مروارید جزو سنگ‌ها نیست، اما در گروه گوهرها قرار دارد. این گوهر زیبا را مظهر پاكی ، زیبایی و ظرافت می‌دانند و بشر از چندین هزار سال پیش آن را می شناخته است.
مروارید به رنگ‌های كرم ، طلایی ، نقره‌ای ، نقره‌ای مایل به سفید ، سفید متمایل به صورتی ، و نیز به رنگ های طوسی و مشكی وجود دارد.
یك دانه
مروارید یا یك رشته
مروارید وقتی ارزش و قیمت دارد كه گوهر ، صافی و درخشش طبیعی داشته باشد. با
مروارید جواهراتی چون انگشتر، گردنبند ، سنجاق سینه و دستبند ساخته می شود.
اعراب و هندوها از گذشته های دور شیفته
مروارید بوده‌اند و بر طبق روایات اعتقاد داشتند كه این گوهر از قطرات شبنم - كه شب‌هنگام از آسمان به دریا فرو می ریزد و در دل صدف‌ها جای می گیرد - به وجود می آید. هندوها بر این باور بوده‌اند كه همراه مروارید بخت بلند هم به آدمی روی می آورد، به همین دلیل به نوعروسان
مروارید هدیه می دهند.
در ایران نیز در گذشته و عصر حاضر رسم بر این بوده كه در مراسم عقد یا عروسی، مادرشوهر یك رشته مروارید به عروس خود هدیه می كرده است. بسیاری افراد همراه داشتن
مروارید را برای خود لازم می دانند و آن را سرچشمه شانس و نیكبختی خویش به حساب می‌آورند. علت این اعتقاد به محل تولید و پیدایش این گوهر، یعنی آب ، برمی‌گردد.
نكته مهم در مورد
مروارید، نگهداری و مراقبت از آن است. این گوهر زیبا و دوست داشتنی لطافت خاصی دارد، بنابراین نگهداری از آن دقت فراوان می طلبد. برای با طراوت نگهداشتن مروارید، بهتر است آن را با آب خنك و بدون مواد شیمیایی شست و شو داد. به‌علاوه ، لازم است از همجواری با مواد شیمیایی و نیز قرار گرفتن آن در مكان های گرم پرهیز شود.
در سال‌های اخیر، بعضی خانمها
مرواریدهای خود را با مهره‌های طلا بند می كنند؛ اما باید توجه داشت كه این عمل به علت تماس مروارید با طلا باعث ساییدگی كناره‌های این گوهر می شود و از قیمت و ارزش آن می كاهد. بنابراین توصیه می شود از مروارید طوری استفاده كنند كه با فلز یا جواهرات دیگر تماس نداشته باشد. نكته دیگر این كه مرواریدهای رشته ای باید هر یك سال مجدداً نخ شوند؛ به‌علاوه، اگر به طور مرتب از آنها استفاده می شود، باید بین هر دو دانه مروارید یك گره زده شود تا به این وسیله از ساییدگی آنها جلوگیری شود. مزیت دیگر این گره‌زدن آن است كه اگر گردنبند پاره شود، یك باره همه مرواریدها به زمین نخواهد ریخت.
عمر مروارید 100 تا 150 سال است. در گذشته فقط در سواحل دریاهای آب‌گرم مروارید یافت می شد كه بدون شك مهمترین آن خلیج فارس بوده است. بحرین نیز یكی از مراكز خرید و فروش مروارید بوده است. هم اکنون به دلیل پرورش انبوه در دیگر مناطق دنیا در این مناطق، تولید، صید و پرورش مروارید رونق كمتری دارد. امروزه بیشتر مرواریدها از سواحل ژاپن ، چین ، هندوستان و مرواریدهای درشت - كه به صورت گلابی یا گِـرد با طیف رنگی بسیار وجود دارند - از سواحل استرالیا و هائیتی وارد بازارها می شوند.
اشاره می‌شود، از اواخر قرن نوزدهم، صنعت پرورش مروارید در ژاپن پایه گذاری شد و از سال 1920 مرواریدهای پرورشی به صورت انبوه وارد بازارهای بین‌المللی شد. برای تهیه این نوع
مروارید روی صدف جراحی انجام می شود و عضو تشكیل دهنده مروارید را جایگزین می كنند. سپس طی یك تا دو سال مروارید در درون صدف تشكیل می شود.
مروارید را براساس شش معیار ارزیابی می‌كنند:
- لایه صدفی؛
- گوهر؛
- رنگ؛
- شكل؛
- اندازه؛
- بی‌نقص بودن.
لایه صدفی بستگی به زمان وجود
مروارید در درون صدف دارد و هر چه این لایه ضخیم تر باشد ، ارزش
مروارید بیشتر خواهد بود. این لایه در اصطلاح عامیانه و بعضی از جواهر فروشان به چند پوست بودن مشهور است ؛ برای مثال می گویند سه پوست، یا یك پوست، كه منظور ضخامت لایه است.
منظور از گوهر مروارید درخشش آن است كه باید مات و كدر نباشد.مرغوب ترین رنگ مروارید، سفید و سفید مایل به صورتی است، چون با رنگ پوست اكثر انسان ها متناسب است. بهترین شكل آن نیز كروی است و هر چه مروارید گردتر و درشت تر باشد گرانبهاتر است.
اشاره می شود، كیفیت
مروارید را گوهر می گویند و به
مرواریدهای نامنظم باروك (BAROQUE) گفته می شود.
گفتنی است از پودر مروارید در طب و در تهیه انواع لوازم آرایش استفاده می شود.
- گردنبند مروارید:- انگشتر مروارید:- آویز مروارید:- دستبند مروارید:- نیم ست مروارید:- گوشواره مروارید: