مزایا و مدل های تجارت الکترونیک

قدمت تجارت الكترونیكی یا ecommerce به قبل از پیدایش شكل كنونی اینترنت برمی‌گردد، اما به علت هزینه‌های سنگین این شیوه از تجارت، امكان استفاده از آن تا چند سال گذشته فقط در اختیار شركت‌های بزرگ تجاری و مؤسسات اقتصادی مانند بانك‌ها و دولت‌ها بوده است. با همه‌گیر شدن اینترنت و امكان استفاده همه اقشار جامعه در كشورهای مختلف جهان این فرصت پیدا شد كه ساختار تجارت الكترونیكی تغییر كند، از حالت اختصاصی بودن برای طبقه خاصی خارج شود و به پدیده‌ای برای همه تبدیل شود. در كشور ما نیز مدتی است كه بحث تجارت الكترونیكی و راهكارهای عملی پیاده سازی آن به طور جدی مطرح شده است. به لحاظ اهمیت این موضوع و كاربردهای گسترده‌ای كه در شبكه اینترنت دارد قصد داریم طی سلسله مقالاتی كه از این پس در ماهنامه شبكه شاهد آن خواهید بود، به ابعاد گوناگون فنی، اقتصادی و كاربردی تجارت الكترونیكی بپردازیم. در اولین قسمت، ابتدا به مزایای استفاده از این نوع تجارت می‌پردازیم و سپس مروری بر انواع مدل‌های تجارت الكترونیكی خواهیم داشت و پاره‌ای از مفاهیم مقدماتی در این زمینه را مرور خواهیم كرد. در قسمت‌های بعدی به تدریج كاربردهای عمده تجارت الكترونیكی از جمله فروش آنلاین و مسائل فنی پیرامون آن را مورد توجه قرار خواهیم داد. لازم به ذكر است كه برای قسمت نخست این مجموعه مقالات كه به كلیات اختصاص دارد، از مطلب آقای شمس‌زاده استفاده شده و برای قسمت‌های بعدی، مطلب به شیوه كاربردی و با ذكر مصادیق ادامه خواهد یافت.
چشم‌انداز
موضوع تجارت الكترونیكی را می‌توان از دو منظر نگریست. نخست دیدگاه تئوریك و كلی به موضوع است كه دربرگیرنده تعدادی از مفاهیم اقتصادی و رابطه آن با فناوری اطلاعات است. مدل‌های معروف B۲B و B۲C از آن جمله‌اند. دیدگاه دوم موضوع تجارت الكترونیكی را از منظر كاربردهای عملی و صورت‌های واقعی آن بررسی می‌كند. به‌عنوان مثال می‌توان درباره چند و چون تبلیغات و بازاریابی آنلاین، روش‌ها و تكنیك‌های فروش اینترنتی كالا، معاملات بازرگانی و تبادل اطلاعات تجاری، حراج آنلاین و حتی بانكداری آن‌لاین (كه البته خود موضوع پیچیده و مفصلی است) سخن گفت. واقعیت این است كه یك بینش كلی نسبت به صورت مسأله تنها با اشراف نسب به تمام جوانب تئوریك و عملی آن به‌دست می‌آید و اگر بخواهیم نگاه جامعی پیرامون تجارت الكترونیكی داشته باشیم، گریزی از مطرح كردن ابعاد هریك از این جنبه‌ها نیست. در كنار این‌ها باید سه موضوع مهم دیگر را نیز مورد توجه قرارداد. توجه به این سه موضوع برای موفقیت هر شكلی از تجارت‌الكترونیكی بسیار مهم است. در وهله نخست باید تاكید كرد كه موفقیت در تجارت الكترونیكی بدون داشتن یك شناخت عمومی نسبت به كلیت تجارت و كسب‌ و كار هرگز حاصل نمی‌شود و نباید تصوركرد صرف دانستن جنبه‌های تئوریك و عملی تجارت الكترونیكی می‌توان كسی را به یك تاجر موفق در اینترنت تبدیل كرد. در گام بعدی آشنایی با مسائل فنی مربوط به طراحی، راه‌اندازی و نگهداری یك سایت وب در اینترنت از اهمیت فوق‌العاده‌ای برخوردار است. زیرا یك سایت وب حكم پلتفرم و سكوی كاری اصلی یك تجارت الكترونیكی را دارد و بعید است كه یك تجارت الكترونیكی بتواند بدون بهره‌گیری از امكانات یك سایت اینترنتی خوب به موفقیت چشمگیری دست‌یابد. در گام سوم آشنایی با مسائل حقوقی و مالی مرتبط با این شیوه از تجارت اهمیت زیادی دارد. آگاهی از قوانین موجود در كشور محل اقامت و نیز كشور یا كشورهایی كه سایت وب یا دفاتر بازرگانی یك كسب‌وكار الكترونیكی در آنجا برپا شده از اهمیت بسیار زیادی برخوردار است. اینك در ادامه مقاله بحث را با تعدادی از مفاهیم تئوریك و نسبتاً آشنا در این زمینه آغاز می‌كنیم.
مزایای استفاده از تجارت الكترونیكی
به طور كلی مزایای استفاده از تجارت الكترونیكی را می‌توان به پنج دسته تقسیم كرد كه شامل بستر ارتباطی، از بین رفتن واسطه‌ها، افزایش قدرت خریداران و پیدایش بازارهای جدید برای تولید كنندگان، سفارشی كردن محصولات درخواستی و خدمات پشتیبانی قوی و پیدایش مؤسسات اقتصادی نو پا و رقابت سراسری است.
۱- بستر مناسب اطلاعاتی و ارتباطی
یكی از امكاناتی كه اینترنت در اختیار تجارت و بازرگانی قرار می‌دهد اطلاعات نسبتاً كامل و گسترده‌ای است كه در مورد هر كالا چه از نظر فنی و چه به لحاظ تجاری می‌توان یافت. امكانی كه در دنیای واقعی، ارزش تجاری بسیار زیادی دارد اما بدون صرف هزینه و زمان زیاد به‌دست نمی‌آید. ارزش دیگر تجارت الكترونیكی آن است كه امكان ایجاد ارتباط با همه افرادی كه برای تكمیل یك فرآیند بازرگانی لازم است با آن‌ها تماس گرفته شود، در كوتاه‌ترین زمان از طریق e-mail ،chat و روش‌های دیگر امكان‌پذیر است.
۲- حذف نسبی واسطه ها
حذف واسطه‌ها یكی دیگر از ارزشمندترین دستاوردهای تجارت الكترونیكی می باشد كه باعث كاهش بی‌سابقه قیمت كالاها و خدمات در جهان شده است. براساس برآوردهای انجام شده، حذف واسطه‌ها و ایجاد ارتباط مستقیم بین خریداران و فروشندگان بین ۱۵ تا ۵۰ درصد موجب كاهش قیمت تمام شده كالاها و خدمات برای مشتریان شده است.
۳- افزایش قدرت خریداران و پیدایش بازارهای جدید برای تولید كنندگان
ارتباط اینترنتی فرصتی را در اختیار خریداران قرار می‌دهد كه بتوانند با طیف گسترده‌ای از تولیدكنندگان در سرتاسر جهان ارتباط برقراركنند و از این طریق به تقاضای مورد نظر خود از بین پیشنهاد‌های مختلف برسند و در مقابل فروشندگان قدرت چانه‌زنی بیشتری برای كسب امتیاز و مزایای بیشتر داشته باشند. در صورتی‌كه در دنیای حقیقی به علت محدودیت‌های ناشی از فاصله جغرافیایی، مشتریان چنین قدرت انتخابی ندارند. البته این ساختار برای تولیدكنندگان هم دارای مزایا و امتیازات فراوانی است. از جمله می‌توان به امكان عرضه و فروش محصولات به تمام مردم جهان اشاره ‌كرد. در واقع تجارت الكترونیكی به تولیدكنندگان امكان جهانی شدن محصولاتشان را با صرف هزینه كم (نسبت به آنچه كه در مقابل به‌دست می‌آید) می‌دهد. شاید جالب باشد كه بدانید به عنوان مثال، جلد پنجم كتاب داستانی هری‌پاتر توانسته است با استفاده از شیوه فروش آن‌لاین در شب اول انتشار خود فروشی معادل یك میلیون جلد را در جهان داشته باشد. امكان وقوع چنین حادثه شیرینی برای ناشر این كتاب در دنیای حقیقی، آن‌ هم در مدت زمانی كوتاه، یا اصلاً محال بود یا به امكانات گسترده مالی و تبلیغاتی و توزیع نیاز داشت كه هر سازمانی توانایی انجام آن را دارا نیست.
۴- سفارشی كردن محصولات و خدمات پشتیبانی قوی
مزیت دیگر تجارت الكترونیكی آن است كه شما قادر خواهید بود كه محصولات مورد درخواست خود را به صورت سفارش و مطلوب خود خرید كنید. به عنوان مثال ما می‌توانیم هنگام مراجعه به سایت شركت Dell كامپیوتر مورد درخواست خود را با همان خصوصیاتی كه مایلیم، سفارش داده و خریداری كنیم. در این فرایند روش كار شركت دل برای قبول سفارش در خواستی به این صورت است كه ابتدا امكان انتخاب و ارائه پیشنهاد در اختیار مشتری قرار می‌گیرد. سپس پیشنهاد مشتری با توجه به امكانات شركت مورد بررسی قرار گرفته و نهایتاً مورد قبول یا عدم قبول قرار می‌گیرد. در صورت قبول درخواست، مراحل بعدی ثبت سفارش و دریافت مبلغ طی می‌شود و اعلام ارسال كالا و شیوه پیگیری محموله در مدت ارسال از طریق فرستادن e-mail‌های متعدد انجام می‌شود. مشتری نیز به نوبه خود می‌تواند زمان دریافت را اعلام نماید. نهایتاً مشتری می‌تواند با دادن اطلاعات مختلف در‌مورد كالاهای خریداری شده و برقراری ارتباط الكترونیكی با شركت تولیدكننده نسبت به رفع نقص كالای مورد نظر اقدام نماید.شركت‌هایی كه از این طریق به فروش محصولات و خدمات خود اقدام می‌كنند به طور دائم از طریق روش های مختلف، سریع و كم هزینه در ارتباط با مشتریان خود هستند و پشتیبانی قوی باعث ترغیب مردم به خرید از اینترنت می‌شود. در سال‌های نخست رواج شیوه الكترونیكی فروش كالا، استفاده از این روش فقط برای كالای كوچك و ارزان مثل ساعت، عروسك، كتاب، لباس استفاده می‌شد اما اكنون با توجه به رشد روزافزون تجارت الكترونیكی، صنایع بزرگی همچون صنعت ماشین سازی نیز به این روش رو آورده‌اند. مثلا با مراجعه به سایت شركت فورد می‌توانیم ماشین مورد درخواست خود را از نظر رنگ یا امكانات جانبی به دلخواه انتخاب كنیم.
