فشار عرضه و تردید خریداران، کاهش قیمت‌ها در اغلب گروه‌ها را رقم زد و حجم معاملات نیز افت محسوسی داشت. بازار برای این بی‌رمقی دلایل زیادی داشت. قیمت‌های جهانی در روز جمعه منفی بسته شدند، به‌خصوص قیمت کامودیتی‌ها که می‌توان آن را به افزایش نرخ بهره چین نسبت داد. این کاهش قیمت‌ها تأثیر خود را بر گروه معدنی و فلزی گذاشت، به‌طوری‌که اکثر نمادها در این صنایع منفی و صف فروش بودند. در عرضه سیاسی نیز صحبت‌ها و تصمیمات رئیس‌جمهور آمریکا را می‌توان یک ریسک برای بازارهای جهانی در نظر گرفت. تهدید لفظی او ضد ایران، تحریم جدید چند شخص حقیقی و حقوقی و احتمال تحریم‌های بیشتر، موجب تردید سهام‌داران شده است.
در این میان عرضه اولیه گروه دارویی برکت که علاوه بر اینکه گران به نظر می‌رسد، حدود ٨٢ میلیارد تومان نقدینگی لازم دارد نیز مزید بر علت شده است. شاید عرضه اولیه‌ای با این حجم در این برهه زمانی که بازار قدرت کافی ندارد و از کمبود نقدینگی رنج می‌برد، چندان درست نباشد. به نظر، بازار سرمایه بیش از هر چیز نیاز به نقدینگی جدید دارد.
متأسفانه مادامی که بازار رقیب بازدهی بالا و بدون ریسک ارائه میدهد، تمایل پول در حرکت به سمت بورس کم خواهد بود. مسئولان هم در عمل حمایتی از بازار انجام نمی‌دهند و در برخی موارد نیز تصمیماتشان خود تهدیدی برای بازار محسوب می‌شود.
گزارشات ٩ماهه نسبتا مناسبی از شرکت‌ها منتشر شده، به‌خصوص در صنایع کالامحور و صادراتی. رشد قیمت‌های جهانی و افزایش قیمت دلار در داخل نیز باعث شده انتظارات از بودجه سال آینده این گروه‌ها افزایش یابد.
پیش‌بینی‌های خوب برای سال ٩٦ و تحقق وعده‌های تصمیم‌گیران اقتصادی می‌تواند بار دیگر بازار را در مسیر صعودی قرار دهد.