این گوهر که گونه‌ای
از کروندوم است، از روزگار باستان ارزش بسیار زیادی داشته و به همراه الماس و زمرد
به عنوان با ارزشترین گوهرها در نظر گرفته می‌شدند. امروزه تمامی کروندومهای گوهری
به استثنای رنگ سرخ آن را سافیر می‌نامند. اما رنگ آن نیز بیان می‌شود برای مثال
سافیر زرد ، سافیر ارغوانی و غیره.
- تاریخچه
از سده پانزدهم
تاکنون برمه منبع بهترین یاقوتهای سرخ بود. در این کشور سه ناحیه مجزا وجود دارد
که مهمترین آنها در نزدیکی مدگوک واقع است. یاقوتهای سرخ در سنگ آهکهای دگرگونی
واقع بوده و از استخراج سنگ مادر ، گوهر سنگهای زیبایی بدست آمده است. در هر حال
بیشتر گوهرها از زمانهای باستان تاکنون ، از خاک دامنه کوهها و شنهای دره‌های
رودخانه‌ای بازیافت شده است.
از مدتها پیش گوهر
سنگهایی با کیفیت پایین‌تر از یاقوتهای برمه ، از رسوبات آبرفتی کامبوج ، تایلند و
سریلانکا بدست آمده است.در همین حال اواخر نیز یاقوتهای سرخی در پارک ملی تاووکنیا
کشف شد و از سال 1980 که معدن کاری در این منطقه آغاز شد گوهر سنگهایی با کیفیتی
مشابه برمه بدست آمده است.
- وجوه مشخصه
یاقوتهای سرخ سایه‌های
مختلفی از سرخ دارند، اما یاقوتهای سرخ سید بیشترین ارزش را دارند. شکست آن صدفی ،
استخوانی ، سختی آن 9 و وزن مخصوص آن در حدود 4 است. علت زیاد بودن وزن مخصوص آن
این است که یونهای اکسیژن بسته متراکمی بوجود می‌آورند که در آن یونهای آلومینیوم
در موقعیت اکنائدریک خود با خواص بسیار کم قرار گرفته‌اند.
یاقوتهای سرخ شفاف
را بطور معمول تراش وجه‌دار می‌دهند، اما انواع غیر شفاف که رنگ زیبایی داشته
باشند را تراش محدب می‌دهند. این گوهر سنگ با گوهر سنگهای دیگری مانند لعل و
تورمالین که رنگ سرخ دارند، ممکن است اشتباه شود.