- روش‌هاي مختلف نمونه
برداري:
نمونه برداري از پلاسرها به روش‌هاي متفاوتي صورت مي گيرد که عبارتند
از:
1) طلاشويي ساده گراول‌هاي برداشت شده از بيرون‌زدگي هاي طبيعي
Sampling Natural
(2راه‌هاي
( تونل‌هاي ) افقي زيرزميني Drifting
(3چاهک
Test-Pitting
(4چاه‌هاي
عمودي Shaft-Sinking
(5حفاري
Drilling
- نمونه برداري از بيرون‌زدگي هاي طبيعي
شستشوي نمونه‌هاي برداشته شده در لاوک طلاشويي (pan) ، نه تنها حضور طلا را ثابت و يا اينکه رد مي‌نمايد بلکه دقيقاً،
مقدارطلاي موجود در نمونه هاي انتخابي را نشان مي دهد، از اين رو طلاشويي
رسوبات موجود در نهرها، روش اصلي نمونه برداري از ذخاير پلاسري است.
به ندرت مي توان ازبيرون‌زدگي‌هاي رسوبات گراولي با ابعاد بزرگ،
مستقيماً نمونه برداري کرد. اما ممکن است پشته‌هاي نهرها (Creek banks ) دره
هاي شيبدار
(steep-sided gulches) و يا گودال‌هاي قديمي مثل حفره‌هاي
هيدروليکي، در دسترس باشد، به هر حال بايد کمال دقت در برداشت
نمونه هاي برجا صورت بگيرد.
براي نمونه برداري، ابتدا يک قلمروي عمودي از گراول ها مشخص مي‌شود،
در صورت
وقوع اعمال هيدروليکي ، برداشت يک نمونه از کل عمق گراول‌ها کافي است.
در صورت احداث يک راه افقي زيرزميني ( تونل افقي ) drift ، نمونه برداري، در قسمت‌هاي
پايين تر، از گراول‌هاي سرشار از مواد معدني کافي به نظر مي‌رسد.
بعد از تعيين موقعيت و تعيين امتداد محل برداشت نمونه بايد
دقت کافي به عمل آورده تا در تمام طول نمونه برداري مقادير يکساني از گراول
ها برداشت شوند، بدين منظور، بهترين ر وش عبور يک مجرا و يا شيار با شکل و
اندازه ي يک جور از بالا تا پايين مسافت نمونه برداري است، البته نمونه
بايد به حد کافي برداشت شود تا استمرار طبقه ي طلادار، کاملاً مشخص شود.
براي رفع آثار هوازدگي، پشته‌ها در امتداد خط نمونه گيري، صاف و پاک مي‌شوند.
ضروري ترين وسايل مورد نياز در اين روش، لاوک طلاشويي و کلنگ مي‌باشد.
- برداشت نمونه از راه
هاي افقي زيرزميني (Drifting)
در شرايط مساعد، بهترين روش اکتشافي براي ذخاير پلاسري عميق، احداث
يک راه افق زيرزميني است.
نمونه گيري از سطح گراول‌ها صورت گرفته و سپس در يک جعبه شن شويي (sluice boxes) تمرکز
داده مي‌شوند.
- نمونه
برداري از يک راه افقي زيرزميني قديمي به روش هاي زير صورت مي‌گيرد:
در صورت مناسب بودن زمينه ، رضايت بخش ترين روش ، قطعه قطعه کردن يک
يا دو فوت
از کنار تونل و شستن گراول هايي است که شکسته شده اند، يا اينکه يک مجراي
عمودي را طوري احداث کرده که يک و يا هر دو کنار تونل افقي را قطع کند.
- نمونه برداري از طريق چاهک (test-pitting)
نمونه برداري از طريق چاهک‌ها،
فقط در گراول‌هايي عملي است که عمق آنها به اندازه اي کم بوده که به کمک
دست بتوان خاک‌هاي آن را بيرون ريخت. بدين منظور بهترين روش عبارتست از:
علامت گذاري منطقه‌ي چاهک در
سطح و سپس
ايجاد شبکه‌هايي به صورت مستطيل‌هايي که ابعادشان به حد کافي کوچک بوده
مثلا با عرض 2 فوت و طول 3 يا 4 فوت، سپس بايد آن را به آرامي و به صورت
ديوارهاي قائمي تا سنگ مبنا حفر کرد. فواصل چاهک‌ها به طبيعت ذخاير بستگي
دارد در صورت وجود گراول‌ها در مجاري باريک، بهترين طرح قرار دادن چاهک در
امتداد خطي در عرض مجرا (channel) مي باشد.
فواصل چاهک‌ها از مقدار کم تا 50 و يا 70 فوت متغير است.
- چاه‌هاي
عمودي (shaft-sinking) :
نمونه برداري از طريق چاه‌هاي عمودي، روش معمولي آزمايش زمين‌هاي
پلاسري است.
اين گونه چاه‌ها تا حد ممکن در ابعاد کوچک حفر مي‌شوند مگر اينکه در احداث
راه هاي افقي و يا استخراج و يا در مواردي که عمق‌هاي استثنايي مثل 75 فوت يا
بيشتر مورد نظر است، به کار گرفته شود. مقطع اين چاه‌ها مستطيلي است به
ابعاد 3 در 4 فوت تا 4 در 6 فوت: براي ثابت کردن اين چاه‌ها در زمين
هاي گراولي ناپايدار از الوارهاي مدور با قطر 4 تا 6 اينچي استفاده مي‌شود
که در بيشتر نواحي قابل دسترسي اند.
امر بالابري توسط يک چرخ چاه دستي انجام مي‌گيرد. ماکزيمم عمق مورد
استفاده در اين روش 100-75 فوت است. براي اعماق بيشتر از بالابر موتوري استفاده
مي‌شود.