این
سنگ در متن‌های عربی و اسلامی با نام‌های زبدالقمر، رغوة القمر، بصاق القمر، بزاق
القمر، افروسالنیتوس، مها، مهو، سالنیطس، و افروسلونن نیز نامیده شده.
در
باورهای خرافی پیشینیان سنگ ماه سنگی است که نقره را جذب می‌کند و با افزایش نور
ماه، گردآلودگی آن سپیدرنگ می‌شود. برای درمان صرع، جنون و خفقان مفید است. آویزان
نگه داشتن آن در پارچه کبود باعث پذیرش جاه و زدودن ترس می شود و آویختن آن بر
نخل، نگهدارنده میوه آن است.
صاحب
اختیارات بدیعی می‌گوید: بزاق القمر و زبدالبحر خوانند و افروسالین (در نسخه دیگر
افروسالیین) خوانند یعنی زبدالقمر و به یونانی سالنیطس (در نسخه دیگر سالیطنس )
خوانند و افروسالین از بهر آن خوانند که بشب در افزونی ماه یابند در بلاد عرب، و
آن سنگ سپید و شفاف و سبک بود و اگر از درختی درآویزند که بار نمیدهد بارآور گردد،
و اگر بسایند و به مصروع دهند شفا یابد و زنان بعوض تعویذ با خود نگاه دارند.
و در نسخ‌نامه آمده: بر او نقطه ای هست که بوقت
افزونی ماه میفزاید و در کاهش میکاهد.