این اتفاق مهم و حیاتی در حالی رخ داد که صنعت خودرو ایران روزهای سخت و طاقت فرسایی را طی دوران تحریم سپری کرد و چیزی به ورشکستگی آن با توجه به قهر شرکای خارجی و افت شدید تولید نمانده بود. همچنین افزایش شدید قیمت خودروها نیز در کنار افت کیفیت (به‌دلیل دور ماندن از شرکای خارجی) اتفاق ناخوشایند دیگری بود که در دوران تحریم گریبان مشتریان ایرانی را به سختی فشرد. مجموعه این اتفاقات، نه‌تنها خودروسازی ایران را به لبه پرتگاه برد، بلکه مشتریان را نیز در تنگنا قرار داد و دست بسیاری از آنها را از بازار خودرو کوتاه کرد. در نهایت اما صنعت خودرو کشور توانست در دولت یازدهم و به لطف توافق هسته‌ای و برجام، از بحران‌ها رد شود و در حال حاضر نیز به واسطه مشارکت‌های خارجی که برخی از آنها شروع شده و برخی نیز در آینده نزدیک آغاز خواهند شد، در مسیر توسعه قرار گیرد. بدون شک تداوم این مسیر تنها در صورتی خواهد بود که برجام ادامه یابد و ارتباطات بین‌المللی میان ایران و جهان در حوزه‌های مختلف سیاسی و اقتصادی و صنعتی توسعه پیدا کند. اگر غیر از این باشد، خودروسازی به عقب باز خواهد گشت و این در حالی است که چنین اتفاقی نه خوشایند اقتصاد و صنعت کشور است و نه خیری برای مشتریان خواهد داشت؛ بلکه سراسر عقب ماندگی در پی دارد. این البته در شرایطی است که بسیار بعید به‌نظر می‌رسد خودروسازی ایران به عقب بازگشته و دوران سیاه تحریم و انزوا را دوباره تجربه کند، چه آنکه همه کاندیداها بر حفظ و تداوم برجام تاکید کرده‌اند.