بيشتر طلاهاي استفاده شده در دندانپزشکي به صورت آلياژ با ديگر فلزات مانند پلاتين، پالاديوم، نقره، مس و روي مي باشد. طلا عنصري غيرسمي بوده و در اثر فرآيندهاي بيولوژيکي براي استفاده هاي دندانپزشکي آماده مي گردد. براي دندانپزشک استفاده از اين فلز به علت مقاومت بالا ، سختي زياد ، بادوامي آن مناسب است، همچنين طلا هرگز سائيده نشده و تيره نمي شود. همچنين مقاومت بالا نسبت به عوامل شيميايي باعث جلوگيري از پوسيدگي و زنگ زدگي طلا مي گردد.
مزايای مصرف طلا در دندانپزشکی- ماده با عمر زياد.
- شکل پذير بوده و به راحتي به شکل دلخواه در مي آيد.
- طلا داراي سختي درحدود ميناي دندان است و به طور مناسب دندان را مي پوشاند.
- طلا شکننده نبوده و خرد نمي شود.
- طلا سازگار با محيط زيست و غيرسمي مي باشد.
معايب مصرف طلا در دندانپزشکی- طلا بسيار گران است.
- طلا يک هادي بسيار مناسب حرارت مي باشد.
- رنگ زرد طلا ممکن است بر زيبايي اثر نامطلوبي داشته باشد.
- طلا به ساختار دندان متصل نمي شود و هر زماني ممکن است جدا شود.
- طلا ممکن است با قطب هاي الکتريکي بدن واکنش دهد.
منبع: پايگاه ملي داده هاي علوم زمين كشور
- مقالات مرتبط: