در بعضی حالات می‌توان به جای رمز یا كد اثر انگشت كه توسط روش‌های پچیده
بدست می‌آید، از تصویر اثر انگشت استفاده كرد. به عبارت دیگر، ابتدا
تصویری با كیفیت قابل قبول در پایگاه اطلاعاتی نصب می‌نماییم. سپس در
هنگام مراجعه مشتری، تصویر اثر انگشت او توسط اسكنر اخذ و نشان داده
می‌شود. كاربر می‌تواند دو تصویر را مقایسه كند و اظهار نظر نماید.
دو روش و راه برای كاربرد اثر انگشت داریم.
۱- تشخیص: یافتن مشابه اثر انگشتی در بین تعداد زیادی اثر انگشت است. به
عبارت دیگر ما تعداد زیادی اثر انگشت (چندین میلیون) داریم و در پایگاه
اطلاعاتی نگهداری كرده‌ایم و می‌خواهیم بدانیم كدامیك از اثر انگشت‌های
پایگاه ما با یك اثر انگشت ناشناس منطبق است.
۲- تطبیق: مقایسه یك اثر انگشت با یك اثر انگشت دیگر است.
این روش فقط در مواردی كاربرد دارد كه می‌خواهیم اثر انگشت یك مشتری را با
خودش تطبیق دهیم و قصد جستجو و یافتن مشابه آنرا در بین تعداد زیادی اثر
انگشت نداریم. بسیاری از كاربردهای ما مانند برداشت از حساب بانكی در
شعبه، تردد در مرزها، ورود به اماكن و غیره، شامل این نوع شناسایی است.
حجم فایل اثر انگشت به مقداری است كه اكثر ارتباطات مخابراتی می‌تواند
آنرا تحمل نماید. حجم ۳ اثر انگشت نمونه‌ای كه در تصویر ملاحظه می‌نمایید،
كمتر از ۵ هزار بایت است. و حجم اثر انگشت‌های دیگر كمتر از ۲هزار بایت
است.
وقتی یك اثر انگشت را رمز یا كد می‌نماییم، رشته‌ای به طول تقریبا ۳۰۰
بایت تشكیل می‌شود. این كار توسط برنامه‌ای كه دارای ساختار و الگوریتم
پیچیده‌ای است انجام می‌شود. هر برنامه‌ای، كد خاص خود را تولید می‌كند و
برای تشخیص یا تطبیق با رشته‌ی تولید شده توسط برنامه دیگر كاربرد ندارد.
علاوه بر این، اگر برنامه اولیه نیز بروز آوری یا بهتر شود، مجبور است كه
الگوریتم تولید رمز خود را تا حدی تغییر دهد. برای رفع این مشكلات، تصاویر
اولیه برای روز مبادا نگهداری می‌شود و برای تولید دوباره رمز بكار می‌رود.
مزیت عمده روش نگهداری تصویر به جای كد اثر انگشت، مشكل تغییر روش رمز
گذاری و تولید رمز را مرتفع می‌نماید. زیرا هیچ نوع كدگذاری روی آن انجام
نمی‌شود و فقط تصویر است كه نگهداری می‌شود. تصویر اثر انگشت را هر نوع
اسكنری می‌تواند تهیه كند و تفاوت اساسی بین آنها وجود ندارد.