شرکت شيميايي Dow، اولين توليدکننده فلز از آب دريا

شرکت شيميايي Dow يک شرکت چند مليتي آمريکايي است که دفتر مرکزي آن در ميدلند ميشيگان واقع شده است و در سال 2007 به عنوان دومين توليدکننده مواد شيميايي جهان از لحاظ درآمد شناخته شد. در فوريه 2009 نيز از لحاظ سهم بازار، رتبه سوم جهان را به خود اختصاص داد. Dow توليدکننده انواع مواد پلاستيکي، شيميايي و محصولات کشاورزي است که در بيش از 175 کشور جهان حضور داشته و سالانه بيش از يک ميليارد دلار صرف تحقيق و توسعه مي‌کند.
اين شرکت در سال 1897 توسط شيميدان کانادايي الاصل، «هربرت هنري دو» تاسيس شد. هربرت روش جديدي براي استخراج برم که در زير آب‌هاي شور ميدلند رسوب کرده بود، پيدا کرد. شرکت در ابتدا مايع سفيدکننده و برميد پتاسيم توليد مي‌کرد. بازده مايع سفيدکننده در سال 1902 به 72 تن در روز رسيده بود.
در همان ابتداي پيدايش کارخانه، تعدادي از شرکت‌هاي توليد سفيدکننده با پايين آوردن قيمت‌هاي خود تلاش‌هايي در جهت خارج کردن Dow از بازار کردند، اما اين شرکت با کاهش قيمت‌ از اين دام نجات يافت و به‌رغم از دست دادن 90 هزار دلار از درآمدش، شروع به متنوع کردن خط توليد خود كرد.
در سال 1905 توليدکنندگان برميد در آلمان، براي ورشکست کردن Dow و جلوگيري از ورود اين شرکت به بازار اروپا، قيمت‌هاي خود را در آمريکا به شدت کاهش دادند، ولي با اين کار Dow قادر مي‌شد تمامي ‌برميدهاي آلماني را خريداري کرده و پس از انتقال به اروپا، با قيمت ارزان‌تري از کارخانه‌هاي آلماني به فروش برساند! بنابراين اين تلاش‌ها بي‌ثمر ماند و حتی بنيان اين شرکت را نيز قوي‌تر کرد.
ولي اين اقدامات، Dow را به فکر اضافه کردن شاخه‌هاي ديگر به حوزه کاري خود انداخت. پس شروع به تنوع بخشيدن به محصولاتش کرد و در کمتر از بيست سال به يکي از بزرگترين توليدکنندگان مواد شيميايي کشاورزي، عنصر کلر، فلز منيزيم، فنول و ساير مواد رنگي تبديل شد.
اين شرکت در سال 1930 شروع به توليد رزين‌هاي پلاستيکي نمود که اين شاخه با رشدي قابل توجه به يکي از تجارت‌هاي اصلي شرکت تبديل شد.
اولين محصول پلاستيکي Dow «اتيل‌سلولز» بود که در سال 1935 توليد شد و دو سال پس از آن «پلي استايرن» به توليد رسيد.
در سال‌هاي 41-1940 اين شرکت اولين کارخانه خود را که منيزيم را به جاي آب‌هاي شور از آب دريا توليد مي‌کرد، به راه انداخت. اين اولين باري بود که آب دريا براي استخراج فلزات استفاده مي‌شد، بنابراين گسترش اين صنعت به دليل اهميت ويژه فلز منيزيم در ساخت قطعات سبک هواپيماها، باعث شد Dow از لحاظ استراتژيکي نقش مهمي‌در جريان جنگ جهاني دوم داشته باشد.
Dow همچنين در سال‌هاي جنگ، با شرکت کورنينگ ادغام شد تا به توليد سيليکون براي مصارف ارتشي و سپس خانگي بپردازند. در سال 1940 نيز کارخانه‌هايي در تگزاس تاسيس کرد که هنوز هم يکي از بزرگ‌ترين مراکز توليدي شيميايي در جهان مي‌باشد. اين شرکت در سال 1942 ضمن افتتاح شعبه اي در «اونتاريو» کانادا براي توليد استايرن، به گسترش بيشتر خارجي پرداخت.
در دوران پس از جنگ، توسعه خارجي باز هم افزايش يافت و در سال 1952 زيرمجموعه‌هايي در ژاپن و سپس در چندين کشور ديگر تاسيس کرد. در سال بعد نيز با توجه به رشد توليدات پلاستيک خود، يک شعبه فروش مستقيم محصولاتش را افتتاح کرد که در ابتدا فقط سلفون‌هاي نايلوني مي‌فروخت. توليد محصولات شيميايي و پلاستيکي به سرعت پيشرفت کرد و فروش شرکت در سال 1964 از مرز يک ميليارد دلار گذشت. اين رقم در سال 1971 به 2ميليارد و در 1980 به 10 ميليارد دلار رسيد.
در دهه 1990، شركت Dow دست به تجديد ساختار اساسي زد و به جاي سلسله مراتب جغرافيايي با مديريت محلي، به ساختار دپارتماني روي آورد و مديران هر محصول آن، اتخاذ تصميمات مربوط به آن محصول را در مناطق مختلف به عهده گرفتند.
در اوايل سال 1999، شركت‌Dow با خريد شرکت Union Carbide به مبلغ 3/9 ميليارد دلار موافقت کرد. پس از اين ادغام، شرکت حاصله به عنوان دومين شرکت شيميايي جهان بعد از DuPont قرار گرفت. در سال 2008 نيز تمامي‌ سهام و دارايي‌هاي شرکت Rohm and Haas به مبلغ 8/18 ميليارد دلار توسط Dow خريداري شد و اين شرکت به سمت توليد مواد شيميايي خاص رفت.
اين شرکت با بيش از 53 هزار کارمند، در سال گذشته درآمدي بالغ بر 44 ميليارد دلار داشته که 650 ميليون‌دلار سود نصيب اين شرکت کرده است.
کوشان غلامي

اپلیکیشن اندروید تلگرام اینستاگرام