در این شرایط، پرسش اینجاست که چرا پژو با وجود عدم‌التزام به قانون داخلی‌سازی 40 درصدی، موفق به امضای قرارداد و شروع فعالیت در کشور شده، اما رنویی‌ها هنوز درگیر مذاکره بر سر این الزام (ساخت داخل 40 درصدی) هستند. به‌نظر می‌رسد پاسخ این پرسش در تفاوت نگاه و رفتار رنو و پژو نهفته است. بر این اساس، پژو احتمالا در قرارداد با ایران خودرو، ساخت داخل 40 درصدی را پذیرفته، اما چون به زیر و بم خودروسازی کشور آگاه بوده و به تاخیر در اجرای قوانین و حتی نقض آنها (در سیستم خودروسازی ایران) واقف است، چندان التزامی به رعایت الزام موردنظر ندارد. با این حال رنویی‌ها رفتاری دیگر را در پیش گرفته و چون نمی‌خواهند تعهدی غیرقابل‌اجرا را برعهده بگیرند، زیر بار الزام ساخت داخل 40 درصدی (در شروع تولید) نرفته، بنابراین هنوز قراردادشان با ایدرو نهایی نشده است.