ارزیابی اثربخش عملكرد منابع انسانی موضوعی است كه فكر بسیاری از مدیران
را به خود جلب كرده است. اغلب آنان به دنبال رویكرد یا راهكار عملی هستند
از طریق آن بتوانند عملكرد كاركنان خود را بهبود بخشیده و زمینه های رشد و
تعالی را فراهم ساخته و بر مزیتهای رقابتی خود بیفزایند. اثربخشی ارزیابی
عملكرد به عواملی از قبیل دانش و شناخت مدیران نسبت به روشها و الگوهای
ارزیابی عملكرد، حمایت همه جانبه آنان از برنامه های ارزیابی عملكرد،
مشاركت دادن كاركنان در برنامه های ارزیابی، بررسی عینی و منصفانه عملكرد
كاركنان، تدوین برنامه عملی برای ایجاد زمینه های بهبود عملكرد و زدودن
عوامل استرس زا در ارزیابی بستگی دارد. یكی از رویكردهایی كه می تواند به
اجرای اثربخش برنامه های ارزیابی به مدیران كمك كند، رویكرد T.E.A.M است.
این رویكرد دارای چهار مرحله فنی، بسط، ارزیابی و نگهداری است. در این
مقاله سعی بر آن است به تبیین هریك از آنها و نكات كلیدی و موثر در برنامه
ارزیابی پرداخته شود.
فشارهای محیطی - اجتماعی برای پاسخگویی سازمانها نسبت به عملكردشان، بیشتر
از گذشته شده لزوم اجرای مدیریت عملكرد مسئله رایج سازمانها شده است .
بدین سبب از رویكرد های متعددی برای ارزیابی عملكرد فرد، گروه و سازمان
استفاده می كنند . مدیران سازمانها عموماًً در مورد عملكرد و رفتار های
شغلی كاركنان اظهار نظر می كنند . به همین دلیل ارزیابی عملكرد كاركنان
بخشی از شغل مدیریت است . وجود نظام ارزیابی عملكرد متناسب با ساختار،
فرهنگ و جو سازمانی به منظور توسعه و بهبود عملكرد كاركنان، یك ضرورت است،
و اثربخشی آن نیز مستلزم به‌كارگیری قواعدی است كه در این مقاله، در قالب
رویكرد T.E.A.M تشریح شده است .
شغل مدیریت همراه با مجموعه ای از ارزشیابیهاست . یك مدیر، یك روز كاری را
با مطالعه و بررسی نامه ها، گزارشها، انجام مذاكرات و ملاقات با همكاران
یا ارباب رجوع و ... سپری می كند و براساس معیارهایی، درباره هریك از آنها
تصمیماتی را می گیرد. پیچیده ترین و دشوارترین كار مدیر، ارزیابی كاركنان
است كه نمی تواند به عنوان یك رویداد یا فرصت اتفاقی به حساب آید .
ارزیابی عملكرد بخشی از شغل مدیر است چرا كه از طریق آن در مورد واگذاری
كارها، ارتقا و ترفیع، جابه جایی یا انتقال، آموزش كاركنان به قضاوت می
پردازد .
چنانچه در امر قضاوت و ارزیابی كاركنان، اصول و روشهای منطقی رعایت نگردد،
بیم آن می رود كه اثر احساسات زودگذر و همچنین اغراض شخصی نتایج ارزیابی
را مخدوش سازد. انجام عملیات ارزیابی می باید خارج از حب و بغض و تبعیض
انجام شود. بدیهی است چنانچه این امر در ارزشیابی كاركنان ملحوظ نگردد
نتیجه جز ایجاد و حس محرومیت و ناكامی در كاركنان و تقلیل بازده كار و
كاهش كارآیی چیز دیگری را به دنبال نخواهد داشت .
