فردین آقابزرگی درباره وضعیت گروه خودرویی‌ها با توجه به قراردادهای جدیدی که شرکت‌های این گروه با شرکت‌های خارجی بسته شده، اظهار کرد: علاقه‌مندی سرمایه‌گذاران خارجی یک موضوع مثبت برای بازار سرمایه و اقتصاد ایران است، اما اگر انتظار داشته باشیم که با انعقاد قرارداد و تصمیم به سرمایه‌گذاری بلافاصله عواید سود و زیانی را در قیمت سهم ببینیم، مقداری خوشبینانه عمل کرده‌ایم.
وی افزود: نکته مهم این است که همه باید توجه داشته باشند که تولید و ورود محصول جدید با توجه به عدم افزایش محسوس تقاضا برای خودرو به این معنی است که خودروهای جدید جایگزین خودروهای قدیم می‌شوند و علاوه بر بهره‌وری از تکنولوژی جدید، به نوعی فضای رقابتی در خود آن سازنده خودرو ایجاد می‌شود. مثلا محصول جدیدی که تا دوسال آینده می‌خواهد به بازار بیاید به این معنی نیست که تولیدهای قدیمی شرکت x باقی مانده و یک خودرو جدید هم به آنها اضافه می‌شو، د بلکه بخشی از این فرایند مربوط به جایگزینی است.
این کارشناس بازار سرمایه اضافه کرد: از انجایی که این جایگزینی‌ها با تکنولوژی و مناسبت‌های مورد نظر سرمایه گذار خارجی باید انجام شود، روی قیمت بسیار حساس است. حتی خودروساز خارجی مثل رنو، سیتروئن یا پژو علاقه‌مند هستند که محصولشان در نرخ، قابل رقابت نباشد. چرا که این شرکت‌ها فضای رقابتی را نه در ایران بلکه در سطح بین‌الملل پیگیری می‌کنند. در نتیجه مطابق رویه گذشته شرکت‌های خودروسازی که به نوعی قیمت فروش را در اختیار خود داشتند با ورود سرمایه گذار خارجی و تولید محصول جدید باید مطمئن باشند که در نرخ گذاری قیمت محصولات هم بازنگری می‌شود.
اقابزرگی ادامه داد: البته این بازنگری در قیمت‌ها به این معنی نیست که محصولات با قیمت‌هایی کمتر از قیمت تمام شده به فروش برسند، ولی قیمت محصولات جدید طبیعتا قابل مقایسه با قیمت تولیدی محصولات فعلی نخواهد بود و در نتیجه محصول جدید رقیبی برای محصول قدیمی به حساب می‌آید و این موضوعات می‌تواند بازار سرمایه را تحت تاثیر قرار دهد.
وی درباره مشارکت قطعه سازها برای تامین نیازهای شرکت‌های خودروسازی نیز گفت: قطعه‌سازها برنامه‌ای بابت تامین نیازهای شرکت‌های خودروسازی در دستور کار دارند که به نظرم این موضوع در برهه کوتاه در شرکت‌های قطعه سازی تاثیر مثبت می‌گذارد و تاثیرات مثبت آن، افزایش کیفیت و مرغوب بودن محصولات تولید شده را در پی خواهد داشت.
این کارشناس بازار سرمایه درباره اینکه چرا پس از انعقاد قرارداد خودرویی‌ها با سرمایه گذاران خارجی از جمله پژو، سیتروئن و رنو، گروه‌های خودرویی کاهش‌های ملموسی را تجربه کردند و این جو روانی نتوانست آنها را مثبت نگه دارد، گفت: من فکر می‌کنم تا حدود زیادی نسبت P/E شرکت‌های خودرویی و همچنین روند حرکتی قیمت ها قبل از اینکه به صورت علنی همه در جریان قراردادها قرار گیرند شکل گرفت به طوری که این سهم‌ها حدود ۱۰ تا ۱۵ درصد رشد کرد، حتی گروه سایپا بیش از ۱۵ درصد رشد داشت و در نتیجه تاثیر این قراردادها قبل از اینکه اخبار مربوط به به آنها رسما منتشر شود در قیمت‌ها دیده شد.
آقابزرگی با تاکید بر لزوم نحوه درست افشاء اطلاعات و نادرست بودن این مکانیزم در بازار سرمایه ایران، اظهار کرد: معمولا زمان انتشار اطلاعات یک عده کمتری در جریان آن قرار می‌گیرند و قبل از انتشار عمومی اطلاعات یک عده بنابه دلایلی از مجراهایی که من نمی‌دانم آن مجراها چیست در جریان اطلاعات قرار گرفته و روند شکل‌گیری قیمت را در آن زمان‌ها شاهد هستیم. لذا اعتقاد دارم تاثیر این قراردادها در قیمت دیده شده و هرچه شفاف‌تر در این مورد صحبت کنیم، کارشناس‌ها تحلیل‌های مناسب‌تری از آن می‌دهند.
وی با اشاره به نوع قراردادهای منعقد شده، تصریح کرد: وقتی در این قراردادها دقت می‌کنیم می‌بینیم که تامین مالی در این آن ها از منابع داخلی است که این نکته منفی است. ما علاقه‌مند هستیم این منابع از خارجِ کشور، تامین شود. از طرفی باید بدانیم که سهم مشارکت در تاسیس و راه‌اندازی شرکت‌ها به چه نسبت‌هایی بوده است. شریک خارجی علاقه دارد قیمت را پایین بیاورد باز این موضوع هم از نظر سودآوری می‌تواند یک نکته منفی حساب شود.
آقابزرگی ادامه داد: شرکت خارجی محل تولید را به علت مناسب بودن قیمت تمام شده در کشور ما انتخاب کرده و هدفشان از این طریق تولید محصول با کیفیت حتی برای صادرات خودشان است. بنابراین لزوما این قراردادها به معنی افزایش مطلق سودآوری نیست.
این کارشناس بازار سرمایه درمورد پیوستن ایران به سازمان تجارت جهانی و تاثیر آن بر بازار سرمایه ایران گفت: من به همان نسبتی که شرایط برای ورود سرمایه گذار خارجی و منابع مالی خارجی به کشور را محتمل و قابل اجرا می‌بینیم، عضویت ایران در سازمان تجارت جهانی هم به همان اندازه محتمل می‌بینیم.
وی بیان کرد: در حال حاضر شرایط ما مورد قبول و در حد انتظار برای سازمان تجارت جهانی نیست، چون ما به جز بحث صادرات محصولاتی که به صورت یک‌سویه در خارج از کشور منابع‌اش ذخیره می‌شود، ارتباطی با بین‌الملل نداریم و نظام بورس ارز و ارز تک نرخی برای ما مهیا نیست، علاوه بر این دو طرف باید محدودیت‌هایی را قبول کنند ازجمله اینکه ایران باید در مقوله صادرات نفت، پسته و سایر محصولات غیرنفتی یک قواعدی را بپذیرد. در هر حال حدود ۲۵ سال است که این موضوع پیگیری می شود، اما به نتیجه نرسیده است. من امیدوار هستم که این کار انجام شود ولی با این شرایطی که پیش می‌رویم بعید می‌دانم به زودی به ثمر برسد.