وا‍ژه نامه مروارید

در دنیای مد وجواهرات همتایی برای رشته های فوق العاده زیبای مروارید وجود ندارد. از دیدگاه بسیاری از زنان، مروارید مظهر شکوه و عظمت بوده و گوهری فراتر از جواهری ساده به‌شمار می‌آید بطوریکه تغییرات ناشی از زمان و مدهای رایج هر فصل از ارزش آن نمی‌کاهد.مرواریدهای کنونی سمبل تجربیاتی هستند، با ماهیت استاندارد و طرح‌شان نظر خانم‌ها را مجذوب خود کرده است.

جواهرات حاوی مرواریدهای رنگارنگ و متنوع فراتر از حد تصور اهمیت یافته‌اند. آویزهای منحصربه‌فرد، حلقه‌های زیبا و طرح‌های جالب و شورانگیز همگی از برکت مرواریدهایی که ریشه در نمونه‌های طبیعی از جمله"باروک" دارند، از ارزش‌های خاصی بهره‌مند شده‌اند. قیمت‌های مروارید متغیر است و انتخاب هر نمونه از آن چه یک رشته مروارید "ساوت سیSouth sea" سیاه رنگ با پرتوی آبی رنگ به قیمتی نازل باشد و یا مرواریدهای گرانبهای"فرش واترFresh water" چین در مدنظر قرار گیرند، دلیل بر بی‌ارزشی و یا باارزش بودن برخی از آنها نیست. درهرصورت صرفنظر از قیمت آنها، مروارید باشکوه‌ترین و درخشان‌ترین جواهر دنیا محسوب می شود.

همانند همیشه جواهرفروش موردنظر شما تنها فردی است که پاسخگوی سوالاتتان خواهدبود و نمونه‌های مختلفی از مروارید را به شما نشان خواهد داد. بدین ترتیب به عظمت دنیای مروارید پی‌خواهید برد.

 مرواریدهای پرورشی آکویا Akoya pearls ، نمونه‌های کلاسیک از مرواریدهای پرورشی

طبق افسانه‌های اسلامی، دو آفریده خداوند در آغاز از مروارید ساخته شدند که عبارت بودند از لوح عظیمی که در آن تمامی وقایع تا روز قیامت ثبت می‌شدند و کره‌ای به وسعت هفتاد هزار لیگLeagues( واحد مسافت برابر ۸/۴ کیلومتر) پوشیده از آب که ادامه حیات به وجودش بستگی داشت.

با توجه به عظمت این گوهر گرانبها و ارگانیک تعجبی ندارد که انسان را همواره در جستجوی مروارید بیابیم که می‌تواند در صدف‌های آب شور یا شیرین دریا یافت شود. رومی‌ها برای دستیابی به این گوهر ارزشمند لشگر خود را به‌سوی مناطقی که امروزه انگلستان و اسکاتلند نامیده می‌شوند گسیل می‌داشتند تا بر رودخانه‌ها و دریاچه‌هایی تسلط یابند که بستر آنها را صدف‌های حاوی مروارید فراگرفته‌بود.

 صید مروارید یکی از تفریحات قرن ۱۹ آمریکایی‌ها محسوب می‌شد. از آنجا که میزان تقاضا مروارید همواره یکسان نبوده‌، بشر قرن‌هاست که به پرورش آن می‌پردازد. تکنیک مزبور، کشت و پرورش مروارید نام داشته که اولین بار در چین در قرن ۱۳ به اجرا درآمد. یکی از روستاییان به‌نام "یوشان یانگYushun Yong" دریافت که با ورور "بوداس‌های سربی Lead Buddas" کوچک، صدف مروارید در مبارزه با آن از خود ماده‌ای به نام "ناکر" ترشح می‌کند.

اندکی بعد میلیون‌ها بوداس کوچک مرواریدساز تولید شدند. با این‌وجود هدف اصلی از این کار پرورش مرواریدهای کاملا مدور بود.در سال ۱۹۰۵ "کوکیچی‌میکی‌موتو Kokochi Mikimoto" پدر صنعت مروارید ژاپن برای پرورش مروارید تکنیکی را ابداع کرد که هنوز نیز کاربرد دارد.

متخصصین آموزش دیده مهره‌ای از پوسته خرد شده صدف به همراه نوار باریکی از بافت "مانتل Mantle" متعلق به صدف را در قسمت "گونادGonad" صدف دو ساله میزبان قرار می‌دادند و سپس آن را به آب برمی‌گرداندند. درصورت مناسب بودن شرایط مهره وارد شده با لایه ای از ناکر (صدف‌مادر) پوشانیده می‌شد. صدف حاوی مروارید به مدت ۶ ماه یا ۲ سال در هرجایی قابل پرورش بود. میلیون‌ها صدف کشت شده از میان می‌رفتند و یا در تولید مرواریدهای مرغوب ناکام می‌ماندند. مرواریدها پس از آنکه تمیز و پولیش می‌شدند به فروش می رسیدند.