۵- پیدایش مؤسسات اقتصادی نوپا و رقابت سراسری
یكی از پیامدهای تجارت الكترونیكی ایجاد مؤسسات جدید اقتصادی است كه توانایی رقابت و حتی در مواردی سبقت گرفتن از شركت‌های كهنه كار را دارند. درحال حاضر دو نوع بازار خرید و فروش یعنی بازار سنتی و حقیقی و بازار مجازی و مبتنی بر شبكه به موازات یكدیگر عمل می‌كنند و هر كدام دارای قواعد تجارتی خاص خود هستند كه گاه دارای خصوصیاتی مشترك و گاه با یكدیگر متفاوت هستند. در برخی موارد كسب و كارهای نوپا توانسته‌اند با ایجاد سیاست‌های كاربردی در بازار جدید مجازی گوی رقابت را از رقبای سنتی بگیرند و بازار محصولات مختلف را تصاحب كنند. مثلا می‌توان به رقابت بین مؤسسه BarnesNoble و شركت Amazon در خرید و فروش كتاب یا موارد دیگری چون Dell در كامپیوتر و etoys در اسباب بازی اشاره كرد.
مدل‌های گوناگون تجارت الكترونیكی‌
استفاده از اینترنت به عنوان مهمترین بستر ارتباطی در تجارت الكترونیكی همزمان با رشد روزافزون شبكه جهانی ارتباطات باعث پیدایش مدل‌های گوناگونی در این تجارت گردیده است. این مدل‌ها حاصل تعامل سه گروه اصلی از افراد یك جامعه، از دیدگاه اقتصادی، هستند كه عبارتند از دولت یا سازمان‌های وابسته (government) ، سازمان‌های تجاری و اقتصادی، تولیدكنندگان كالا و ارائه‌كنندگان خدمات (business) و در نهایت مردم عادی كه خریداران نهایی كالا یا خدمات (consumer) هستند.مدل‌های مختلف تجارت الكترونیكی از تعامل دوبه‌دوی این سه گروه اصلی حاصل می‌شوند.
government consumer business
business b۲g b۲c b۲b
consumer c۲g c۲c c۲b
governmanet g۲g g۲c g۲b
۱- مدل B۲B
در مدل (B۲B) ارتباط بین دو یا چند سازمان، مؤسسه اقتصادی، تولید كنندگان مواد اولیه، تولیدكنندگان انواع مختلف كالای مصرفی، ارائه‌كنندگان انواع گوناگون خدمات و ... موردنظر است، در واقع این مدل را به نوعی می‌توان توسعه یافته مدل قدیمی‌تر (EDI (Electronic Data Interchange دانست. (۱)مدل B۲B دربرگیرنده همان عملیاتی است كه درEDI انجام می شد یعنی تبادل اطلاعات، داده ها، ثبت سفارش، خرید و فروش و ... همچنان وجود دارد. اما در مدل جدید فرآیند ارتباطی بسیار باز و قابل‌انعطاف طراحی شده طوری كه تولید‌كنندگان مواد اولیه، تولید‌كنندگان كالاهای مختلف و فروشندگان و توزیع كنندگان بتوانند به راحتی با یكدیگر ارتباط مستقیم داشته باشند. این به معنی كاهش واسطه‌ها نیز هست. موضوعی كه به نوبه خود باعث كاهش قیمت‌ها می‌شود. عوامل ذكر شده باعث گردیده است كه این مدل به‌عنوان اصلی‌ترین مدل تجارت‌الكترونیكی به حساب آید و طی مدت كوتاهی كه از زمان پیدایش آن می گذرد درآمد قابل توجهی را نصیب صاحبان سرمایه سازد. براساس آمارهای موجود، بازرگانان و فعالان در این عرصه توانسته‌اند از درآمد ۴۳ میلیارد دلاری در سال ۹۸ به ۱۳۰۰ میلیارددلار در پایان سال ۲۰۰۴ برسند.
۲- مدل‌های B۲C وC۲B
این دو مدل بیان‌كننده ارتباط متقابل بین تولیدكننده اصلی كالاهای گوناگون با استفاده‌كننده و خریداران نهایی این محصولات و خدمات می باشد. این روزها می‌توان كالاهای مختلفی از مواد اولیه صنعتی گرفته تا اتومبیل، ماشین‌آلات صنعتی و كالاهای عمومی مانند مواد غذایی، محصولات فرهنگی، گل و گیاه و اقلام كادویی را به همراه طیف وسیعی از خدمات مثل رزرو هتل، بلیط هواپیما، قطار، اتوبوس، اجاره ماشین و ... به صورت آن‌لاین خریداری كرد. در این دو مدل تولیدكنندگان می‌توانند مصرف‌كنندگان نهایی محصولات خود را شناسایی كنند و محصولات خود را به صورت مستقیم به آن‌ها عرضه كنند (B۲C) مصرف‌كنندگان نیز به نوبه خود می‌توانند از بین تولید‌كنندگان، آن‌كه شرایط مطلوبتر را دارا می‌باشد و از هر جهت مناسبتر است را انتخاب نمایند (C۲B) مدل‌های B۲C و C۲B معمولاً دارای مزایایی چون خرید ارزان‌تر كالا نسبت به دنیای واقعی هستند. مزیت دیگر، امكان ارسال كالا به مكان درخواستی خرید است. فرق اصلی بین دو مدل B۲C وC۲B در نحوه خرید و شیوه ایجاد ارتباط بین مشتریان و تولیدكنندگان می‌باشد.در مدل B۲C خریداران اطلاعات كافی در مورد كالای مورد نیازشان، شركت عرضه‌كننده آن و قیمت خود كالا (در دنیای حقیقی) را دارا می‌باشند و بیشتر به‌علت پایین‌تر بودن بهای محصول در اینترنت از این مدل برای خرید خود استفاده می‌كنند. اما در مدل C۲B اطلاعات مشتری عمدتاً به مشخصات كالای مورد نیازش محدود است و اطلاعات چندانی در مورد شركت‌های عرضه‌كننده آن یا قیمت‌های احتمالی آن ندارد. در این حالت شركت‌های گوناگونی در اینترنت با توجه به شرایط مشتری به او پیشنهاد ارائه می‌كنند و مشتری از بین این پیشنهادها هر كدام را كه برایش مناسبتر بود انتخاب می‌كند. به ‌بیان دیگر، در B۲C مشتری به یك شركت تولیدكننده یا فروشنده پیشنهاد خرید را ارائه می‌كند، اما در مدل C۲B این شركت‌های عرضه كننده هستند كه به مشتری پیشنهاد فروش را ارائه می‌كنند.
۳- مدل C۲C
این شیوه در تجارت الكترونیك عمدتاً براساس مدلی به‌وجود آمده است كه پیر امیدیار طراح و صاحب سایت eBay و افراد مبتكری مثل او خلق كرده‌اند. در مدل C۲C فروشندگان اجناس این امكان را می‌یابند كه در یك محیط گسترده اجناس خود را به خریداران نهایی ارائه كنند. پیر امیدیار می‌گوید ایده فروش كالا از طریق وب سایت در وحله اول برای فروش شیرینی‌های پخته شده توسط همسرش برای توزیع در شهر لس‌آنجلس به ذهنش رسید. او در طرح اولیه سایت خودش از مدل B۲C استفاده كرده بود و به مرور زمان و توسعه این سایت مدل جدیدی را براساس حراج كالا و فروش اجناس دست دوم در دنیای حقیقی طراحی كرده است.امیدیار كوشید با توجه به طیف گسترده بازدیدكنندگان در اینترنت، بستری را فراهم كند كه فروشندگان بتوانند كالای خود را به شیوه حراج اجناس (با شیوه‌ای مشابه دنیای واقعی) به فروش برسانند. اما تفاوت اصلی این نوع از حراج تعداد بی‌شمار شركت‌كنندگان و مخاطبان حراج است. امروزه به دلیل استقبال گسترده‌ای كه ازeBay به‌عمل آمده است، این سایت به‌عنوان سمبل C۲C شناخته می‌شود. سایت eBay توانسته است در سال ۲۰۰۲ میلادی مبلغ ۲۰ میلیارد دلار برای صاحبان خود درآمد ایجاد كند.
۴- مدل‌های در ارتباط با دولت
مدل‌های مرتبط با دولت را نیز می‌توان به سه دسته تقسیم كرد. دسته اول شامل مدل‌های G۲B وB۲G است. در این دو مدل سازمان‌ها، نهادها و مراكز دولتی و وابسته به دولت درارتباط با مراكز اقتصادی، بنگاه‌های تجاری و شركت‌های تولیدكننده و ارائه‌كننده كالا و خدمات هستند. در این ساختار طرفین با مراجعه به یكدیگر و تعامل با هم از طریق شبكه‌های كامپیوتری امور بازرگانی میان خود را انجام می‌دهد. این امور شامل مواردی چون گرفتن انواع مجوزها از دولت و سازمان‌های مربوطه، پرداخت وجه مورد درخواست دولت، گرفتن اطلاعات از نهاد دولتی و موارد دیگری است كه همگی در این دو مدل خلاصه می‌شوند. مزیت اصلی این دو ساختار صرفه‌جویی در انجام عملیات‌ گوناگون برای دولت و سازمان‌های مربوطه و كاهش زمان انجام این امور و كاهش نیروهایی است كه بیهوده صرف انجام كم‌بازده و یا بدون بازده در سازمان‌ها می‌شود. دسته دوم شامل مدل‌های G۲C و C۲G است. در این دو مدل ارتباط بین مردم و سازمان‌های دولتی مطرح می‌باشد و رابطه میان دولت و مردم بیش از آن‌كه ماهیتی تجاری داشته باشد، حول و حوش خدماتی كه دولت می‌تواند به مردم ارائه كند و یا تسهیل ارتباطات مالی مردم و دولت در زمینه امور مالیاتی و مشابه آن دور می‌زند. فعالیت‌های این دو مدل شامل مواردی چون گرفتن انواع مدارك شناسایی، انجام عملیات بانكی و گرفتن اطلاعات از دولت است.دسته سوم نیز براساس مدل G۲G است كه ارتباط و تقابل بین دو سازمان دولتی دو یا چند وزارتخانه را فراهم می‌سازد و مواردی چون ارتباط شهرداری‌ها با پلیس، ‌وزارت كشور، نهادهای نظامی و ... را شامل می‌شود. در این مدل مبادلات میان دوسوی یك فرآیند الكترونیكی ممكن است شامل مبادلات بازرگانی باشد یا صرفاً به تبادل اطلاعات محدود باشد.در قسمت قبل به مدل‌های مختلف تجارت الكترونیك اشاره كردیم و از مدل B۲C به عنوان یكی از مدل‌های اصلی این شیوه تجارت یاد كردیم. بخش مهمی از این مدل تجارت الكترونیك به ابزاری متكی است كه كارت اعتباری نامیده می‌شود و ابزار الكترونیكی نقل و انتقال پول به شمار می‌رود. بسیاری از مردم مایلند بدانند این كارت‌ها چه هستند و چگونه می‌توان آن‌ها را تهیه و مورد استفاده قرارداد. اگرچه در ایران هنوز یك نوع كارت اعتباری استاندارد كه در سراسر كشور و در تمام بانك‌ها معتبر باشد و قابلیت استفاده در شبكه اینترنت را (دست كم برای مبادلات داخلی) داشته باشد معرفی نشده‌است، ولی اغلب افراد آشنایی با این كارت‌ها و امكان استفاده از آن‌ها را مقدمه و پیش‌زمینه‌ای برای ورود به دنیای خرید و فروش الكترونیكی می‌دانند. در این قسمت از مجموعه مقالات الفبای تجارت الكترونیك نگاهی مختصر به تاریخچه، ساختار و انواع كارت اعتباری خواهیم داشت. در مقالات بعدی شرح نحوه استفاده از این كارت‌ها را در شبكه اینترنت به تفصیل توضیح خواهیم داد.
كارت اعتباری چیست؟
كارت اعتباری یك كارت پلاستیكی است كه روی آن نام صاحب كارت و شماره آن به صورت برجسته وجود دارد و پشت كارت یك نوار مغناطیسی دیده می‌شود كه درون خود برخی اطلاعات مهم مثل هویت و آدرس دارنده كارت را ذخیره كرده است. سیستم‌های مالی كامپیوتری مانند دستگاه‌های خودپرداز ATM از این اطلاعات هنگام احراز هویت فرد به منظور برداشت پول استفاده می‌كنند. یك كارت اعتباری استاندارد شامل یك عدد ۱۶ رقمی نیز هست كه حاوی اطلاعات مهمی درباره نوع كارت، بانك صادركننده آن و اطلاعات دیگر است. این شماره برای دارنده هر كارت منحصر به فرد است. از این شماره برای شناسایی دارنده كارت هنگام انجام معاملات الكترونیكی روی اینترنت نیز استفاده می‌شود.
تاریخچه‌
آن‌طور كه در دائره‌المعارف‌های بریتانیكا و انكارتا آمده است، استفاده از این نوع كارت برای انجام نقل و انتقال پول ابتدا در دهه ۱۹۲۰ و در كشور آمریكا رواج یافت. در آن زمان برخی شركت‌های خصوصی مانند بعضی از هتل‌های زنجیره‌ای و تعدادی از شركت‌های نفتی مشتریان خود را به استفاده از این كارت‌ها برای سهولت در پرداخت تشویق می‌كردند. استفاده از این كارت‌ها پس از جنگ جهانی دوم و خروج از ركود اقتصادی شدت گرفت.اولین كارت اعتباری از نوع امروزی آن، یعنی كارتی كه بتوان با استفاده از آن در طیف وسیعی از فروشگاه‌ها و كسب‌وكارها پول مبادله كرد، در۱۹۵۰ توسط Diners Club Inc معرفی شد و هنوز هم یكی از كارت‌های اعتباری شناخته‌شده از این نوع به شمار می‌رود. در۱۹۵۸ نیز كارت اعتباری دیگری در همین رده توسط شركتAmerican Express معرفی شد كه در حال حاضر یكی از معروف‌ترین نوع كارت‌های اعتباری است. مشخصه اصلی این دسته از كارت‌ها این‌است كه شركت صادركننده كارت از دارنده آن یك مبلغ عضویت سالانه دریافت می‌كند و سپس به صورت ماهانه یا سالیانه و یا در دوره‌های زمانی دیگر برای او صورت‌حساب می‌فرستد و معادل مبلغ این صورت حساب از موجودی دارنده كارت نزد شركت صادركننده آن كسر می‌شود.مدتی بعد سیستم كارت اعتباری بانكی رواج یافت. در این سیستم كه امروزه نیز مورد استفاده است، صادركننده كارت در اصل یك بانك است و هریك از دارندگان كارت اعتباری نزد بانك یك حساب دارند. هنگامی كه كالا یا خدماتی توسط دارنده كارت (مشتری) خریداری می‌شود، این پول بلافاصله به حساب فروشنده (كه خود نزد بانك حسابی دارد) واریز می‌شود.بانك نیز به نوبه خود این هزینه را به صورت ماهانه و یا در دوره‌های زمانی معین دیگری به حساب مشتری منظور می‌كند و صورت‌حساب برایش صادر می‌كند و در صورتی كه به میزان كافی در حساب مشتری پول نباشد، طی مهلت معینی از مشتری می‌خواهد كه حساب خود را تكمیل كند. مشتری می‌تواند مبلغ مورد نظر را یك‌جا و یا با اقساطی كه بهره به آن تعلق می‌گیرد، به بانك بپردازد.اولین سیستم بانكی از این نوع در سال ۱۹۵۹ و از سوی Bank of America در كالیفرنیا معرفی شد وBankAmericard نام داشت. این سیستم تنها در همان ایالت كار می‌كرد. اما بعدا در سال ۱۹۶۶ در ایالت‌های دیگر نیز راه‌اندازی شد و صورت سراسری به خود گرفت. در سال ۱۹۷۶ این سیستم بانكی به VISA تغییر نام داد. ویزا امروزه یك كنسرسیوم بین‌المللی است كه سیستم بانكی اغلب كشورهای دنیا در آن مشاركت دارند.در همان سال ۱۹۶۶ اتحادیه كارت بین بانكی یا Interbank Card Association شكل گرفت و بعدا به MasterCard تغییر نام داد. ویژگی مستركارت این بود كه هیچ بانك خاصی در آن نقش محوری نداشت، بلكه هركدام از بانك‌هایی كه به صورت محلی اقدام به صدور كارت اعتباری برای مشتریان خود می‌كردند مایل بودند روشی برای متصل كردن سیستم‌های مالی خود به یكدیگر پیدا كنند. چنین سیستمی می‌توانست در میان مشتریان كوچك بانك‌ها كه مایل بودند از كارت خود برای كارهایی مثل خرید مایحتاج روزانه و یا خرید اتومبیل و مسكن استفاده كنند علاقه‌مندان زیادی داشته باشد.
چرا كارت اعتباری؟
ممكن است این سوال در ذهن كسانی كه با این كارت‌ها آشنایی ندارند به‌وجود آید كه اصولا فلسفه حضور این كارت‌ها چیست و مزیت اصلی آن‌ها كدام است. كارت‌های اعتباری چنانكه از نامشان پیداست مقدار معینی اعتبار مالی در اختیار صاحب كارت قرارمی‌دهند. هنگامی كه شما با حساب بانكی خودتان كار می‌كنید، سابقه مبادلات مالی شما نزد بانك محفوظ می‌ماند. بانك با استناد به این سابقه می‌تواند تخمین بزند كه اصولا میزان گردش مالی حساب شما در طول یك دوره زمانی خاص چقدر است. درواقع میانگین مانده حساب شما در هر دوره نشان دهنده حداقل میزان درآمد شما یا به تعبیر صحیح‌تر میزان توانایی مالی شما در هر دوره زمانی معین است. بانك یا هر موسسه مالی و اعتباری مشابه آن می‌تواند براساس آن مانده به شما اعتبار بدهد. اعتبار معمولا مقدار نقدینگی یا پولی است كه برابر یا بیشتر از میزان مانده حساب شما است. مقداری كه می‌توانید در هریك از آن دوره‌های زمانی از موسسه یا بانك قرض بگیرید. فرض موسسه مالی مذكور این‌است كه شما قادر خواهید بود در اولین فرصت این قرض را برگردانید. به این ترتیب انجام قطعی معاملات و مبادلات مالی شما با دیگران موكول به میزان نقدینگی واقعی در دست شما نخواهد بود بلكه به میزان اعتبار شما نزد موسسه مالی متكی خواهد بود.
انواع كارت اعتباری‌
كارت‌های اعتباری را اساسا می‌توان به دو دسته كارت‌های بانكی و غیربانكی تقسیم كرد. كارت‌های اعتباری بانكی مثل ویزا و مستركارت از سیستم اعتباری بانك‌ها استفاده می‌كنند. در حالی كه كارت‌های غیر بانكی را شركت‌ها و موسسات دولتی و خصوصی به مقاصد مختلفی عرضه می‌كنند. آمریكن اكسپرس و دینركلاب نمونه كارت‌های اعتباری غیر بانكی هستند. همچنین در برخی كشورها شركت‌های مخابرات و تلفن و یا شركت‌های توزیع‌كننده نفت، گاز و بنزین و نیز فروشگاه‌های زنجیره‌ای و باشگاه‌های تفریحی اقدام به صدور كارت اعتباری می‌كنند. دامنه كاربرد این كارت‌ها بستگی به دامنه فعالیت شركت مربوطه و یا اهداف مالی آن‌ها دارد. در هرصورت فعالیت تمام این موسسات صادر كننده كارت باید زیر نظر نهاد مالی رسمی آن كشور و دارای مجوز فعالیت باشد.كارت‌های بانكی نیز دارای تنوع زیادی هستند. كارت‌های اعتباری تنها یك دسته از كارت‌های بانكی هستند و خود به انواع مختلفی تقسیم می‌شوند. انواع فرعی كارت‌های اعتباری بانكی معمولا بر اساس نحوه محاسبه بهره، سقف میزان اعتبار منتسب به كارت و حداقل موجودی دارنده حساب، نرخ حق اشتراك سالیانه و فاكتورهای مالی دیگر محاسبه می‌شود. بانك‌های صادركننده كارت و یا شركت‌های غیر بانكی معمولا علاقه دارند كه انواع كارت‌های خود را برحسب امتیازات متفاوتی كه در اختیار صاحب آن قرار می‌دهد به گروه‌هایی با نام طلایی، نقره‌ای و از این قبیل تقسیم كنند.یك دسته دیگر از كارت‌های بانكی مشابه آنچه كه این روزها در كشور ما رایج است تنها به ارائه خدمات بانكی محدود از طریق باجه‌های خودپرداز اختصاص دارند و فاقد برخی از ویژگی‌های مهم یك كارت اعتباری استاندارد هستند. دسته دیگری از كارت‌های اعتباری بانكی نیز وجود دارند كه در بسیاری از كشورهای دنیا كه سیستم‌های بین‌المللی مانند ویزا و مستركارت در آن ها به رسمیت پذیرفته شده، به‌كارگرفته می‌شوند. این كارت‌ها معمولا نام یك سازمان و یا شركت را برخود دارند. سازمان یا شركت مذكور لزوما یك موسسه یا نهاد مالی نیست بلكه ممكن است به قصد ارائه خدمات مالی به گروهی از اعضای وابسته به خود پدید آمده باشد. مثلا برخی از فروشگاه‌های اینترنتی مثل آمازون یا Barnes ِ Nobel یا حتی پورتال یاهو خدمات مالی از این دست را به اعضای خود ارائه می‌كنند. مشتركین یك ISP، اعضای یك باشگاه و یا مشتریان یك فروشگاه ممكن است این شانس را داشته باشند كه با تهیه یك كارت اعتباری از این نوع، ضمن بهره‌مندی از مزایای عمومی یك كارت اعتباری بانكی، از خدمات ویژه شركت یا سازمان مذكور نیز استفاده كنند.مدل های مختلفی برای تعامل میان این سازمان‌ها از یك سو و بانك‌های صادر كننده كارت‌های بانكی و نیز كنسرسیوم‌های ویزا و مستركارت وجود دارد. گاهی این سازمان‌ها مستقیما با ویزا یا مستركارت وارد معامله می‌شوند و خود یك واحد اعتباری مالی راه‌اندازی می‌كنند. گاهی نیز با یك بانك معتبر طرف قرارداد با هریك از این كنسرسیوم‌های بین‌المللی وارد مذاكره می‌شوند. شكل اخیر رایج‌تر است زیرا معمولا بانك‌های محلی شناخت بهتری از سابقه مالی نهادهای محلی دارند. همچنین سازمان یا شركت واسطه ممكن است بسته به نوع تعامل مالی خود با بانك صادر كننده اصلی كارت یا خود كنسرسیوم بین‌المللی ویزا و مستركارت، درصد اندكی از بهای هر معامله را (به عنوان پورسانت) دریافت كند. به هرحال كاربران می‌توانند با تهیه كارت‌هایی از این نوع بدون مراجعه مستقیم به یك بانك معتبر و با واسطه یك شركت تجاری به شبكه مالی مستركارت یا ویزا بپیوندند.یك دسته مهم دیگر نیز از كارت‌های بانكی هستند كه البته اعتباری نیستند ولی بیشتر قابلیت‌های آن مشابه كارت اعتباری است. به این كارت‌ها اصطلاحاً Debit Card یا كارت بدهی می‌گویند. برخلاف كارت اعتباری كه به دارنده آن اجازه خرج كردن بیشتر از موجودی مانده در حساب می‌دهد، این كارت‌ها فقط به اندازه موجودی مانده در حساب مرتبط با آن‌ها اعتبار دارند و پس از به پایان رسیدن اعتبار یا باید مجددا شارژ شوند و یا از درجه اعتبار ساقط می‌شوند.میزان حداقل و حداكثر موجودی در حساب این كارت‌ها نیز محدود است. مثلاً اگر سقف موجودی یك كارت بدهی ۱۰۰۰ دلار باشد به معنی آن است كه دارنده آن نمی‌تواند بهای یك كالای ۱۱۰۰ دلاری را یك‌جا بپردازد. همچنین اگر كف موجودی یك كارت ۱۰۰ دلار باشد به معنی آن است كه صاحب آن اگر در كارت خود ۱۱۰ دلار داشته باشد تنها قادر است ۱۰ دلار آن را واقعا هزینه كند و مابقی نزد بانك سپرده خواهدبود. همچنین بسیاری از كارت‌های بدهی فاقد قابلیت استفاده در دستگاه‌های خودپرداز(ATM) هستند.
سیستم ‌شماره‌گذاری‌
اگرچه سیستم كارت اعتباری به عنوان یك مدل اقتصادی در مبادلات مالی در تمام دنیا مورد استفاده قرار می‌گیرد اما این به معنای آن نیست كه شركت‌های صادر‌كننده این كارت‌ها همگی از سیستم و روش واحدی برای ذخیره اطلاعات و شماره‌گذاری كارت‌ها استفاده می‌كنند. اما امروزه تمام كارت‌های اعتباری استاندارد و مشهور بین‌المللی از سیستم شماره‌گذاری ANSI Standard X۴.۱۳-۱۹۸۳ برای این منظور استفاده می‌كنند. در این سیستم از یك عدد ۱۶ رقمی استفاده می‌شود. این عدد برای سهولت هنگام خواندن یا به خاطر سپردن به صورت چهار مجموعه چهار رقمی نوشته می‌شود اما این تقسیم‌بندی چهارتایی هیچ ارزش و معنای خاصی ندارد.مثلا‌ً شماره‌گذاری یك كارت استاندارد مانند مستركارت یا ویزا به این صورت انجام می‌شود :از سمت چپ، اولین رقم مشخص كننده سیستم كارت اعتباری است. عدد ۳ مشخص كننده یك كارت از خانواده كارت‌های باشگاه‌های تفریحی و سیروسفر است. مثلا ۳۷ به معنی American Express و ۳۸ به معنی ‌Diners Club است. عدد ۴ برای Visa ، عدد ۵ برای MasterCard وعدد ۶ برای Discover Card استفاده می‌شود.در مورد MasterCard رقم‌ دوم تعداد ارقام بعدی كه باید به عنوان شماره شناسایی بانك تفسیر شود را مشخص می‌كند. مثلا عدد یك به معنی این‌است كه رقم سوم شماره بانك است یا عدد ۲ یعنی رقم‌های سوم و چهارم شماره بانك است. ارقامی كه پس از شماره بانك می‌آیند، حداكثر تا رقم پانزدهم مشخص‌كننده شماره حساب دارنده كارت است و رقم شانزدهم یك رقم كنترلی (Check Digit) می‌باشد.در مورد Visa ارقام دوم تا ششم شماره بانك و ارقام هفتم تا دوازدم یا هفتم تا پانزدهم شماره حساب و ارقام سیزدهم یا شانزدهم رقم كنترلی هستند.اطلاعات این نوار بر روی سه‌ تراك كه عرض هركدام به اندازه یك دهم اینچ است ذخیره می‌شود. تراك‌های اول و سوم می‌توانند ۲۱۰ بیت بر اینچ (bpi) و تراك دوم می‌تواند ۷۵ بیت بر اینچ ذخیره كند. جزئیات نحوه ذخیره‌سازی اطلاعات روی این تراك‌ها در استاندارد ISO/IEC۷۸۱۱ آمده است.متناظر با هر كارت اعتباری بانكی مشخصات مهمی از دارنده كارت نزد بانك صادركننده كارت ثبت می‌شود. این اطلاعات حداقل شامل نام ونام خانوادگی دقیق دارنده كارت، آدرس صحیح وی و شهر و كشور محل سكونت است. علاوه بر اطلاعات فوق، تاریخ انقضای اعتبار كارت نیز ثبت می‌شود. به طور معمول، پیش از سررسیدن تاریخ انقضای كارت، صادركننده آن با صاحب كارت تماس می‌گیرد و او را برای جایگزین كردن كارت فعلی با كارت جدید تشویق می‌كند. كارت جدید ممكن است دارای شماره متفاوتی باشد یا از همان شماره قبلی برای مدت معین دیگری مجدداً استفاده شود.
استفاده از كارت اعتباری‌
اطلاعاتی كه همراه هر كارت اعتباری بانكی بین‌المللی ثبت می‌شود توسط كنسرسیوم مربوطه، بانك اصلی صادركننده، واسطه احتمالی صدور كارت، و نیز خود دارنده آن قابل دسترسی است. اما هنگامی كه یك معامله الكترونیكی از این طریق صورت می‌گیرد، فروشنده كالا یا خدمات تنها به اطلاعات ناچیزی از این مجموعه دسترسی دارد كه آن نیز فقط برای انجام الكترونیكی معامله مورد نیاز است و در سیستم‌های امن و استاندارد شبكه مبادلات الكترونیكی پول هرگز مشخصات كامل دارنده كارت در اختیار فروشنده قرار نمی‌گیرد.اگر یك كارت اعتباری یا بدهی از نوع ویزا و مستركارت توسط یك بانك معتبر صادر شود، به احتمال زیاد دارنده آن كارت خواهد توانست از طریق شبكه اینترنت و با مراجعه به سایت بانك مربوطه، به حساب مرتبط با كارتش دسترسی پیدا كند و علاوه بر اطلاعات هویت و آدرس خود، سابقه گردش مالی حسابش را ببیند و از دیگر خدمات آنلاین بانك مذكور استفاده كند.همچنین صاحب كارت می‌تواند با مراجعه به یكی از هزاران سایت‌ فروشنده آنلاین كالا و خدمات در اینترنت، كالایی سفارش دهد. هنگام ثبت سفارش خرید، همان اطلاعاتی كه در كارت اعتباری درج شده است از خریدار تقاضا می‌شود. اگر سایت مذكور قبلاً یك گواهی معتبر(Certificate) از یكی از شركت‌های صادر كننده گواهی دیجیتالی دریافت كرده باشد، به معنی آن ‌است كه این اطلاعات مستقیماً و از طریق یك پروتكل امن برای بانك صادركننده كارت ارسال و صحت اطلاعات ارسال‌شده و میزان موجود حساب كارت كنترل و نتیجه آن به سایت فروشنده اطلاع داده می‌شود. هنگام ثبت سفارش دو آدرس توسط فروشنده از خریدار تقاضا می‌شود. اگر خریدار هنگام ثبت سفارش قصد داشته باشد كالا را به آدرس دیگری به غیر از آدرس ثبت شده در كارت اعتباری خود بفرستد (اصطلاحا اگر آدرس Billing یا صورت حساب متفاوت از آدرس Shipping یا ارسال كالای خریداری شده باشد) آدرس دومی نیز ضروری است در غیر‌این‌صورت كالا به آدرس پیش‌فرض در كارت اعتباری ارسال می‌گردد. توجه به این نكته ضروری است، كه برخی از سایت‌های اینترنتی برای خریداران خود یك پروفایل ایجاد می‌كنند و نام خریدار، آدرس ثبت شده در كارت اعتباری و شماره ۱۶رقمی كارت را به همراه نوع آن (مثلا مستركارت) روی بانك اطلاعاتی خود ثبت می‌كنند تا خریدار در مراجعه بعدی نیازمند پركردن مجدد این مشخصات (هنگام ثبت سفارش) نباشد. در این صورت باید خریدار اطمینان حاصل كند كه اطلاعات كارت اعتباری او از سوی سایت فروشنده مورد سوء استفاده قرار نخواهد گرفت.
برخی اصطلاحات مهم مرتبط با كارت اعتباری‌
در مقالات آینده به تفصیل نحوه استفاده از كارت‌های اعتباری بین‌المللی و مكانیزم گردش الكترونیكی پول در شبكه اینترنت را توضیح خواهیم داد. اما قبل از این‌كه بخواهید از این كارت‌ها استفاده كنید و احتمالا كالایی را به صورت الكترونیكی بخرید، بد نیست با بعضی از اصطلاحات رایج بین‌المللی در این زمینه آشنا شوید.
Annual Fee : حق عضویت سالانه كه برخی شركت‌ها هنگام صدور كارت یا تمدید عضویت دریافت می‌كنند. این روزها بسیاری از صادركنندگان كارت شعار <بدون حق عضویت سالانه> را تبلیغ می‌كنند و احتمال آن‌هایی هم كه اكنون این مبالغ را دریافت می‌كنند در آینده از آن چشم پوشی خواهند كرد تا مشتریان خود را حفظ كنند.
Finance Charge : شارژ مالی. عبارت است از پولی كه شما بابت استفاده از كارت‌اعتباری می‌پردازید. به زبان ساده، این همان پولی است كه شما هنگام خریدن كالا و خدمات از حساب خود خارج می‌كنید. این مقدار علاوه بر هزینه‌های مربوط به بهره ممكن است شامل كارمزدهای دیگری مانند cacheadvance fees نیز باشد. كارمزد اخیر هنگامی از دارنده كارت اخذ می‌شود كه شما بیش از موجودی مانده در حساب خود هزینه كنید.
Interest Rate : نرخ سود. شیوه‌های مختلفی برای محاسبه نرخ سود وجود دارد. اغلب كارت‌های اعتباری از شیوه‌های مختلف محاسبه APR استفاده می‌كنند. اما كارت‌های بدهی ممكن است از شیوه‌های دیگری مثل كسر مقدار ناچیز و ثابتی از پول به ازای هر بار خرید استفاده كنند.
(Annual Percentage Rate (APR : درصدی از میزان شارژ مالی شما در طول یك سال. این عدد به زبان ساده همان سود سالانه‌ای است كه بابت ارائه خدمات الكترونیكی از شما كسر می‌شود.
Fixed Rate : اگر APR بر مبنای نرخ سود ثابت سالانه محاسبه شود به آن نرخ ثابت می‌گویند.
Variable Rate : اگر نرخ سود سالانه متغیر و وابسته به دیگر انواع نرخ بهره بانكی باشد، به آن نرخ شناور یا متغیر می‌گویند. این نرخ معمولا از مجموع دو عدد دیگر یعنی نرخ پایه‌ای بهره (كه قابل تغییر توسط مدیریت امور بانكی كشور است) و درصدی از همین عدد كه توسط موسسه مالی مربوطه تعیین می‌شود به‌دست می‌آید.اغلب كاربرانی كه تازه با مفهوم تجارت الكترونیك آشنا شده‌اند یك پرسش ساده دارند: <عملیات پرداخت الكترونیكی پول واقعا چگونه انجام می‌شود؟> اما برای این پرسش ساده، جواب سرراست و كاملی پیدا نمی‌كنند. سایت‌های گوناگونی در اینترنت وجود دارند كه هریك می‌كوشند گاه به زبان ساده و گاه با بیانی فنی، بخشی از این فرآیند را توضیح دهند. اما پیدا كردن یك جواب خلاصه و مفید آسان نیست. در این مقاله قصد داریم پاسخ نسبتا قانع‌كننده‌ای برای این پرسش بیاوریم. در این‌جا چند اصطلاح مهم درباره پرداخت الكترونیكی خواهید آموخت و با فرآیند پردازش الكترونیكی عملیات خرید و فروش آشنا خواهید شد. ضمن آنكه اگر با مفاهیم پایه‌ای تجارت الكترونیك آشنا نیستید، می‌توانید به قسمت‌های اول و دوم این مقاله مراجعه كنید.
یك خرید آنلاین فرضی‌
اجازه بدهید بی‌مقدمه، یكراست سراغ اصل مطلب برویم. فرض كنید كه من یك كارت اعتباری (Credit Card) یا كارت بدهی (Debit Card) دارم و آماده‌ام از یكی از سایت‌های اینترنتی كالایی بخرم. سوال این است كه وقتی سفارش خودم را در یكی از این سایت‌ها ثبت می‌كنم چه اتفاقاتی رخ می‌دهد؟قبل از هرچیز بهتر است كه با یكی دو اصطلاح عمومی در این مورد آشنا شویم. اتفاقی كه ما از آن صحبت می‌كنیم اصطلاحا Online Transaction یا مبادله آنلاین نامیده می‌شود(۱) اما در این مقاله ما تنها نوع خاصی از مبادله الكترونیكی را مد نظر داریم كه در مدل B۲C متداول است. این نوع خاص كه از این به بعد با عنوان Online Payment Processing یا <پردازش آنلاین پرداخت الكترونیكی> یاد می‌كنیم، همان عملیاتی است كه طی آن یك كاربر (مشتری) معمولی كالایی را از طریق اینترنت خریداری می‌كند. هم خریدارانی كه مایلند از جزئیات مكانیزم خرید و فروش الكترونیكی آگاهی داشته باشند و هم كسانی كه علاقه‌مندند كه دانش خود درباره تجارت الكترونیك را بالا ببرند و در آینده نزدیك كسب‌وكاری از این نوع راه بیندازند، نیازمند دانستن اطلاعاتی درباره مكانیزم <پردازش آنلاین پرداخت الكترونیكی> هستند.در این نوع از معامله الكترونیكی، فروشنده و خریدار در دو سوی فرآیند قرار دارند و میان آن‌ها طیفی از سیستم‌ها و عملیات میانجی واقع است. پیش‌نیاز انجام معامله آن‌است كه هردو طرف معامله امكان حضور ‌در سیستم پرداخت الكترونیكی را داشته باشند. برای این منظور مشتری باید یك كارت اعتباری یا كارت بدهی داشته باشد و فروشنده باید یك حساب بانكی مخصوص دریافت‌های الكترونیكی داشته باشد. به این نوع حساب بانكی ویژه اصطلاحا ‌Merchant Account می‌گویند.مشتری نیز ممكن است كارت اعتباری خود را براساس حسابی كه نزد یك بانك معتبر دارد به طور مستقیم و یا با واسطه یك شركت مالی و خدماتی دریافت كرده باشد. بنابراین هر دو سوی معامله نیازمند داشتن حساب بانكی ویژه‌ای هستند كه پول را به صورت الكترونیكی بین خود جابجا ‌كنند.
مراحل خرید و فروش الكترونیكی به ترتیب زیر اتفاق می‌افتد:
۱- ثبت سفارش خرید
ابتدا كاربر(مشتری) به سایت خریدار مراجعه می‌كند. در آن‌جا وی می‌تواند از میان چندین قلم كالای معرفی شده، یك یا چندتای آن‌ها را در یك سبد خرید مجازی قرار دهد. این سبد خرید مجازی كه در واقع یك لیست آنلاین و لحظه‌ای از كالاهای مورد تقاضای مشتری است، اصطلاحا Shopping Cart (كارت خرید) نامیده می‌شود. پس از پایان گشت و گذار در سایت فروشنده و پر كردن سبد خرید مجازی كالاهای مورد نیاز، كاربر با فشردن یك دكمه یا لینك ویژه وارد مرحله Check out یا اصطلا‌حا <نهایی كردن عمل خرید> می‌شود. برای این منظور پیش از هرچیز لازم است كه مشتری مطمئن شود كه این مرحله تماما بر بستر پروتكل امن ‌SSL انجام می‌شود. برای این منظور كافی است كه دقت شود صفحات و لینك‌های این قسمت روی پروتكل ‌HTTPS اجرا می‌شوند و لایه ‌SSL سایت فروشنده مجهز به یك گواهی دیجیتالی (Digital Certificate) برای تصدیق اعتبار و امنیت سایت است. پس از ورود كاربر به این ناحیه از سایت، فروشنده اطلاعات مربوط به كارت اعتباری مشتری را از او درخواست می‌كند. این‌ها اطلاعاتی هستند كه فروشنده برای صدور صورت‌حساب و برداشت پول از حساب مشتری نیاز دارد. به این اطلاعات اصطلاحا Billing Information گفته می‌شود. اطلاعات مذكور شامل آدرس دقیق خریدار(Billing Address) نیز هست.همچنین از مشتری اطلاعات مربوط به آدرس و محل دریافت كالاهای سفارش داده شده (درصورتی كه كالاها فیزیكی باشند) تقاضا می‌شود. به این اطلاعات اصطلاحا ‌Shipping Information گفته می‌شود و شامل آدرس دریافت كالا یا Shipping Address (كه ممكن است متفاوت از آدرس خریدار باشد، مثلا‌ً شاید شما مایلید كالا را به آدرس دوست خود بفرستید) است. در پایان این مرحله با زدن یك دكمه، سایت فروشنده عملیات پردازش پرداخت آنلاین را آغاز می‌كند.
۲- پردازش پرداخت آنلاین‌
در این مرحله باید هزینه خرید كالا (شامل قیمت اولیه منهای تخفیف ، به‌علاوه مالیات و هزینه ارسال) از حساب مشتری نزد بانك خریدار(Issuing Bank) یعنی همان بانكی كه كارت اعتباری مشتری را صادر كرده است، كسر و به حسابی كه نزد بانك فروشنده (Acquiring Bank) است، یعنی حساب موسوم به Merchant Account منظور شود. برای تكمیل شدن این مرحله، چند فرآیند فرعی انجام می‌گیرد. پیشتر به موضوع SSL و گواهی دیجیتال اشاره كردیم. هر گواهی دیجیتال حاوی امضای الكترونیكی صادر كننده گواهی است. این گواهی از یك سو به مشتری تضمین می‌دهد كه بداند هنگام انجام عملیات پردازش پرداخت الكترونیكی، امنیت كارت اعتباری او و اطلاعات روی آن به خطر نخواهد افتاد و از سوی دیگر به فروشنده نیز اطمینان می‌دهد كه كلیه مراحل مبادله مالی بر بستری امن و كم خطر انجام خواهد شد و احتمال انجام خرابكاری از سوی یك مشتری غیرقابل اعتماد، پایین خواهد بود. شركت‌هایی مانند VeriSign و thawte از جمله مشهورترین شركت‌های بین‌المللی صادركننده گواهی دیجیتال هستند. سایت‌هایی كه از این شركت‌ها گواهی گرفته‌اند مجاز به استفاده از لوگوی شركت‌های مذكور هستند.وقتی كه مشتری فرمان آغاز عملیات پرداخت الكترونیكی را صادر می‌كند، بسته به نوع مكانیزم ارسال اطلاعات كارت اعتباری مشتری در سایت فروشنده، این اطلاعات ممكن است به دو صورت برای شبكه پرداخت الكترونیك (Online Payment Network) ارسال شود. در روش اول كه بیشتر سایت‌های مدرن امروزی از آن استفاده می‌كنند، این اطلاعات مستقیما از طریق نرم‌افزار سایت فروشنده برای یك شركت معتبر فراهم‌كننده سرویس پرداخت آنلاین (Online Payment Provider) ارسال می‌شود. معمولا آن قسمت از نرم‌افزار سایت فروشنده كه در ارتباط مستقیم با فراهم‌كننده مذكور قرار دارد توسط همین شركت تهیه شده است. گاهی اوقات به شبكه تحت مدیریت این شركت‌ها اصطلاحا Payment Gateway یا دروازه پرداخت الكترونیك نیز گفته می‌شود. در حال حاضر تعداد زیادی از این فراهم‌كنندگان در شبكه اینترنت حضور دارند و سایت فروشنده ممكن است از یكی از آن‌ها استفاده كرده باشد .Merchant Online ،AuthorizeNet ،CyberSource و GeneSys از جمله همین شركت‌ها هستند.در روش دیگر، صفحه ورود و ارسال اطلاعات كارت اعتباری و جزئیات سفارش مشتری در اصل داخل سایت فروشنده نیست، بلكه ممكن است روی سایت فراهم‌كننده سرویس پرداخت و یا حتی روی سایت بانك فروشنده (Acquiring) باشد. این روش معمولا برای سایت فروشنده كم هزینه‌تر است و برای مشتریان بدبین اطمینان بخش‌تر است (۲). زیرا ممكن است سایت‌های متعددی از این روش استفاده كرده باشند و مشتری هربار كه كالا یا خدماتی از یك سایت می‌خرد، در مرحله نهایی دوباره همان صفحات تكراری متعلق به شركت فراهم‌كننده سرویس پرداخت (یا بانك) را مشاهده ‌كند و این موضوع ممكن است برای وی اطمینان بخش باشد.به هرحال هنگامی كه اطلاعات مشتری وارد دروازه پرداخت الكترونیكی می‌شود، فراهم‌كننده سرویس پرداخت، سه كار مهم روی این اطلاعات انجام می‌دهد. ابتدا یك پردازش اولیه روی اطلاعات مشتری انجام می‌شود تا وقوع احتمالی هرگونه تخلف از سوی دو طرف معامله كشف شود. فراهم‌كننده، این عملیات را از طریق ارتباط‌گیری با شركت صادركننده كارت (مانند MasterCard یا Visa) ، شبكه بانكی و نیز مقایسه با داده‌هایی كه از تراكنش‌های موفقیت‌آمیز یا مشكوك قبلی بایگانی شده و یا از سوی نهاد‌های امنیتی و مالی دولتی به عنوان الگوهای جرائم مالی آنلاین منتشر شده‌اند، انجام می‌دهد. سپس اطلاعات مذكور برای شركت صادركننده كارت‌اعتباری ارسال می‌شود و پس از تعیین نام و هویت بانك صادركننده كارت، یك ارتباط الكترونیكی (مستقیم یا غیر مستقیم، بسته به شرایط) با بانك خریدار برقرار می‌شود و تقاضایی برای تصدیق اعتبار تراكنش ارسال می‌شود.در این مرحله بانك مشتری (یا شركت اصلی صادركننده كارت) بسته به وضعیت مالی مشتری و نیز اعتبار كارت‌اش پاسخ مثبت (Authorized) یا منفی (Declined) برای دروازه پرداخت الكترونیكی می‌فرستد. پاسخ منفی ممكن است ناشی از ارسال اطلاعات اشتباه از سوی مشتری به سایت فروشنده نیز باشد. تمام اطلاعاتی كه مشتری به عنوان Billing Information برای سایت فروشنده می‌فرستد باید مو به مو با اطلاعات ثبت شده در كارت اعتباری مطابقت داشته باشد. همچنین نباید تاریخ انقضای كارت سررسیده باشد یا مانده موجود در حساب كارت نباید از حداقل مورد نیاز كمتر باشد، درغیراین‌صورت پیام Declined برای فراهم‌كننده سرویس پرداخت ارسال می‌شود و همین پیام عینا به سایت فروشنده منتقل و از آنجا برای مشتری نمایش داده می‌شود تا نسبت به اصلاح اطلاعاتی كه وارد كرده است (در صورتی كه سهوا چیزی را اشتباه تایپ كرده باشد) و به ارسال مجدد آن‌ها اقدام كند و یا اصولا انجام معامله را فسخ و لغو كند.
اگر پاسخ فرآیند تصدیق اعتبار مشتری مثبت باشد، این پیام برای سایت فروشنده ارسال می‌شود تا فروشنده بداند كه حالا می‌تواند كالای مورد درخواست مشتری را برای او ارسال كند. همزمان، بانك مشتری (Issuing Bank) انتقال پول به بانك فروشنده (Acquiring Bank) را تایید می‌كند و بانك فروشنده نیز متقابلا این پول را به حساب فروشنده (Merchant Account) واریز می‌كند و عملیات پردازش پرداخت الكترونیكی خاتمه می‌یابد.
۳ - ثبت تراكنش مالی‌
پس از انجام مراحل فوق، تعدادی عملیات تكمیلی نیز صورت می‌گیرد. در اولین گام بانك‌های مشتری و فروشنده هركدام به طور مستقل و جداگانه تراز یا Balance حساب مشتری را براساس محاسبات خود تغییر می‌دهند. بانك خریدار تمام هزینه‌هایی كه طبق قرارداد صدور كارت اعتباری به مشتری اعلام كرده بود را كسر می‌كند و مانده حساب را مجددا محاسبه می‌كند. بانك فروشنده نیز هزینه‌های ارائه خدمات بانكداری الكترونیكی و دریافت الكترونیكی پول را از عایدی فروشنده كسر و مابقی را به حساب او منظور می‌نماید. تمام این وقایع دقیقاً در آنچه كه اصطلاحا Credit History یا تاریخچه وضعیت اعتبار حساب نامیده می‌شود ثبت می‌گردد. این تاریخچه در واقع نوعی ترازنامه الكترونیكی است كه فهرستی از تمام تراكنش‌های مالی مشتری یا فروشنده و وضعیت Balance حساب او را در مقاطع زمانی مختلف نشان می‌دهد. بانك‌ خریدار، بانك فروشنده ، شركت اصلی صادركننده كارت‌اعتباری، شركت واسطه صادركننده كارت اعتباری و یا شركت فراهم كننده سرویس پرداخت، هركدام ممكن است نسخه‌ای از این ترازنامه را نزد خود نگهدارند و به عنوان گزارش در اختیار كاربر قراردهند. این گزارش‌ اصطلاحا Credit Report نامیده می‌شود. هریك از این عوامل دخیل در معامله ممكن است بسته به نوع خدماتی كه به كاربر ارائه می‌دهند، انواع گزارش‌های خلاصه و یا جامع را در اختیار وی قراردهند تا او بتواند با توجه به تاریخچه تراكنش‌های خود، از وضعیت گذشته تحلیلی به‌دست آورد یا امكان برنامه زیری مالی برای آینده داشته باشد.در شماره قبل موضوع پرداخت الكترونیكی را از منظر خریدار كالا بررسی كردیم و دیدیم كه <عملیات پرداخت الكترونیكی پول واقعا چگونه اتفاق می‌افتد؟> در این مقاله این موضوع را از منظر فروشنده بررسی خواهیم‌كرد و قصد داریم ببینیم با توجه به مكانیزم عملیات پرداخت الكترونیكی، چگونه می‌توان یك تجارت الكترونیكی را شروع كرد. شایان توجه است كه توضیحاتی كه در این مقاله می‌آید، موضوع را به طور عمومی بررسی می‌كند و روش‌هایی كه تشریح می‌شود در همه‌جای دنیا به شرط فراهم بودن زیرساخت‌های تجارت الكترونیك (مانند شبكه پرداخت آنلاین)، یكسان است. در این مقاله تنها در چند مورد اشاراتی به وضعیت خاص ایران خواهیم داشت، ولی درباره این‌كه با توجه به عدم وجود زیرساخت‌های لازم در ایران۱ چه راه‌حل‌ها و راهكارهایی وجود دارد، چیزی نخواهیم گفت و این موضوع را مفصلا در شماره‌های آینده بررسی خواهیم كرد. روشی كه در اینجا به زبان ساده تشریح می‌شود، این روزها در كشورهای مختلف دنیا تحت عنوان B۲C رایج است و هركسی كه قصد شروع یك كسب‌وكار آنلاین را دارد، كمابیش همین مراحل را طی می‌كند. نگاه ما در اینجا بیشتر كسب‌وكارهای كوچك و متوسط است و وارد رویه پیچیده كسب‌وكار آنلاین سایت‌های بزرگ نمی‌شویم. ضمن آن‌كه در این مقاله تنها مراحل فنی و اصلی كار را توضیح می‌دهیم و به جزئیات و نیز مراحل حقوقی، قضایی و قانونی آن (كه از یك كشور به كشور دیگر متفاوت است) كاری نخواهیم داشت. بنابراین لازم است در شرایط عملی درصورت وجود هرگونه رویه تعریف‌شده، با توجه به سازوكارهای قانونی عمل كنید. مراحل كار به این شرح است:
۱- افتتاح یك حساب بانكی با قابلیت دریافت الكترونیكی
قدم اول، افتتاح یك حساب جاری اینترنتی یا چنانكه مصطلح است یك Internet Merchant Account است. این حساب در واقع یك حساب بانكی با قابلیت پذیرش پرداخت‌های الكترونیكی است. توجه داشته باشید كه ممكن است یك حساب بانكی، قابلیت دریافت پول به صورت الكترونیكی را داشته باشد، اما اینترنتی نباشد. به عبارت دیگر صرف اینكه گفته شود یك حساب بانكی خاص دارای امكانات مبادله الكترونیكی است، به معنای آن نیست كه می‌توان از طریق آن به خرید و فروش در اینترنت پرداخت.مشكل مهمی كه در رابطه با حساب جاری اینترنتی وجود دارد این‌است كه با وجود آسان بودن افتتاح این نوع حساب درآمریكا و چند كشور صنعتی دیگر دنیا، در سایر كشورها (حتی كشورهایی كه هم‌اكنون عملیات بانكداری و تجارت الكترونیكی در آن‌ها به خوبی جریان دارد) شامل انواع مراحل اداری دست‌وپا گیر است. خوشبختانه این فرآیند در اكثر كشورها درحال آسان شدن است.البته یك ویژگی كلی بانكداری الكترونیكی آن‌است كه محل اسكان صاحب حساب و بانكی كه این حساب را باز می‌كند، لزوما یك كشور نیست. چنانكه برخی بانك‌های آمریكایی یا اروپایی امكان افتتاح حساب برای شهروندان اروپایی یا آمریكایی را فراهم می‌كنند و حتی برخی شعب خارجی این بانك‌ها جهت افتتاح حساب‌هایی از این دست برای شهروندان خارجی خدماتی ارائه می‌دهند اما این موضوع عمومیت ندارد و معمولا بهترین گزینه آن‌است كه یك بانك معتبر محلی بتواند به شبكه تراكنش‌های مالی بین‌المللی و اینترنت متصل شود و با سایر بانك‌ها به مبادله اطلاعات الكترونیكی بپردازد.چه كسی می تواند یك كسب و كار آنلاین برای خود راه بیندازد؟ بهتر است قبل از این‌كه یك كسب‌وكار آنلاین را راه‌اندازی كنید، شرایط خود را برای ورود به این عرصه محك بزنید. در این زمینه مهمترین سوال این‌است كه آیا قبلا در رابطه با موضوع كسب‌وكاری كه قصد برپاكردن گونه‌ آنلاین آن را دارید، تجربه‌ای داشته‌اید یا خیر. به عنوان مثال اگر قصد دارید یك كتاب‌فروشی آنلاین را راه‌بیندازید، آیا اصولا از حرفه‌ كتاب فروشی و صنعت تولید و توزیع كتاب (به شیوه سنتی) اطلاعی دارید؟ آیا قبلا در این عرصه تجربه كاری داشته‌اید؟ در باره سایر حوزه‌های مناسب برای تجارت الكترونیك مانند فروش انواع محصولات فرهنگی و هنری، رسانه‌ها، نیازمندی‌های اولیه و روزانه مردم و یا محصولات كامپیوتری مانند نرم‌افزار و سخت‌افزار نیز همین پرسش وجود دارد: آیا در حرفه مورد نظر خود سررشته دارید؟ دقت كنید كه تجربه نشان داده‌است كسانی كه بدون داشتن تجربه و شناخت از رموز، ترفندها و مشكلات یك حرفه خاص، مستقیما به راه‌اندازی نوع آنلاین آن حرفه مبادرت می‌كنند، موفقیت اندكی كسب‌ می‌كنند.
۲- فراهم كردن یك كارت اعتباری
انجام مرحله قبلی معمولا شامل صدور یك كارت‌اعتباری نیز می‌شود. درحقیقت همان بانكی كه برایتان یك كارت‌اعتباری بین‌المللی (مانند ویزا یا مستركارت) صادر می‌كند، می‌تواند بالقوه ارائه‌كننده سرویس حساب جاری اینترنتی نیز باشد اما لزوما چنین نیست. ضمن این‌كه شما می‌توانید بدون افتتاح یك حساب جاری اینترنتی و صرفا با استفاده از یك كارت‌اعتباری معمولی، یك تجارت‌الكترونیكی ساده را شروع كنید. در این حالت لازم است از خدمات پردازش الكترونیكی كارت‌اعتباری، توسط یك سایت معتبر فعال در این زمینه استفاده كنید. این سایت‌ها در قبال ارائه سرویس <پذیرش كارت‌اعتباری كاربران سایت شما> و انجام مراحل تكمیلی تراكنش مالی مربوط به فروش كالا از طریق سایت شما، مبالغی را از كارت اعتباری شما برداشت می‌كنند و به این ترتیب شما را از مواجهه مستقیم با رویه افتتاح حساب اینترنتی بی‌نیاز می‌كنند. این مبالغ ممكن است به صورت دریافت درصدی از هر فروش هر قلم جنس یا براساس یك نرخ ماهیانه یا دوره‌ای و یا با هر فرمول دیگر دریافت شوند اما توجه داشته باشید كه چنین راهكارهایی همواره مقداری گرانتر از زمانی است كه خودتان مستقیما یك حساب جاری اینترنتی باز كنید.۲
۳- ملاحظات مربوط به میزبان سایت
در تجارت آنلاین، قابلیت‌های میزبان سایت شما اهمیت زیادی دارد. شركت میزبان سایت شما باید بتواند شما را در برپاكردن تجارت‌الكترونیكی یاری كند. یك شرط لازم، اما نه كافی، در این زمینه آن‌است كه میزبان باید بتواند از یك یا چند فراهم‌كننده سرویس پرداخت‌الكترونیكی ۳ پشتیبانی كند. به عنوان مثال ممكن است میزبان شما اعلام كرده باشد كه از سرویس‌های شركت CyberSource یا CyberCash یا دیگر شركت‌های خدمات پرداخت الكترونیكی (كه تعداد آن‌ها در اینترنت به صدها مورد می‌رسد) پشتیبانی می‌كند. سایر پیش‌نیاز‌های میزبان سایت عبارتند از: بهره‌مندی ازuptime بالا (زمان سرپا بودن سایت)، پشتیبانی فنی خوب و ۲۴ ساعته واقعی، استفاده از backbone قوی برای اتصال به اینترنت و آگاهی كارمندان بخش پشتیبانی از مسائل و مشكلات روزمره تجارت‌الكترونیك.
درباره كپی رایت چه می دانید؟
یكی از مسائل مهمی كه هنگام شروع هر نوع كسب‌وكار آنلاین باید آموخت، نحوه مواجهه با قاعده كپی‌رایت است. وقتی یك تجارت الكترونیكی ساده را شروع می‌كنید، باید آگاه باشید تمام چیزهایی كه با موضوع محتوا سروكار دارند مشمول این قاعده هستند، حتی اگر در ایران زندگی می‌كنید. نكته مهم اینست كه اینترنت، اینترنت است و فضای سایبر یك فضای بین‌المللی است و دست‌كم از لحاظ نظری مشمول قوانین بین‌المللی است. به‌خصوص اگر تمام یا بخشی از امكانات سایت فروشگاه آنلاین شما روی یك میزبان خارجی قرارگرفته باشد كه كشور متنوع آن میزبان هم‌اكنون قانون بین‌المللی كپی رایت را به اجرا گذاشته باشد، شما نیز ملزم به رعایت این قواعد (دست‌كم تا آنجا كه ممكن است) هستید. اگر نوع كالایی كه قصد عرضه آن در اینترنت را دارید یك كالایی نرم‌افزاری یا محتوای اطلاعاتی است ( از قبیل فیلم، كتاب، مجله، اطلاعات علمی، موسیقی و برنامه كامپیوتری)، آشنایی و رعایت قوانین رسمی و عرفی كپی‌رایت، برای تجارت‌الكترونیكی شما الزامی خواهد بود.
۴- اخذ یك گواهی دیجیتال
گواهی دیجیتال (Digital Certificate) یا آن‌طور كه بیشتر مصطلح است یك گواهی دیجیتال SSL، یك سند الكترونیكی كوچك رمزنگاری شده (حاوی امضای الكترونیكی صادركننده گواهینامه) می‌باشد و نشان‌می‌دهد كه كلیه مبادلات الكترونیكی مالی كه از طریق سایت شما انجام می‌شود، از طریق پروتكل SSL رمزنگاری شده و برای هر دو طرف معامله، یعنی شما و خریداران (كاربران) قابل‌اطمینان است. همه فراهم‌كنندگان خدمات پردازش آنلاین مبادلات مالی، از شما (به عنوان فروشنده) یك گواهی دیجیتال معتبر طلب می‌كنند و برپاكردن یك سایت تجارت الكترونیكی معتبر (حتی در ایران) بدون داشتن گواهی دیجیتال SSL غیرممكن است. خوشبختانه این كار چه در ایران و چه در سایر نقاط دنیا، به سادگی گرفتن یك Domain است. در سایر كشورها استفاده از خدمات دو شركت معروف بین‌المللی به نام‌های VeriSign ‌و Thawte بسیار رایج است.۴
۵- پیداكردن یك فراهم‌كننده پردازش‌های مالی آنلاین
قدم بعدی پیدا كردن یك فراهم‌كننده پردازش‌های مالی آنلاین است. چنان‌كه در مورد شركت میزبانی توضیح دادیم، پشتیبانی میزبان از یك یا چند شركت فعال در این زمینه بسیار راه‌گشاست. اما حتی اگر میزبان سایت شما صریحا از چنین فراهم‌كنندگان پشتیبانی نكرده باشد، این به معنی عدم امكان راه‌اندازی تجارت‌الكترونیك روی سایت شما نیست، اما به هرحال كار دشوار می‌شود. معمولا با مراجعه به سایت هر یك از این فراهم‌كنندگان، می‌توان توضیحات كاملی را درباره مراحل گام به گام استفاده از خدمات آنان پیدا كرد.
اصطلاح Transaction دقیقا به چه معناست؟
در هنگام مطالعه مقالات و مطالب مربوط به تجارت الكترونیك، مدام واژه Transaction (یا فارسی آن تراكنش) تكرار می‌شود. گاهی از واژه <مبادله> نیز به عنوان معادل این اصطلاح استفاده می‌شود كه البته غلط نیست و مفهوم را تاحدودی می‌رساند، اما بهتر است یك‌بار برای همیشه معنی دقیق این كلمه را یاد بگیریم. تراكنش دقیقا به معنی مجموعه عملیاتی است كه فقط وقتی كامل می‌شود كه تمام اجزای آن كامل شده باشد. به عبارت دیگر حتی اگر یكی از عملیات فرعی كامل نشود، كل عملیات باطل خواهد شد. مثلا خرید ساده یك كالا را در یك بقالی در نظر بگیرید. این فرآیند ساده شامل چند مرحله جزئی است: ۱ پرداخت پول از جانب شما ۲ دریافت پول از جانب فروشنده ۳ دریافت كالا از سوی شما. اگر به عنوان مثال دو مرحله نخست انجام شود ولی مرحله سوم انجام نشود، كل معامله باطل است. تراكنش به همین معناست. این اصطلاح از آن رو در تجارت الكترونیك استفاده می‌شود كه تاكید شود تا تمامی مراحل جزئی یك معامله الكترونیكی انجام نشود، آن معامله اعتباری نخواهد داشت. معنی دیگر این حرف آن است كه اگر كاربری، پولی از كارت‌اعتباری خود پرداخت كند، اما درست در لحظه‌ای كه قرار است این پول به حساب الكترونیكی فروشنده واریز شود ناگهان برق قطع شود، و یا در شبكه ارتباطی خللی پیش بیاید، پول وسط راه گم نخواهد شد. در اصل، این پول مادامی كه تراكنش كامل نشود، واقعا از حساب كاربر خارج نمی شود.
۶- تولید یا خریداری یك نرم‌افزار مدیریت سبد خرید
مرحله آخر نصب نرم‌افزاری است كه شما را به صورت الكترونیكی به فراهم‌كننده سرویس پرداخت الكترونیكی متصل می‌كند. این خانواده از نرم‌افزارها به Shopping Cart Software معروفند. این نرم افزارها دو كار مهم انجام می‌دهند: یكی این‌كه مراحل گزینش كالا و آن‌چه كه اصطلاحا <پركردن سبد الكترونیكی كالا> نامید می‌شود را برای خریدار ممكن می‌سازند. دیگر این‌كه مراحل پایانی یك خرید الكترونیكی را (شامل انتقال الكترونیكی وجه) به انجام می‌رسانند. در هر دو مورد این امكان وجود دارد كه شما خودتان یا به كمك یك برنامه‌نویس، نرم‌افزار این قسمت از سایت‌ را بنویسید. اما همچنان این گزینه نیز پیش روی شماست كه از نرم‌افزارهای آماده‌ای كه برای این منظور تدارك دیده شده‌اند استفاده كنید. اما دقت كنید كه در مورد نوشتن نرم‌افزار برای مرحله پایانی پرداخت، ملاحظات مهمی‌ وجود دارد. ازجمله این‌كه این نرم‌افزار حتما باید با مكانیزم شركت فراهم‌كننده سرویس پرداخت، سازگار باشد. دوم این‌كه ممكن است بانك شما استفاده شما از چنین نرم‌افزاری را نپذیرد. چنانكه در جایی مثل‌ ایران بانك سرویس‌دهنده، از شما می‌خواهد كه مرحله دوم را به سایت همان بانك واگذاركنید. در عین حال ممكن است بسیاری از كاربران نسبت به امنیت و اعتبار نرم‌افزاری كه خودتان برای انجام مرحله دوم نوشته‌اید، شك كنند. البته استفاده از گواهی دیجیتال تا حدود زیادی این نگرانی‌ها را برطرف می‌كند، اما این موضوع صددرصد نیست. كوشش می‌كنیم كه در شماره آینده مرحله اخیر، یعنی فرآیند <پذیرش كارت اعتباری از طریق سایت شما> را به تفصیل بررسی كنیم.
پی‌نوشت:
۱- منظور عدم فراهم بودن امكانات لازم در هنگام انتشار این مقاله است. ممكن است این مقاله را چند ماه بعد از انتشار آن بخوانید و تا آن زمان زیرساخت‌های لازم برای تجارت الكترونیك در ایران نیز مهیا شده باشد. امیدواریم.
۲- البته راهكار اخیر با وجود گرانتر بودنش ممكن است برای فروشندگان ایرانی كه امكان افتتاح یك Internet Merchant Account ندارند و می‌خواهند به كاربرانی از اقصی نقاط دنیا كالا بفروشند، فعلا راهگشا باشد. مثلا یك ناشر ایرانی می‌تواند از این روش برای فروش كتاب‌هایش به مشتریان خارجی اقدام كند. اما حتی این روش نیز از داشتن یك كارت‌اعتباری استاندارد مانند مستركارت یا ویزا بی‌نیاز نیست.
۴- درباره روش استفاده از‌ SSL در تجارت‌الكترونیك، در شماره‌های آینده صحبت خواهیم كرد.
۵- بانك سامان
بهروز نوعی پور 

اپلیکیشن اندروید تلگرام اینستاگرام