در سال 1906 شرکت فرانسوي «الکساندر داراک» با سرمايه‌گذاري چند ايتاليايي، کارخانه‌اي در شهر ناپل ايتاليا تاسيس کرد که فروش بسيار پاييني داشت و پس از چند سال از رده خارج شد.
در سال 1910 شرکت A.L.F.A که نام خود را از عبارت Anonima Lombarda Fabbrica di Automobili گرفته بود، در محل جديد کارخانه اتومبيل‌سازي داراک در حومه ميلان تاسيس شد.
لوگوي تجاري اين شرکت جديد نيز بر مبناي ويژگي شهر ميلان طراحي شد. دايره‌اي با حاشيه آبي رنگ که در يک نيمه آن يک صليب قرمز روي زمينه سفيد و در طرف ديگر آن اژدهاي ويسکونتي نقش بسته بود. اين آرم مانند پورشه يک نشان محلي بود. علائم اين آرم نيز نشان رسمي شهر ميلان و مربوط به جنگ‌هاي صليبي بود.
نخستين اتومبيلي که از خط شرکت آلفا خارج شد، مدل 24 HP بود که به وسيله «جوزپه مروسي» طراحي شده بود و در مجموع 300 دستگاه از آن ساخته شد. از آنجايي که در آن روزها مسابقات اتومبيلراني آسان‌ترين راه جهت ارزيابي قابليت اطمينان يک محصول جديد به شمار مي‌رفت، مروسي مدل 15 HP را صرفا براي شرکت در مسابقات اتومبيلراني سال 1911 آماده کرد.
ولي علاقه آلفا به ساخت اتومبيل‌هاي اسپرت به واقعي‌ترين شکل ممکن در مدل 40/60 HP corsa آشکار شد که دو سال بعد به بازار آمد. اتومبيل مذکور نخستين حضور خود را در ميادين مسابقه در رقابتي که اندکي پس از پايان جنگ جهاني اول برگزار شد، جشن گرفت و در سال‌هاي 1920 و 1921 با رانندگي «جوزپه کامپاري» و «انزو فراري» فاتح رقابت‌هاي mugello شد.
در اين زمان يک تاجر ايتاليايي به نام نيکولا رومئو مالک شرکت آلفا شد و نام خود را براي هميشه به اتومبيل‌هايي که از خط توليد اين کارخانه خارج مي‌شدند متصل کرد. نخستين اتومبيل که به طور کامل با نام آلفارومئو وارد بازار شد، مدل 20/30 HP ES در سال 1920 بود.
تبديل آلفارومئو به يک واحد توليدي صنعتي طي سال‌هاي 1923-1922 با معرفي شاهکار مروسي آغاز شد. مدل افسانه‌اي RL که به يک موتور شش سيلندر 3 ليتري مجهز شده بود، تا سال 1926 در مجموع 2640 دستگاه از اين اتومبيل سريع و بسيار قابل اعتماد در کارخانه آلفارومئو ساخته شد.از اين مجموع، انواع مختلفي مانند دو مدل سوپر اسپرت اصيل RLN و RLSS توجه جهانيان را به سوي اين کارخانه کوچک خودروساز ميلاني معطوف کرد. در موزه آلفا يک نمونه روباز باشکوه از سري RL وجود دارد که به‌وسيله کاستانا براي يک مهاراجه هندي طراحي و ساخته شده بود. در کنار اين اتومبيل دو نمونه ديگر از مدل RLSS نيز توليد شدند که توانستند مقام اول در مسابقه MilleMiglia را در سال 1926 کسب کنند. اتاق هر دو اتومبيل نيز توسط شرکت زاگاتو طراحي شده بود.نمونه‌هاي ديگري از سري RL که در مسابقات اتومبيلرانی شرکت کردند، دو مدل تارگافلوريو بودند که نخستين آنها توانست فاتح بلامنازع مسابقه دشوار سيسيل شود. اين خودرو چندين بار مقام اول، دوم و چهارم اين رقابت را از آن خود کرد. مدل دوم اين سري نيز در حالي که از موتور بزرگ‌تري بهره مي‌برد، توانست مقام‌هاي دوم، سوم و پنجم را از آن خود کند.
اتومبيل ديگري که با اقتباس از مشخصات فني و طرح سري RL ساخته شد، مدل RM بود. در مجموع تعداد 500 دستگاه از اين اتومبيل ساخته شد که مدل روباز (کابريولت) آن با طراحي کاستانا در موزه آلفارومئو قرار دارد.
در نخستين دور از مسابقات قهرماني فرمول يک جهان در سال ۱۹۵۰ ژوزپه فارينا راننده آلفا رومئو که به سختي توانست هم‌تيمي آرژانتيني خود خوان مانوئل فانجيو را شکست دهد، به قهرماني دست يافت. با اين وجود، فانجيو در سال ۱۹۵۱ به قهرماني رسيد و توانست در شش سال متعاقب آن نيز چهار عنوان قهرماني ديگر به دست آورد.
در دهه‌هاي 1960 و 1970 اين شرکت بر روي اتومبيل‌هاي مسابقه متمرکز شد و چندين مدل اوليه از آنها توليد کرد. از ميان اين مدل‌ها، «تيپو 33» توانست در سال 1975 قهرمان جهاني ماکت‌هاي اتومبيل شود.
در سال 1986 اين کارخانه توسط شرکت فيات خريداري شد و ضمن ادغام با کارخانه لانچيا، گروه آلفا-لانچيا را ايجاد کردند. در سال 2005، مازراتي نيز به آنها پيوست و يک بخش توليد خودروهاي لوکس تشکيل دادند.
سرجيو مارچيونه، مديرعامل فيات در سال جاري از بازگشت آلفارومئو به بازار آمريكا تا سال 2012 ميلادي خبر داد. اين شرکت که اکنون دفتر مرکزي آن در تورين ايتاليا واقع شده، در سال گذشته ميلادي بيش از 103 هزار خودرو توليد کرده است.
کوشان غلامي
- مقالات مرتبط: