شرکت Enel، توليد کننده انرژي ‌ايتاليايي

شرکت Enel يک توليدکننده انرژي‌ايتاليايي است که از لحاظ سرمايه بازار، رتبه سوم را در اروپا دارد.‌ اين شرکت که در گذشته انحصار دولتي داشت، اکنون با کنترل دولت‌ ايتاليا خصوصي شده است و بزرگ‌ترين سهامداران آن وزارت اقتصاد و دارايي ‌ايتاليا (با 4/21 درصد سهام) و بانک دولتي Cassa Depositi‌e Prestiti (با 2/10 درصد سهام) هستند. سهام ‌اين شرکت در بورس ميلان با همين نام به فروش مي‌رسد.
در سال 1960 يک همايش مهم درباره ملي‌سازي صنعت برق توسط حزب ليبرال و با پشتيباني راديکال‌ها برگزار شد. گزارش معرفي‌اين همايش، توسط «ايگنيو اسکالفاري» روزنامه نگار برجسته مجله اسپرسو قرائت شد که بر تاثيرات پرسود قيمت‌گذاري برق از لحاظ فني تاکيد داشت و مثال‌هايي از‌اين ملي‌سازي‌ها که در فرانسه و انگلستان انجام شده بود را شامل مي‌شد.
اين همايش، مناظرات بزرگ سياسي به پا کرد. سيستم برق، در سطح سياسي بسيار موثر بود. پس از‌اين همايش، مذاکرات زيادي درباره مقدمات قانون‌گذاري براي ملي‌سازي برق صورت گرفت که بحث‌برانگيزترين نقطه در آنها، روش پرداخت غرامت به سهامداران سابق (که تعداد بسيار زيادي سرمايه‌گذار کوچک بودند) بود.
اين مبالغ به سرعت تهيه شد و به سهامداران قبلي پرداخت گرديد و شرکت ملي انرژي برق‌ ايتاليا (Enel) تاسيس شد. اولين کاري که ‌اين شرکت با آن مواجه شد، ‌اين بود که بايد بيش از 1270 شرکت که در صنعت برق فعاليت مي‌کردند را از آن خود کرده و براي آنها يک مديريت واحد و سازمان عملياتي و فني يکپارچه تعيين کند.
يکي از پيچيده‌ترين کارهاي‌اين شرکت، ‌ايجاد يک مرکز اصلي کنترل براي مديريت توليدات برق داخلي و خارجي؛ و توزيع آن به مصرف‌کنندگان بود که اولين مرحله سازماندهي مجدد سيستم برق‌ايتاليا به حساب مي‌آمد. پس از مدتي ‌اين سيستم جديد روال عادي خود را پيدا كرد و چارچوب‌هاي آن مشخص شد.
در اکتبر سال 1963، «انل» با فاجعه «سد واجونت» مواجه شد.‌اين سد که براي توليد مقادير زيادي از نيروي هيدروالکتريک ساخته شده بود، در آن زمان دچار سانحه شد و 260 ميليون متر مکعب آب به داخل مخزن آن سرريز شد.‌
اين سد که به تازگي به انل واگذار شده بود، طي ‌اين حادثه موج‌هاي شديدي از آب ايجاد كرد وتمامي ‌شهرهاي مجاور خود را به زير آب برد. حدود دو هزار نفر جان خود را از دست دادند و انل به همراه شرکت اديسون (سازنده ‌اين سد) مجبور شدند غرامت سنگيني پرداخت کنند. بار‌اين مسووليت زماني بيشتر شد که مشخص شد ‌اين حادثه قابل پيش‌بيني بوده است.
در جريان بحران نفتي بين‌المللي که ‌ايتاليا را به اعمال سياست‌هاي رياضت اقتصادي در سال 1974 مجبور كرد، انل به تحقيقاتي براي پيدا کردن منابع جديد انرژي از جمله انرژي باد دست زد، ولي معضل برق همچنان ادامه داشت و به همين دليل، تمهيدات مختلفي براي آن انديشيدند.
از جمله ‌اينکه ساعت تعطيلي مغازه‌ها را جلو کشيدند و برنامه‌هاي تلويزيوني را زودتر قطع مي‌کردند.
با گذشت زمان، ‌ايتاليا جزو اصلي‌ترين کشورهاي اروپايي وابسته به نيروي ترمو الکتريک باقي مانده بود، بنابراين با بروز مشکل در رابطه با تهيه نفت و گاز يا افزايش قيمت آنها، دچار گرفتاري‌هاي متعددي مي‌شد.
‌اين مشکلات داشت باعث ‌ايجاد برنامه‌هاي جديدي براي توليد انرژي هسته‌اي مي‌شد که واقعه چرنوبيل در نيروگاه هسته‌اي اوکراين اتفاق افتاد.‌ اين واقعه منجر به رفراندوم 8 نوامبر 1987 شد که همه اعضا متفقا به عدم استفاده از انرژي هسته‌اي راي دادند.قانون شماره 9 سال 1991 به انل اجازه داد که شرکت‌هايي در حوزه خود تاسيس کند و در عين حال مسير را براي آزاد کردن تدريجي شبکه برق ‌ايتاليا فراهم کند. در قانوني که سال بعد به تصويب رسيد، انل به يک شرکت سهامي‌ تبديل شد که سهامدار اصلي آن، خزانه‌داري ‌ايتاليا بود.
حکم «برساني» در سال 1999 باعث‌ايجاد شرکت جديدي به نام «ترنا» گرديد که تا سال 2004 تنها سهامدار آن، انل بود و تمامي‌دارايي‌هاي مربوط به توليد برق فشار قوي انل به آن منتقل شده بود.شرکت انل در سال 2005 حدود 70 درصد از شرکت «ويند» که چهار سال قبل، از خريد و ادغام شرکت آلماني «مانسمان» با شرکت ارتباطات سيار «ويند» تشکيل شده بود را به رييس شرکت «اوراسکام تلکام هلدينگ» فروخت. انل در سال 2006 با فروش 26 درصد باقيمانده شرکت، از صنعت تلفن‌هاي بيسيم خارج شد.
انل اکنون بيش از 81 هزار کارمند در سراسر جهان دارد و در سال گذشته ميلادي درآمدي بالغ بر 64 ميليارد دلار داشته است.
کوشان غلامي

اپلیکیشن اندروید تلگرام اینستاگرام