌ها در اكثر موارد بیش‌ترین اثر را داشته‌اند؟ آیا در
مجموع، در راه راست قرار دارید؟ یا این‌كه فراز و فرود زیادی دیده می‌شود؟
در كدام موارد شانس یا سرنوشت، نقشی ایفا كرده‌اند؟
حال به گذشته‌ی نزدیك برگردید و به این سوالات پاسخ دهید: در زندگی یا در
محیط كار چه چیزهایی تغییر كرده و چه چیزهایی ثابت مانده‌اند؟ چه احساسی
دارم؟ این روزها خودم را چگونه می‌بینم؟ آیا با ارزش‌هایم زندگی می‌كنم؟
آیا خوش‌حالم؟ آیا ارزش‌های مورد قبول من، با آن‌چه كه در محیط كار
می‌گذرد، تطبیق می‌كند؟ آیا آرزوهایم تغییر كرده‌اند؟ آیا هنوز به دیدگاهی
كه نسبت به آینده‌ام دارم، معتقد هستم؟
سرانجام به‌عنوان جمع‌بندی، قلم بردارید و آزادانه این جملات را تمام كنید: «من در زندگی... و حالا من...»
تعریف اصول زندگی: به جنبه‌های مهم زندگی خود مانند خانواده، ارتباطات،
كار، معنویت و سلامتی بیندیشید. مهمترین اعتقادات اصولی شما در هریك از
این جنبه‌ها كدامند؟ پنج، شش اصل را كه در زندگی شما را هدایت كرده‌اند،
نام ببرید و به این بیندیشید كه آیا واقعا با این اصول زندگی می‌كنید یا
این‌كه فقط حرفش را می‌زنید.
افق گستری: یكی دو صفحه درباره‌ی این‌كه با بقیه‌ی عمر خود چه می‌خواهید
بكنید، بنویسید. یا اگر میل دارید، كاغذی را از یك تا ۲۷ شماره‌گذاری كنید
و كارهایی را كه می‌خواهید پیش از مردن انجام دهید، بنویسید. لازم نیست در
شماره‌ی ۲۷ توقف كنید. به عملی بودن یا اولویت خواسته‌ها هم كاری نداشته
باشید. فقط آن‌چه را كه به ذهنتان می‌آید، یادداشت كنید.
این تمرین دشوارتر از آن است كه به‌نظر می‌آید، زیرا ذهن انسان طبعا به
كارهایی كه باید فردا یا هفته‌ی آینده یا ماه دیگر انجام شود، می‌اندیشد.
اما در چنین افق كوتاهی ما فقط می‌توانیم به كارهای اضطراری برسیم، نه
كارهای مهم. هرگاه به افق دور می‌نگریم و به چیزهایی كه می‌خواهیم پیش از
مردن انجام دهیم، می‌اندیشیم، سلسله‌ی جدیدی از امكانات به‌روی ما باز
می‌شود. ما هنگام كار با مدیرانی كه این تمرین را انجام می‌دهند، متوجه یك
روند شگفت‌آور شده‌ایم: اكثر مردم درمورد كار خود هدف‌های اندكی را ذكر
می‌كنند، به‌طوری‌كه ۸۰ درصد یا بیشتر یادداشت‌های آنها ربطی به كار
ندارد. دیگر این‌كه هنگامی‌كه تمرین را به پایان می‌برندو یادداشت‌های خود
را مرور می‌كنند، با استفاده از روندها و روابطی كه بین نوشته‌های خود كشف
می‌كنند، به شفاف‌سازی و پالایش رویاها و آرزوهای خود می‌پردازند.
آینده‌نگاری: به این بیندیشید كه با این فرض كه زندگی شما به شكل
دل‌خواهتان ادامه پیدا كند، پانزده سال دیگر در چه وضعی مشغول خواندن این
مقاله‌اید؟ چه نوع آدم‌هایی دوروبرتان خواهند بود؟ محیط اطراف شما چه شكلی
خواهد داشت؟ نوعا در طول یك روز یا یك هفته چه خواهید كرد؟ نگران نباشید
كه تحقق این خواسته‌ها عملی خواهد بود یا نه. فقط اجازه دهید این تصورات
خلق شوند و سپس جایگاه خودتان را در آن فضا تعیین كنید.
قلم بردارید و آزادانه درباره‌ی این تصورات بنویسید. گفته‌های خود را ضبط
كنید، یا برای یار شفیق خود شرح دهید. بسیاری می‌گویند وقتی این تمرین را
انجام می‌دهند احساس می‌كنند انرژی آزاد كرده‌اند و حتا نسبت به چند
لحظه‌ی پیش، خوش‌بین‌تر می‌شوند. نگارش آینده‌ی مطلوب، ابزار نیرومندی
برای بهره‌گیری از امكانات موجود در جهت ایجاد تغییر در زندگی است.