آن‌طور که منصور معظمی عنوان کرده است، «وزارت صنعت موافق برخی مذاکرات خارجی خودروسازان داخلی نبوده»، از همین رو ایدرو دست به کار شده و به سراغ رنو رفته است.
به‌عبارت بهتر، مسوولان وزارت صنعت و سازمان گسترش وقتی متوجه تعلل خودروسازان داخلی در عقد قرارداد همکاری مشترک با رنو شده‌اند، تصمیم گرفته‌اند خود پا به میدان گذاشته و با خودروساز فرانسوی همکار شوند. در واقع وزارت صنعتی‌ها به تشخیص خود، به‌نوعی مانع حضور برخی شرکت‌های خارجی موردنظر خودروسازان داخلی در ایران شده و مصلحت را در مشارکت با خودروسازانی معتبرتر از جمله رنو دیده‌اند. اتفاقا درست زمانی که سایپا و شریک چینی‌اش (چانگان) مشغول مذاکره بر سر «سایت بن‌رو» بودند، ایدرو و رنو نیز با یکدیگر توافق کرده و قرار شد بن‌رو به خودروساز فرانسوی برای تولید محصولات جدید واگذار شود. در اصل، بن‌رو در عوض طلب 800 میلیاردی ایدرو از سایپا (بابت فروش سهام) و به‌عنوان آورده این سازمان در توافقنامه با رنو، در اختیار رنویی‌ها قرار خواهد گرفت. این موضوع نشان میدهد مسوولان وزارت صنعت چون نمی‌خواسته‌اند بن‌رو در اختیار چینی‌ها قرار گیرد، به‌نوعی پیشدستی کرده و این سایت مجهز را به گزینه خارجی خود یعنی رنو واگذار کرده‌اند. این اقدام ایدرو در راستای اهداف دولت مبنی‌بر مشارکت با خودروسازان معتبر دنیا انجام شده، با این حال خالی از حاشیه نیز نبوده و نارضایتی خاموش سایپایی‌ها را به‌دنبال داشته است.