شورلت; پرفروش‌ترين اتومبيل در قاره نو

در دسامبر سال 1878 «لوئيس جوزف شورولت» در سوئيس متولد شد و بعدها به فرانسه مهاجرت و در آنجا به عنوان يک مکانيک به خلق ايده‌ها و مهارت‌هاي جديد در اتومبيلراني پرداخت. سپس با برادران خود آرتور و گاستون، تصميم به مهاجرت به مونترآل کانادا گرفت.
يک سال بعد او به شهر نيويورک رفت که در آنجا در يکي از شرکت‌هاي مهندسي مهاجران سوئيسي مشغول به کار شد و سپس شروع به کار در کارخانه‌هاي متعدد کرد و توانست خود را به عنوان يکي از بهترين رانندگان مسابقات نشان دهد و همين امر باعث شد تا توجه ويليام دورانت، موسس کمپاني جنرال‌موتورز (که در سال 1910 از مديريت GM کنار گذاشته شده بود) به وي جلب شود. لوئيس و ويليام اتومبيل جديدي به سبک اتومبيل‌هاي فرانسوي طراحي كرد و نام آن را شورولت گذاشتند. در سال 1911 نمونه کلاسيک و شش سيلندر اين مدل براي عرضه به بازار توليد شد. در سوم نوامبر آن سال کارخانه Chevrolet Motor تاسيس شد و در همان سال اول 2999 دستگاه از اين اتومبيل را توليد کرد. کمپاني Mason Motor که قبلا تحت نظارت ويليام بود، واگذار شد و پس از ادغام اين دو کمپاني در سال 1913، اتومبيل چهار سيلندر Baby در دو مدل يک سرنشينه و سلطنتي توليد شد. در سال 1913 لوئيس به همراه هفلر و بوير تصميم گرفتند تا کارخانه توليد موتورهاي هوايي شورولت را تاسيس کنند، اما اين کارخانه در همان آغاز کار ورشکست شد. در سال 1914، نام کمپاني به Maxwell Motor تغيير يافت و در شهر نيويورک تعداد 5000 دستگاه اتومبيل توليد و به بازار عرضه شد. در سال 1916 شورولت آن قدر سودآور شده بود که دورانت توانست دوباره بيشتر سهام جنرال موتورز را خريداري کرده و رييس شرکت شود. در سال 1917 اولين اتومبيل مسقف اين کمپاني ساخته شد و شورولت شروع به توليد کاميون کرد. در سال 1919 شورولت به دو بخش کمپاني دورانت و جنرال‌موتورز تقسيم شد.
در سال 1921، يعني بعد از جنگ به علت کمبود سرمايه، کمپاني شورولت تا مرز سقوط پيش رفت. يکي از بزرگ‌ترين مشکلات کمپاني در سال 1923، برگشت خوردن موتورهاي هواپيماي توليدي شورولت بود که ضرري بزرگ به کمپاني وارد كرد.
در سال 1927 اتومبيل جديد شورولت توانست از نظر تعداد توليدات مقام نخست را در صنعت به خود اختصاص دهد. بيش از يک ميليون دستگاه از اين اتومبيل توليد شد. در سال 1929 طرحي از اتومبيل شش سيلندر جديد کمپاني و طرح چهار سيلندر آن به منظور کاهش قيمت ارائه شد و با توليد و فروش حدود يک ميليون و سيصد هزار دستگاه از آن در دهه 1930 در بازار آمريکا، مشکلات مالي کمپاني بر طرف شد.
در سال 1935، شورولت توليد ده ميليون اتومبيل خود را جشن گرفت و چهار سال بعد اتومبيل‌هاي استيشن را به بازار عرضه کرد. قبل از آغاز جنگ جهاني دوم، کمپاني رکورد فروش اتومبيل در سال را شکسته و در سال 1941 رقمي معادل 4/1 ميليون فروش را در بازارهاي جهاني به نام خود ثبت کرد.
در سال 1941، لوئيس به صورت مرموزي در ايندياناپليس کشته شد. به افتخار زحماتي که براي اتومبيلراني کشيده بود، مجسمه نيم‌تنه او را در ورودي موزه موتورهاي سريع ايندياناپليس قرار دادند. از سال 1950 به بعد بيشتر مدل‌هاي شورولت تمام اتوماتيک بودند. يکي از کارهاي مهم در آن دوره، توليد مدل‌هاي بسيار ارزان قيمت بود که در رشد اقتصادي کارخانه اهميت بسيار داشت. همچنين در سال 1950 مهندس هارلي ارل، اتومبيل کوروت را طراحي و توليد کرد و در سال 1959 در دو مدل کوروير و ايمپالا به بازار عرضه شدند. به‌رغم اينکه اين دو مدل نتوانستند مانند اتومبيل‌هاي مطرح کمپاني، فروش بالايي داشته باشند، ولي با اين حال تا سال 1969 توليد آنها ادامه داشت.
در سال 1962 کاپريس به عنوان مدل لوکس ايمپالا و به منظور مقابله با موفقيت اتومبيل‌هاي کمپاني فورد، طراحي و توليد شد. مدير فروش کمپاني شورولت نام اين مدل را به تقليد از رستوراني درجه يک در شهر نيويورک که مکررا به آن رفت و آمد داشت، کاپريس گذاشته بود. ورود کاپريس به بازار با استقبال عمومي فراواني روبه‌رو شد، در سال 1966 مدل جديدتر آن (با نگاهي به مدل Deville کاديلاک) شامل واگن استيشن و موتور 8 سيلندر به بازار آمد. به علاوه تجهيزات ديگري چون دنده اتوماتيک، فرمان هيدروليک و... به آن اضافه شد.
در سال 1967 مدلي اسپورت و کوپه به نام کامارو ساخته و تا دو دهه به‌عنوان يکي از مطرح‌ترين اتومبيل‌هاي اسپورت که نظر تمام حادثه جويان را به خود جلب کرده بود، توليد مي‌شد. در دهه 1970، موتورهاي کمپاني شورولت توسط بسيار از کارخانه‌هاي ديگر مانند اوپل و اولدزموبيل استفاده مي‌شد.
در اوايل دهه 1970 قراردادي بين دو کمپاني شورولت و ايسوزو منعقد و طبق آن مقرر شد که شورولت تمام تجهيزات اتومبيل‌سازي اين کارخانه را تامين کند. در سال 1970 اتومبيلي به اسم شورولت مونت کارلو متولد شد و در واقع جوابي براي پونتياک گراند پري بود. البته اين اتومبيل الهام‌هايي نيز از فورد تاندربرد داشت.
کمپاني در سال1971 مدل‌هاي بليزر، مونت کارلو، نووا و سابوربان را به مرحله توليد رساند و در همين سال مدل لوکسي از کاپريس نيز به بازار عرضه شد که نظر همگان را به خود جلب كرد. در سال 1973 کاپريس به «کاپريس کلاسيک» تغيير نام داد و در همين سال آخرين مدل کوپه کاپريس به بازار عرضه شد، ولي به دليل تحريم نفتي از طرف کشورهاي عربي، بازار ماشين‌هاي کم مصرف رونق گرفت و فروش کاپريس تنزل پيدا کرد. کمپاني سازنده به ناچار موتور کوچک‌تري جايگزين موتور 8 سيلندر كرد. در اواسط دهه 1980 اين کمپاني روابط تجاري خود را با کمپاني‌هاي ژاپني مانند سوزوکي و تويوتا گسترش داد.
در سال 1979 شورولت 60 درصد از ماشين‌هاي پليس را تامين مي‌كرد، در دهه‌هاي هشتاد و نود اين رقم به 80 درصد افزايش يافت. بسياري از تاکسي‌ها را نيز اتومبيل‌هاي کاپريس و ايمپالا تشکيل مي‌دادند. کاپريس دو بار در سال‌هاي 1977 و 1991 موفق به دريافت جايزه Motor Trend به عنوان بهترين اتومبيل سال شد. در سال 1983 مجله معتبر Car and Driver کاپريس کلاسيک را در ليست «ده اتومبيل برتر» دنيا قرار داد. در سال 2010 تبليغات کمپاني شورولت از شرکت کمپبل که به مدت 91 سال اين وظيفه را به عهده داشت، گرفته شد. در حال حاضر اين کمپاني به عنوان يکي از بزرگ‌ترين توليدکنندگان اتومبيل مطرح است و مدل‌هاي جذاب اين کمپاني طرفداران بي‌شماري دارد و کماکان تحت نام كارخانه‌هاي جنرال موتورز توليد مي‌شود.
کوشان غلامي

اپلیکیشن اندروید تلگرام اینستاگرام