شرکت وينچي يک شرکت ساختماني و مهندسي برق فرانسوي است که قبلا Societe Generale dEnterprises ناميده مي‌شد. اين شرکت اکنون بيش از 164 هزار کارمند در سراسر جهان دارد و از لحاظ درآمد، بزرگترين شرکت ساختماني دنيا به شمار مي‌رود.
نام اين شرکت در انجام پروژه‌هاي عظيمي‌همچون سدگاريپ، قصر سلطنتي ياموسوکرو، ورودي هرمي جديد موزه لوور، تونل مانش، استاديوم استودوفرانس جام جهاني 1998 و پل معلق نرماندي به چشم مي‌خورد.
وينچي در ليست يورونکست بورس پاريس وجود داشته و عضو CAC که شامل 40 کمپاني باارزش فرانسه مي‌باشد نيز هست. دفتر مرکزي وينچي در بخش «ريل مالمزون» واقع در حومه غربي پاريس قرار دارد.
اين شرکت در سال 1899 توسط «لوئيز لوشو» و «الکساندر گيروش» با نام SGE تاسيس شد. لوشو يک سياستمدار فرانسوي و عضو اتحاديه محافظه کاران جمهوريخواه بود که بعدها به عضويت اتحاد جمهوريخواهان دمو‌کراتيک و افراطي‌هاي مستقل درآمد.
لوشو که سابقه فعاليت در صنايع نيروهاي مسلح را داشت، در سپتامبر سال 1917 به سمت وزارت دفاع منصوب شد و تا نوامبر سال بعد که وزير نوسازي صنعتي شد، در اين سمت باقي ماند. او که تا سال 1920 سمت جديد را به عهده داشت، مشاور اصلي اقتصادي «جورج کلمنس» در کنفرانس صلح پاريس در سال 1919 بود که منجر به ايجاد عهدنامه ورساي گرديد.
او براي مدت‌هاي کوتاهي وزارت بازرگاني، صنايع و پست، تلگراف و تلفن را به عهده گرفت واز سال 1925 تا 1926 نيز وزير دارايي بود. در کنار اين سمت‌ها، او شرکت SGE را نيز همراهي مي‌کرد و در دهه 1910 با توجه به بازار شناور الکتريسيته و ساخت و ساز راه‌آهن، به موفقيت‌هاي زودهنگاهي دست يافت.
در آن زمان SGE دومين کمپاني بزرگ حوزه خود بود و در جريان جنگ جهاني اول بر روي پروژه‌هاي دفاعي ملي متمرکز شد. پس از جنگ نيز به‌رغم شرايط نامناسب محيطي، به رشد و توسعه و شرکت در پروژه‌هاي عظيم ادامه داد.
با وقوع جنگ دوم جهاني اين شرکت ضربه سختي خورد و مجبور شد جايگاه خود را در صنعت رها کند. در سال 1946 نيز با تصميم دولت فرانسه براي ملي کردن صنعت برق مواجه شد که اين تصميم براي SGE بسيار گران تمام شد و ضرر زيادي را به بار آورد.
ژان ماترون و پل هولين، پسرخوانده‌هاي الکساندر گيروش مديريت شرکت را به دست گرفته و با تاکيد بيشتر بر فعاليت‌هاي عمراني آن را بازسازي کردند. آنها پروژه‌هاي زيادي را انجام داده و چندين سد و نيروگاه احداث کردند. SGE به تدريج تجربه و مهارت خاص خود را در انجام پروژه‌ها به نمايش گذاشت و رهبري صنعت ساخت و ساز را از آن خود کرد.
اين شرکت توسط کمپاني برق عمومي‌فرانسه(آلکاتل امروزي) خريداري شد و در سال 1966 در ساخت کمپاني «کوفيرو» همکاري نمود. در سال 1982 با شرکت «سن راپت» ادغام شد و قبل از اينکه توسط کمپاني «ويوندي» خريداري شود طي سال‌هاي 1984 تا 1988 قسمتي از شرکت «سنت گوبين» بود. SGE پس از آن هلدينگ برنارد را خريداري کرد و ضمن حفظ نام و هويت قانوني خود، به ايجاد زيرمجموعه‌هايي اقدام نمود. همه اين مبادلات باعث تغيير خصوصيات SGE شد و آن را به يک شرکت سرمايه‌گذاري با چندين زيرمجموعه تبديل کرد.
در اوايل دهه 1990، SGE براي تقويت جايگاه خود در اروپا مالکيت شرکت‌هاي زيادي را از آن خود کرد. اين شرکت در سال 1997 طي معامله‌اي با بخش مهندسي برق ويوندي، عمليات توزيع آب و جمع آوري پسماند خانگي را به عهده گرفت و توانست با ساختارسازي مجدد، فعاليت‌هاي خود را در چهار بخش ساختمان، انرژي و اطلاعات، جاده‌سازي و واگذاري امتيازات گسترش دهد.
در سال 2000 اين شرکت دچار تغييرات عمده‌اي گرديد و پس از احقاق امتيازات خود از ويوندي و تبديل شدن به يک شرکت مستقل، نام خود را به «وينچي» تغيير داد. در نيمه دوم آن سال، موفقيت وينچي در خريد شرکت GTM باعث تبديل وينچي به رهبر حوزه ساخت و ساز و قرار گرفتن بالاتر از شرکت‌هاي همچون «اسکانسکا» سوئد و «بويژس» فرانسه گرديد.
اين شرکت سپس به گسترش بيشتر پرداخت و در سال 2006 کمپاني آزادراه‌هاي جنوبي فرانسه و در سال 2007 شرکت «سولتانش باچي» که متخصص پيشتاز پيمانکاري ژئوتکنيک در جهان بود را خريداري کرد.
وينچي کماکان به توسعه بخش ساخت و ساز خود مشغول بوده و در پي موفقيت‌هاي بيشتر است. اين شرکت در سال گذشته ميلادي درآمدي بالغ بر 32 ميليارد يورو داشته که سودي معادل 5/1 ميليارد يورو را نصيب اين شرکت کرده است.
کوشان غلامي
- مقالات مرتبط: