تاثیر تجارت الکترونیک بر اقتصاد چین

چین در حال معرفی الگوهای جدید کارآفرینی اینترنتی است که در آن به جای ارتباط با افراد صاحب قدرت سیاسی و اقتصادی، مبنای فعالیت موفق اقتصادی نوآوری، تمرکز بر نیاز مشتری، کیفیت بالای محصول و مسوولیت اجتماعی کسب و کارهاست.
در سال ۱۹۹۵ هنگامی که تجارت الکترونیک در غرب متولد شد، چین تنها می توانست با نگاهی ستایش آمیز به آن نگاه کند. در چین ایده کلیک کردن و خرید کالا از یک غریبه یک غیرممکن بود. حتی اگر آنقدر خوش شانس بودید که خط تلفن داشته باشید سرعت اینترنت آنقدر پایین بود و هزینه وصل شدن به آن آنقدر بالا که کسی تمایلی نداشت از این شیوه استفاده کند. بانک ها کارآیی لازم را نداشتند به همین دلیل پرداخت ها دشوار و وقت گیر بودند. ارسال بسته پستی به معنای صرف زمانی طولانی در صف پستخانه بود و فرهنگ مشتری مداری هنوز ارتقا پیدا نکرده بود و سیستم دولتی خرده فروشی به سبب عدم کارآیی و پایین بودن درآمد قابل تصاحب موانعی در راه تجارت الکترونیک محسوب می شدند.
در چین طی سال های اولیه رواج تجارت الکترونیک شرکت ها و نه مشتری ها نیروی محرکه اصلی بودند. در آن سال ها کسب و کارها متوجه شدند از اینترنت می توان برای یافتن خریدار و عرضه کننده استفاده کرد. چین در سال ۲۰۰۱ به سازمان جهانی تجارت پیوست و از همان سال شرکت های کوچک و متوسط در شرق چین که به تجارت مشغول بودند استفاده از اینترنت را آغاز کردند. مشخص شد که اینترنت بهترین روش برای متصل کردن خریداران و فروشندگان است و می تواند جای مجله ها و نمایشگاه های تجاری را به عنوان محلی برای عرضه و خرید بگیرد.
از سال ۲۰۰۳ دو روند باعث شده است مشتری ها به دوران طولانی بی توجهی به اینترنت برای خرید کالا پایان دهند. نخستین نسل استفاده کنندگان از اینترنت اکنون از دانشگاه ها فارغ التحصیل شده اند و توجه خود را به جای بازی های اینترنتی به تجارت الکترونیک معطوف کرده اند. همچنین افزایش درآمد قابل تصاحب، متنوع تر شدن کالاهای قابل انتخاب، ارتقای فرهنگ مصرف و ناتوانی زیرساخت های سنتی خرده فروشی باعث شده است مصرف کنندگان برای خرید به اینترنت رجوع کنند. روند دوم سرمایه گذاری عظیم شرکت های بین المللی فعال در حوزه تجارت الکترونیک در چین بوده است. رقابت بین این شرکت ها و شرکت های چینی فرهنگ مصرف و ساختار بازار را اصلاح کرده و تعداد بیشتری از خریداران را به استفاده از اینترنت برای تامین نیازهای خود تشویق کرده است.
همزمان برای تامین نیازهای خاص مشتری ها، شیوه های جدید تجاری ظهور کرده است و نهادهای مسوول روش های مطمئنی را برای مبادلات مالی بین خریدار و فروشنده اینترنتی به وجود آورده اند؛ همچنین ایجاد امکان گفت وگو بین مشتری و فروشنده از طریق اینترنت به خریداران اجازه داده است تا تمام اطلاعات مورد نیاز خود را دریافت کند. در چین شبیه بسیاری از دیگر کشورها گفت وگو هنوز هم بهترین راه برای ایجاد اعتماد بین دوطرف است. در سال ۲۰۰۷ هشتاد میلیون چینی از طریق اینترنت به خرید کالا و دریافت خدمات اقدام کردند و ارزش مبادلات مالی آن ها بیش از فروش بزرگ ترین فروشگاه زنجیره ای مستقر در چین یعنی فروشگاه های وال مارت بود.
از سوی دیگر تعداد استفاده کنندگان از سیستم های پرداخت آن لاین از تعداد دارندگان کارت های اعتباری بیش تر شده است. این امر نشان می دهد راهی که تجارت الکترونیک در چین در پیش گرفته با روش غرب که به کارت اعتباری تکیه دارد بسیار متفاوت است.
اگرچه الگوهای تجارت الکترونیک مشتری با مشتری (C۲C) و شرکت با مشتری (B۲C) در غرب کاملا مجزا هستند در چین این دو روش همچنان در هم تلفیق شده باقی مانده اند و مشتری ها با رجوع به محیط های دیجیتال بازار از افراد و خرده فروش ها خرید می کنند.
در سال ۲۰۰۸ مهم ترین روند تجارت الکترونیک در چین ظهور نسلی جدید از کارآفرین هاست. در این روند تولیدکنندگان مستقیما با خریداران ارتباط برقرار می کنند و دیگر نیازی به واسطه ها نیست. به این ترتیب در حوزه هایی که این روند وجود دارد شرکت های بزرگ از دور خارج خواهند شد. مشاهده می شود که تعداد رو به رشدی از کارآفرین ها در سایت های خرده و عمده فروشی چینی به خرید و در سایت های فروش غربی نظیر eBay به فروش اقلام یاد شده می پردازند. تجارت الکترونیک چین فرصت های اقتصادی بسیار زیادی را در این کشور و خارج از آن به وجود آورده است. طبقه ای جدید از کارآفرین ها و تجار پدید آمده اند و ماهیت شفاف تجارت الکترونیک باعث شده تجارت ها مسوولیت بیش تری در قبال مشتری احساس کنند. نکته بسیار مهم این است که این طبقه جدید از کارآفرین ها از بطن جامعه و با سرمایه ای نه چندان زیاد به فعالیت اقتصادی مشغولند و این امر نوید بخش استحکام توسعه اقتصادی در چین و نیز دیگر نقاط جهان است.
منبع:www.Businessweek.com
اکرم حمیدیان 

اپلیکیشن اندروید تلگرام اینستاگرام