● ارزیابی عملكرد اثربخش
قصد و منظور هر برنامه ارزیابی عملكرد، بهسازی كاركنان و بهبود عملكرد
آنان است. این هدف از طریق كمك به كاركنان برای انجام بهتر شغل و از طریق
توسعه مهارتها و دانش كاركنان برای دستیابی به نیازهای آتی واحد كاری تحقق
می یابد . به عنوان یك مدیر چنانچه كار را از طریق افراد انجام دهید (
تعریف مدیریت )، سپس به كاركنان با بهره وری بالا حقوق و مزایای متناسب
بپردازید، در آن صورت می توان گفت كه شما احساس خوبی را درباره كاری كه
آنها انجام داده اند، ایجاد كرده اید . آنچه برای یك كارمند مورد انتظار
است، این است كه بداند چه كاری را و چگونه آن را انجام دهد. در مورد درستی
یا نادرستی انجام كار آگاهی كسب كند و در ازای انجام درست كارها پاداش
بگیرد . بهسازی كاركنان می تواند با یك ارزیابی عملكرد اثربخش اتفاق افتد
به خاطر اینكه :
-به مدیر كمك می كند تا به كاركنانش بگوید كه چگونه كارشان را خوب انجام دهند؛
- به مدیر و كاركنان كمك می كند تا وظایف، نتایج و استانداردهای شغلی را به روشنی تشخیص دهند؛
- به مدیر و كاركنان كمك می كند تا موانع بهره وری شغلی را شناسایی و آنها را حذف كنند؛
- مدیر درك بهتری از تواناییهای كاركنانش به دست می آورد؛
- مدیر اطلاعات بیشتری درباره مهارت، تحصیلات و تجارب كاركنان به دست می آورد؛
- ارتباطات و روابط بین مدیر و كاركنان را بهبود می بخشد.
ارزیابی عملكرد عبارت است از ارزشیابی دوره ای عملكرد كاری كاركنان توسط
سرپرست بلا فصل وی . هر چه كاركنان در فرایند ارزیابی خود مشاركت داشته
باشند، روایی و اعتبار و سلامت نظام ارزیابی بیشتر می شود . برخی از
سازمانها برای ارزیابی كاركنان خود از یك یا تركیبی از روشهای متداول
مانند مقیاس ترسیمی رتبه ای، چك لیست، درجه بندی، مدیریت بر مبنای هدف و
... استفاده می كنند . به طور معمول از فرم های ساختمند برای سنجش و
اندازه‌گیری رفتارهای شغلی افراد و ثبت و نگهداری نتایج آن استفاده می
كنند . درستی ارزیابی عملكرد مستلزم این است كه برای تكمیل فرم های
ارزیابی با كاركنان به بحث و بررسی بپردازیم . كاربرد فرم ارزیابی عملكرد
بخشی از یك سیستم جامع (چرخه مستمر عملكرد ) است ولی صرفاٌٌ یك شروع یا یك
پایان نیست . توسعه برنامه ارزیابی عملكرد از طریق چهار مرحله متمایز زیر
انجام می پذیرد. این چهار مرحله تحت عنوان رویكرد T.E.A.M به كار رفته است
(اقتباس از راهنمای ارزیابی عملكرد، اداره منابع انسانی ایالات متحده
آمریكا , ۲۰۰۲):
- مرحله فنی (T = Technical Phase )؛
- مرحله بسط و توسعه (E= Extended Phase )؛
- مرحله ارزیابی (A = Appraisal Phase)؛
- مرحله نگهداری (M = Maintenance Phase ).
قبل از تشریح این چهار مرحله توجه به این نكته حائز اهمیت است. فرم های
ارزیابی در برنامه ارزیابی عملكرد نباید اطلاعات مربوط به حقوق فرد را در
برداشته باشد . بحث پیرامون حقوق فرد به زمان و جای دیگر مربوط می شود .
تركیب موضوع حقوق فرد با ارزیابی عملكرد آثار منفی به دنبال خواهد داشت.
هدف از ارزیابی، بهسازی، بهبود عملكرد و دستیابی به تعالی است . این مهم
نیز از طریق رهبری، آموزش، مشاوره و مربیگری به دست می آید .
