«الخیر فی ما وقع»، «هرچه پیش آید خوش آید»، «چنان به که امشب تماشا کنیم؛ چو فردا شود فکر فردا کنیم»، «مگو فردا که فردا کس ندیده‌ست»، ... . ضرب‌المثل شدن این عبارات و اشعار و استفاده مکرر از آنها در زبان فارسی بدون در نظر گرفتن ریشه و شأن بیانشان، بر رویکردی نزدیک‌اندیش، کوته‌نگر و آینده‌گریز دلالت می‌کند.
این رویکرد، چالشی است در راه شکل‌گیری یک عزم همگانی و اراده جمعی برای جبران پیشاپیش ضررها، زیان‌ها و خساراتی که احتمال دارد در آینده دور یا حتی لحظه‌ای دیگر در انتظار ما باشد، آن هم در کشوری که میزان مرگ‌ومیر ناشی از سوانح رانندگی، آلودگی هوا، سکته و سرطان نسبت به متوسط جهانی بالاست.
بنا بر همین رویکرد، در ایران به‌جز بیمه‌های درمان و بازنشستگی که خارج از صنعت بیمه و در قالب شرایط قانونی استخدام دولتی و خصوصی تعریف شده‌اند و نیز بیمه شخص ثالث اتومبیل که بیمه‌ای اجباری است، انواع دیگر بیمه‌نامه‌ها با اقبال عمومی مواجه نیستند.
در مواردی نیز که تلاش شده است با تعاریفی همچون بیمه «عمر و سرمایه‌گذاری» منافع کوتاه‌مدتی نیز برای بیمه‌گذاران در نظر گرفته شود، باز هم سود سپرده‌گذاری‌های بانکی و سرمایه‌گذاری‌های راکد در اقتصاد توسعه‌نیافته ما از یک‌سو و خمودگی بیمه‌گران در اطلاع‌رسانی و فرهنگ‌سازی از سوی دیگر مانع از استقبالی در خور از سوی مردم بوده است.
وگرنه انجام سرمایه‌گذاری مناسب و سودآور، داشتن آرامش خاطر در زندگی، امنیت مالی و مصونیت در برابر تورم، راحتی، آسایش و تامین آتیه خانواده، داشتن دوران بازنشستگی رویایی و نگرانی نداشتن برای دوران از کارافتادگی، داشتن اندوخته‌ای برای آینده فرزندان و پرداخت بی‌دغدغه هزینه‌های تحصیل و ازدواج آنها، داشتن بیمه‌های مکمل درمان و... مزایایی نیستند که کسی مایل به برخورداری از آنها نباشد.
به گزارش پول نیوز،با این رویکرد، بیمه عمر و سرمایه‌گذاری تنها یک قرارداد بیمه‌ای برای پرداخت سرمایه در صورت فوت به بازماندگان نیست بلکه متضمن تامین امکاناتی ضروری و فراهم آوردن شرایطی متنوع برای سرمایه‌گذاری نیز هست که با افزودن یک برنامه سرمایه‌گذاری سیستماتیک به بیمه عمر بلندمدت، چه در کشورهای دارای شاخص درآمد سرانه بالا و چه در کشورهای با شاخص درآمد پایین هر روز با استقبال بیش‌تری مواجه می‌شود.
از این رو ضروری است که چه بیمه مرکزی و چه شرکت‌های بیمه، نه‌تنها برای توسعه کسب‌وکار خود بلکه برای فراگیری پوشش انواع بیمه در کشور به‌عنوان یکی از زیرساخت‌ها و شاخص‌های توسعه، وظیفه و مسئولیت خود را بسیار فراتر از مشتری‌جویی و بازاریابی ببینند و به سمت اطلاع‌رسانی و فرهنگ‌سازی با همکاری رسانه‌ها حرکت کنند.
در این صورت مردم نیز به بیمه عمر و سرمایه‌گذاری به‌عنوان یکی از ابزارهای تامین مالی خانواده و یکی از بهترین بازارها برای سرمایه‌گذاری نگاه خواهند کرد و پیشرفت مداوم و سالیانه سرمایه بیمه‌ای خود را به‌عنوان تدبیری برای عقب نماندن از تورم برخواهند گزید تا هم برای امروز و هم برای فردای خود و خانواده خویش کارساز باشد.