اکویا به معنای آب شور در زبان ژاپنی تعبیر می‌شود. اگرچه مرواریدهای ژاپن از نظر کیفی با هم تفاوت دارند، اما آمریکایی‌ها ویژگی‌های مشترکی را از نقطه نظر زیباشناختی به آنها نسبت می‌دهند.

درمجموع بهترین مروارید بسیار درخشان، شفاف، مدور و سفیدرنگ بوده و یا رنگ سفید آن به صورتی متمایل است. تعداد اندکی از مرواریدها خصوصیات فوق را دارا هستند. با این‌وجود کاملترین نوع آن این‌ ویژگی‌ها را منعکس می‌سازد. هم‌اکنون باظهور دیگر تولیدکننده‌ها به صحنه عرضه مروارید و برخورداری آنها از موقعیتی همانند ژاپن، قلمرو استانداردهای تعیین کننده، درجه مرغوبیت مروارید را نیز گسترش داده‌است.

در سال‌های اخیر افزایش هزینه‌های نیروی کار و مشکلات ناشی از محیط زیست در ژاپن سبب رونق پرورش مرواریدهای" آب شورSalt Water " در چین شده‌است. تاکنون این نوع مرواریدها در چین، فاقد رنگ و درخشش مرواریدهای ژاپنی بودند که در آب‌های مناطق سردتر پرورش می‌یافتند. از آنجا که محل کشت آنها در کشورهای ژاپن و چین در مقایسه با دیگر نمونه‌ها، کوچک به نظر می‌رسید، مرواریدهای اکویا بیش از ۱۰ میلیمتر قطر نداشتند.

 اما نمونه های بزرگتر در مناطقی مانند استرالیا، اندونزی، فیلیپین و تاهیتی تحت‌عنوان مرواریدهای"ساوت سیSouth Sea" به‌عمل می‌آمدند. درهرحال برخی از تولیدکننده‌های مروارید ساوت‌سی، نمونه‌های کوچک کروی را در اندازه‌های ۸ الی ۱۰ میلیمتر نیز که زمانی ژاپن مبتکر آن به‌شمار می‌آمد پرورش می‌دهند. اینگونه مرواریدها با ویژگی خاص خود نظر بسیاری از خریداران را جلب کرده‌اند. مرواریدهای پرورشی کلاسیک ژاپن هنوز حکم استاندارد را در امر مقایسه آنها با یکدیگر دارند.

 مرواریدهای ساوت سیSouth Sea "نمونه های درشت و چشمگیر"

سال‌ها زنان گرایش به استفاده از مرواریدهای ۵ الی ۶ میلیمتری را نشان می‌دادند. اندازه‌های بزرگتر مروارید یعنی ۷ الی ۸ میلیمتر نیز دردسترس قرار داشت. اما در اواخر ۱۹۵۰ نمونه‌های ۱۰ الی ۱۲ میلیمتری به‌کمک صدف‌هایی با لبه زرد و سفید "پینک‌تاداماکسیماPinctada Maxima" که بزرگتر از صدف‌هایی که ژاپن از برمه و استرالیا وارد می‌کرد بودند، پرورش داده می‌شدند. تولید بسیار محدود اینگونه مروارید موجب شد تا معدودی از جواهرفروشی‌ها به عرضه آن بپردازند. از اینرو تنها برخی از مشتریان می‌توانستند با پرداخت مبالغی گزاف از عهده خرید آن برآیند.

امروزه به‌دلیل افزایش میزان تولید در استرالیا، اندونزی و فیلیپین مرواریدهای ساوت سی از طریق خرده فروشی‌ها به‌وفور در دسترس هستند. در فاصله سال‌های ۲۰۰۰-۱۹۸۰ همزمان با بالا رفتن سطح تقاضا، تولید مروارید حداقل ۱۰ برابر افزایش نشان می‌دهد. همزمان با این شرایط شاهد کاهش تولید از سال ۱۹۹۷ در ژاپن هستیم که ناشی از مشکلات زیست‌محیطی است. به‌منظور کاهش تولید مرواریدهای مشهور ۸ الی ۱۰ میلیمتری بسیاری از مراکز کشت اندونزی و فیلیپین نظر خود را معطوف به اندازه‌هایی از مروارید کرده‌اند که زمانی در ژاپن پرورش می‌یافتند.

در نتیجه این امر واژه مروارید ساوت‌سی را دیگر نمی‌توان مترادف با مرواریدهای درشت بیش از ۱۰ میلیمترُ فرض کرد. با این وجود استرالیا هنوز نمونه‌هایی به قطر ۱۵ میلیمتر و در برخی مواقع بیش از ۱۹ میلیمتر را تولید می‌کند.

مرواریدهای ساوت‌سی علاوه بر جنبه کیفی از نقطه نظر زیباشناختی نیز از اهمیت بسیاری برخوردارند. همچنین شهرت آنها تاثیر به‌سزایی در بهبود رنگ و درخشش آنها داشته‌است.

