بهرام شکوری در رابطه وضعیت صادراتی و قوانینی که برای آن در حوزه سنگ آهن وضع شده است، گفت: حوزه سنگ آهن با پروانه هایی که وزارت صنعت، معدن و تجارت صادر کرده توسعه پیدا کرده و به سطح تولیدی که امروز هست رسیده است. اما می بینیم که نه تنها به صورت همزمان چرخه ارزش را توسعه ندادند، بلکه از صادرات مازاد تولید هم جلوگیری می‌کنند و این نشان میدهد که یک جای برنامه ریزی انجام شده می‌لنگد.
وی با اشاره به این که این نحوه تصمیم گیری در نهایت به نفع تولیدکنندگان نیست، اظهار کرد: امروز ضرر این اشتباه در برنامه‌ریزی را فعالان و معدنکاران می‌دهند، چرا که حالاکه در سنگ آهن مازاد تولید داریم و کارخانه های داخلی هم نیازی به آن ندارند، چرا نباید فعالان سنگ آهن بتوانند این مازاد را بفروشند و ارز آوری کنند، عملا با دیوار ایجاد کردن، جلوی صادرات گرفته می‌شود، آیا باید تولید را متوقف کنیم؟
نایب رئیس انجمن تولیدکنندگان و صادرکنندگان سنگ آهن درباره این که حتی در کنسانتره هم مازاد تولید وجود دارد افزود: الآن شاید ادعا بشود که کل سنگ آهن در کنسانتره فراوری می‌شود، اما همین امروز در کنسانتره هم مازاد داریم. شاید از تولیدکننده سنگ معدن انتظار برود هنر داشته باشد که زنجیره گندله را تکمیل کند تا کنسانتره در آن مصرف شود اما تا زمان که آن زنجیره تکمیل نشده باید اجازه دهیم این صادرات انجام شود ولی متاسفانه هیچ زمان بندی درستی برای وضع عوارض صادراتی انجام نشده است.
قرار داد مهدی آباد امضا شد
بهرام شکوی در ادامه با اشاره به آخرین وضعیت معدن مهدی آباد تصریح کرد: هفته گذشته قرارداد مهدی آباد امضا شد و یکی از همکاران خارجی این پروژه نیز شرکت گلینکر بوده که این شرکت معتقد است که باید اکتشافات اساسی و دوباره‌ای صورت گرفته و آنالیز و اطلاعات دقیق تری از معدن به دست بیاید تا روی این طرح سرمایه گذاری کند.
وی افزود: ما هم یکسال مهلت مطالعاتی داریم که بررسی های مدنظر سرمایه گذار نیز در این زمان انجام خواهد شد.
شکوری در باره ادامه این طرح و تمایل مشارکت طرف های خارجی در مهدی آباد اظهار کرد: خیلی از شرکت های دیگر نیز ابراز علاقه کردند که وارد پروسه همکاری در مهدی آباد شوند، اما ترجیح ما بر گلینکر است که بزرگترین و معتبر ترین در دنیا به شمار می‌رود.
وی ادامه داد: باید در چهار سال آینده استارت کارخانه زده شود و سناریوهای مختلفی را در این باره دنبال می‌کنیم. یکی اینکه خارجی ها برای تولید وارد شوند و دیگری این است که بدون ورود خارجی ها خودمان با منابع داخلی آن را ایجاد کنیم که استفاده از منایع داخلی اندازه کارخانه ها را تغییر داده و کوچک‌تر می‌کند و در عوض زودتر به بهره‌برداری می‌رسد.