چه تعداد خودپرداز در ایران نیاز داریم؟

طی بررسی صورت گرفته توسط موسسه "تحقیقات بانكداری خرد" تعداد خودپردازهای جهان تا سال ۲۰۰۷ بیش از یك‌ونیم میلیون دستگاه خواهد رسید. در پایان امسال حدود یك و نیم میلیون دستگاه و در سال ۲۰۰۰ بیش از یك میلیون دستگاه وجود داشت و بیست سال قبل تعداد آنها به ۲۰۰هزار دستگاه بالغ می‌شد.
به عبارت دیگر در ۶ سال اخیر تعداد خودپردازهای جهان حدود ۵۰ درصد زیادتر شده است كه رشد خدمات مكانیزه بانكداری را بیان می‌نماید. طبق منابع متعبر جهانی تعداد خودپردازهای كشورهای پیشرفته جهان در سال ۲۰۰۴ به قرار زیر است:
با توجه به جدول فوق می‌توان استنباط نمود كه در كشورهای مورد بحث، بطور میانگین به ازای هر هزار نفر یك پایانه خودپرداز اختصاص داده شده است.
حال با عنایت به جمعیت كشور ایران كه حدود ۷۰ میلیون نفر در نظر گرفته می‌شود و با توجه به وضعیت جغرافیایی كشور، اگر حدود ۶۰ درصد از این جمعیت شهر نشین فرض شود و چنین در نظر بگیریم كه با توجه به تفاوت‌های موجود بین شهر و روستا سیاست استفاده از پایانه خودپرداز صرفا برای مناطق شهری مد نظر است، آنگاه می‌توان چنین نتیجه‌گیری نمود كه كشور ایران جهت همگام شدن با جهان به حدود ۴۲ هزار خودپرداز نیاز دارد.
مطلب فوق برگزیده مختصری از یك گزارش از تولیدات اداره كل سازمان و تشكیلات و روش‌های بانك ملت بود.
راه راست:
۱- اگر ۴۲هزار خودپرداز پیشنهادی قبل را بپذیریم، ساخت خودپرداز در داخل كشور بسیار منطقی جلوه می‌كند. اگر از قسمت‌های حساس خودپرداز كه به سادگی قابل وارد شدن هستند بگذریم، قسمت‌های دیگر با صرفه‌جویی ارزی و هزینه نهایی كمتر قابل تولید در ایران است. بیاییم از تولید داخل حمایت نماییم.
۲- شركت‌هایی كه وارد عرصه ساخت خودپرداز شده‌اند یا بسیار كوچك هستند كه موجب دلسردی بانك‌ها می‌شود، یا بی‌تجربه كه حتی در بازاریابی حرفه‌ای هم دچار مشكل می‌شوند و همان نتیجه را می‌دهد. شراكت با یكی از بانك‌ها یا تاسیس شركت دیگر توسط یك بانك یا موسسه سرمایه‌گذاری یا تولید توسط یكی از شركت‌های بزرگ فروشنده خوپرداز، پیشنهاد می‌گردد. توصیه می‌شود كه راه حلی برای مشكلات خود بیابند.
۳- تولید قسمت‌های نیمه حساس و حساس نیز به تدریج قابل انجام شدن است.
۴- تولید قسمت‌های مختلف خودپرداز توسط شركت‌های زیادی انجام می‌شود كه آن را از حالت انحصاری خارج كرده و در حال حاضر تولیدكنندگان كوچكی در دنیا وجود دارند كه فروش سالانه آنها كنتر از یك دهم نیاز ایران است.
۵- كشورهای نمونه در جدول بالا از لحاظ فرهنگ مردمی، مالیاتی، فناوری، امنیت اجتماعی و بسیاری دیگر، فرق زیادی با مردم ایران دارند. اگر چه دوست داریم مانند آنها از رشد اقتصادی و فنی برخوردار شویم اما برای مقایسه باید تعدیل صورت گیرد یا از مبنانی دیگری برای سنجش استفاده شود.
۶- با توجه به اینكه فرهنگ سازی به زبان خوش مدت زمان زیادی لازم دارد كه از ۱۰ تا ۳۰ سال، مدت معقولی است، نباید با زمان‌های كوتاه مدت توجیهات اصولی خود را ارایه دهیم. پیشنهاد می‌شود كه از راه‌های دستوری و فشار منطقی (مالی، كارمزد، قانون اصناف و بازرگانی) استفاده نماییم.
۷- بررسی روزمره نشان می‌دهد كه اگر همین تعداد (حدود ۴۵۰۰ عدد) دستگاه‌های خودپرداز همیشه دارای پول باشند، مردم راضی هستند. اگر تعداد آن را به دوبرابر برسانیم و رشد كارت را نیز در نظر بگیریم، كافی به نظر می‌رسد.
۸- هزینه پرداخت پول توسط خودپرداز بین یك تا دو درصد از پول تحویل داده شده است. اگر روزی این مقدار را بخواهیم از مشتری بگیریم، میزان استقبال از دستگاه چقدر می‌شود؟ از جمله تفاوت‌های ما با كشورهای خارجی در این امر است.
۹- بهترین راه برای پیش‌بینی آینده در ایران، تامین تقاضای بازار است. تا اندازه‌ای كه مردم راضی شوند و استفاده نمایند، باید خودپرداز نصب كرد. البته از تغییر روش، قانون و مسایل حاشیه‌ای غافل نمانیم. عرضه روش‌های رقابتی مانند پوز و پرداخت الكترونیك نیز تاثیر زیادی در استقبال از خودپرداز دارند.

اپلیکیشن اندروید تلگرام اینستاگرام