هنگامی که ژاپن منبع اصلی مرواریدهای پرورشی محسوب می‌شد، مرواریدهای بسیار درخشان سفید و صورتی رنگش در اوج زیبایی قرار داشتند. هم اکنون مرواریدهای دیگری موجود هستند که مرغوبیت و جذابیت بی‌نظیرشان فراتر از حد تصور است.

به عنوان یک‌اصل کلی، مرواریدهای ساوت سی از زیبایی دلنشینی برخور هستند و بهترین نوع آن درخشش غیر متالیک و فوق العاده‌ای را جلوه‌گر می‌کند. درجات رنگ آن نیز متغیر بوده که شامل سفید، صورتی مات و کرم و صورتی پررنگ می‌شود. تعدادی نیز زردرنگ هستند که در زمره مرواریدهای طلایی قرار می‌گیرند. اینگونه مرواریدهای منحصربه‌فرد اغلب شباهت به الماس‌های زرد داشته و قیمت آنها بیشتر است.

باوجود اینکه مرواریدهای ساوت‌سی امروزه بیش از گذشته در دسترس قرار دارند، هنوز همانند کادیلاک و گاهی رولزرویس گرانبها هستند. علیرغم کاهش نگران کننده تولید در ژاپن، هنوز این کشور بیش از استرالیا، اندونزی و فیلیپین و حداقل ۴ برابر آنها مروارید پرورش می‌دهد. به‌علاوه صدف مرواریدهای ساوت‌سی ناکرهای ضخیم‌تری را در مقایسه با نمونه های چینی و ژاپنی تولید می‌کنند.

مرواریدهای تاهیتی و شگفتی‌های این گوهر پررمز و راز Tahitian pearls

سالهاست که تاهیتی (پولینزی فرانسه) بهشت علاقه‌مندان به تفریح و تفرج به‌شمار می‌آید. شهرت مرواریدهای این سرزمین از اوایل سال ۱۹۶۰ افزایش تولید آن را سبب شده‌است به‌طوریکه بازده جزیره مزبور در مجموع بیش از کل تولید مروارید ساوت‌سی در منطقه ارزیابی شده است. در واقع مرواریدهای تاهیتی در طبقه‌ای مجزا از دیگر مرواریدهای ساوت‌سی قرار می‌گیرند. این دسته از مرواریدها توسط صدفی با لبه های سیاهرنگ "پینک تادا مارگاریتی فرا Pinctada Margaritifera" پرورش داده می‌شوند که بسیار کوچکتر صدف‌هایی است که لبه آنها سفید و زردرنگ است در دیگر مناطق مورد استفاده قرار دارند.

 در نتیجه رنگ آن به‌جای آنکه سفید یا شیری رنگ باشد، مانند مرواریدهایی که در استرالیا، اندونزی و فیلیپین به‌عمل می‌آیند خاکستری کم رنگ یا سیاه براق است.

هنگامی که برای اولین بار مروارید تاهیتی در اواسط ۱۹۷۰ به بازار آمد، به‌نظر می‌رسید بهترین نمونه‌های آن شباهت به توپ بولینگ داشته باشند زیرا همانند آن سیاه و براق بودند و کاملا در تضاد با مرواریدهای سفید و صورتی رنگ ژاپنی قرار می‌گرفتند. تا آن زمان یگانه مروارید سیاه که از طریق پرتوافکنی یا رنگ‌آمیزی مصنوعی به‌دست آمده بود. تاهیتی شهرت خود را مدیون تولید مرواریدهایی است که به‌طور طبیعی سیاه رنگ بودند و از اینرو مرواریدهای سایه نامیده می‌شدند.

امروزه اینگونه مدل‌ها را مرواریدهای تاهیتی می‌نامند. زیرا جزایر پولینزی فرانسه نیز به پرورش مروارید با انواع و اقسام رنگ‌ها اشتغال دارند که از جمله می‌توان به رنگ‌هایی همچون سیاه بادمجانی، زرشکی، ارغوانی، سبز، سبز مغز پسته ای، سبز متمایل به زرد و قهوه‌ای متمایل به قرمز حنایی اشاره کرد.

در سال‌های اخیر، طراحان گرایش بسیاری به رنگ‌های نامبرده یافته‌اند. آنها در طرح‌های خود مروارید را همانند سنگ‌های رنگی جلوه گر می سازند که دیگر محدود به رنگ سفید نمی‌شد.

برق و درخشش فوق‌العاده و تنوع رنگ، مرواریدهای طبیعی پولینزی را همتای مرواریدهای اکویای ژاپنی قرار داده‌است.به‌علاوه مرواریدهای تاهیتی اغلب از شفافیتی برخوردارند که متخصصان این امر را دلیل بر اصلیت آن می‌دانند. ویژگی مزبور را می‌توان در نمونه‌های بی‌قاعده(باروک) یا ادیره شکل یافت هرکجا که سخن از خصوصیات و علل زیبایی مروارید به میان می‌آید و یا رنگ آن برق و جلا و همچنین واقعی بودن آن مورد توجه قرار می گیرد، این مروارید تاهیتی است که سرآمد سایر مرواریدها شناخته می‌شود