سکه یک تکهٔ کوچک از فلز، معمولاً دایرهشکل و تخت، معتبرشده توسط یک دولت برای استفاده در داد و ستد اقتصادیِ یک جامعه است. جنس فلز سکه در گذشته از طلا، نقره و مس بود، اما امروزه بیشتر از ترکیبات نیکل استفاده میشود. کاربرد طلا و نقره امروزه بیشتر در ضرب سکههای یادبود است.
سکههای جمهوری اسلامی ایران
بعد از انقلاب اسلامی در ایران روند ضرب سکه به همان ارزش، اندازه و ابعاد خاص دوره پهلوی به مدت ۱۰ سال ادامه یافت و فقط شکل ظاهری آن فرق کرد. اولین سکه ضرب شده در جمهوری اسلامی سکه ۵۰ دیناری ۱۳۵۸ به شکل دوره محمد رضا پهلوی بود با تفاوت این که فقط تاج بالای شیر و خورشید حذف شده بود. با فرمان رهبروقت ایران منوط به حذف نشان شیر و خورشید، این نقش که چندین قرن بر روی پرچم و سکههای حکومتهای مختلف ایران قرار داشت و در جهان به عنوان نماد کشور کهن ایران شناخته شده بود از تمام عرصههای فرهنگی، اجتماعی، سیاسی و اداری کشور حذف شد. در سال ۱۳۵۹ اولین سکه ۵۰ ریالی رایج ایران از جنس مس ضرب گردید که طرفین آن تصویر نقشه ایران و سمبلی از توسعه، اقتصاد، صنعت و کشاورزی بود. از سال ۱۳۷۱ سایز و شکل سکهها در ایران تغییر کلی پیدا کرد و سکههایی با ابعاد و طرحهای گوناگون توسط بانک مرکزی ضرب شد، در سالهای بعد به تناسب پائین آمدن ارزش ریال ایران رقم سکههای ضرب شده هم بالاتر رفت تا اینکه در سال ۱۳۸۹ سکه ۵۰۰۰ ریالی هم ضرب شد. در مجموع از سال ۱۳۵۸ تا ۱۳۹۲، ۴۴ مدل سکه رایج و بعضاً یادبود به مناسبتهای مختلف ضرب و در اختیار مردم قرار گرفت. از زیباترین این سکه میتوان به سکه های دورنگ ۲۵۰ و ۵۰۰ ریالی اشاره کرد. گرانترین سکه جمهوری اسلامی ایران در حال حاضر سکه ۱ ریالی با تصویر و نام قله دماوند میباشد که ضرب سال ۱۳۷۶ آن در حدود ۵۰۰ هزار تومان ارزش دارد.
در این قسمت عناوینی که در آن مطالب مربوط به سکه و سکه طلا آورده شده است، گرد آوری شده است