هادی ابوی اظهار کرد: کارگری که هشت ساعت تمام کار می‌کند و با اضافه کار عادی و شیفت‌های مختلف معیشت خود و خانواده را می‌گذراند کمترین مطالبه‌اش این است که خانه و مأوایی برای تامین رفاه و آسایش خانواده خود داشته باشد زیرا هم اکنون ۶۰ درصد دریافتی کارگران در هزینه‌های مسکن صرف می‌شود ولی متاسفانه این هدف در طول سالهای گذشته محقق نشده و کارگران از نعمت داشتن خانه محروم مانده‌اند.
وی درباره اجرای طرح مسکن اجتماعی، گفت: مسکن حمایتی و اجتماعی از جمله طرح‌هایی بود که دولت یازدهم تلاش کرد تا با اجرای آنها مردم و اقشار ضعیف و محروم را خانه دار کند ولی در سال پایانی دولت این طرح دستکم برای جامعه کارگری بی نتیجه و بدون اجرا بود.
به گفته این مقام مسئول کارگری، ایده اجرای طرح مسکن حمایتی و اجتماعی از زمانی مطرح شد که بیشتر واحدهای مسکن مهر بلاتکلیف و پول‌های کارگران در این پروژه‌ها سرگردان مانده بود.
این مقام مسئول کارگری در عین حال بهترین گزینه برای خانه‌دار شدن کارگران را تعاونی‌های مسکن کارگری عنوان کرد و گفت: از آنجا که امکان حضور کارگران در هیات مدیره تعاونی‌ها وجود دارد می‌توان انتظار داشت پیگیری‌های بهتری برای خانه‌دار شدن آنها صورت گیرد.
ابوی با تاکید بر بالا بودن هزینه‌های مسکن در کلانشهرها اظهار کرد: در شرایطی که حداقل حقوق و دستمزد کارگران ۸۱۲ هزار تومان است نیمی از درآمد آنها صرف اجاره‌بها می شود در صورتی که اگر کارگران دغدغه مسکن نداشته باشند دیگر به شغل دوم و سوم فکر نمی‌کنند.
وی در پایان با بیان اینکه معلولان و افراد تحت پوشش کمیته امداد و بهزیستی جایگاه خاص خود را دارند و باید برایشان مسکن مناسب ساخت، گفت: آیا کارگران هم باید کار نکنند و دنبال مستمری بگیری باشند تا مسئولان به فکر خانه‌دار شدن آنها باشند.