۱) مرحله فنی: مرحله فنی مستلزم كاركردن با كاركنان به منظور تدوین یك شرح
پست روشن، استانداردهای عملكرد شغلی و هدفهای كاری مناسب با ثبت عملكرد
كاركنان است .
شرح پست متشكل از آن دسته از وظایف و مسئولیتهای خاص برای شغل خاص در یك
واحد سازمانی است. اثربخش بودن شرح پست مستلزم در برداشتن وظایف و
مسئولیتهای سرپرستی و نشان دادن میزان زمان مصروفه برای انجام هریك از
آنهاست . جنبه سرپرستی شغل بایستی به طور كاملاً روشن تعریف شود. مدیر و
كاركنان باید با همدیگر برای حفظ شرح پست فعلی خود كار و واقع بینانه آن
را درك كنند. شرح پست فعلی آنان بایستی قابل فهم و واقع بینانه باشد.
گام بعدی تدوین استانداردهای عملكرد شغلی است. استاندارد عملكرد بیانگر
شرایطی است كه باعث اجرای رضایتبخش شغل می شود. استانداردهای عملكرد شغلی
برای مسئولیتهای یك شغل خاص در شرح شغل تعریف می‌شوند . این استانداردها
در قالب واژه های دقیق و مختصر كه به خوبی كمیت، كیفیت، شیوه عمل و زمان
انجام كار را نشان می دهد تعریف می شوند . به هنگام توصیف نتایج مورد
انتظار، از استانداردهای عملكرد استفاده می كنیم.
در گام بعد، تعیین و بیان هدفهاست .هر وظیفه ای یك نتیجه بی همتایی دارد .
هر وظیفه ای متفاوت از وظایف دیگر است. هدف گذاری در برگیرنده توسعه وظایف
و ارتباط آنها با كاركنان است. مدیر و كاركنان باید نسبت به آنچه كه باید
انجام دهند درك بهتری داشته باشند، فرصت بیشتری برای انجام دادن كارها
داشته باشند و ارزیابی بهتری از چگونگی آنچه كه آنان انجام داده اند به
عمل آورند . كاركنان باید از نحوه سنجش آگاه باشند و بدانند با چه سطحی از
كمیت و كیفیت، زمان و هزینه كار خود را انجام داده اند . این شاخصها
عملكرد رضایت بخش شغل را نشان می دهد. هدفهای مؤثر دارای خصوصیات زیر است :
- خاص و قابل اندازه گیری؛
-واقع بینانه و قابل دستیابی؛
-متناسب با اهداف و سیاستهای سازمان؛
-انعطاف پذیر و پاسخگو در برابر تغییر؛
-پیوند داشتن با توسعه؛
-در قالب واژه های دقیق و مختصر نوشته شده باشد؛
- مورد بررسی قراردادن پیشرفت كار در زمانهای خاص قبل از اینكه كار به اتمام رسد .
هدفها و استانداردهای شغلی باید برای كاركنان روشن باشد و آنان بتواند قبل
از اینكه بررسی ارزیابی عملكرد رسماً انجام گیرد به هدفها دست یابند .
۲) مرحله بسط و گسترش: این مرحله طولانی ترین و حساس ترین مرحله فرایند
ارزیابی عملكرد است. موفقیت و اثربخشی برنامه ارزیابی عملكرد به اجرای
موفق این مرحله بستگی دارد . مرحله ای است كه سرپرستان واقعاً كار سرپرستی
را انجام می دهند . آنها مشاهده و نظارت می كنند و باز خورد فراهم می كنند
و به عملكرد كاركنان جهت می‌دهند. اشتباهی كه اكثر سرپرستان مرتكب می شوند
این است كه آنها صبر می كنند تا پایان دوره ارزیابی فرا رسد سپس ارزشیابی
عملكرد كاركنان را انجام دهند . در این حالت آنها تلاش می كنند تا
رویدادها را به خاطر آورند یا بازسازی كنند. تحقیقات نشان می دهد كه اكثر
افراد قادر نیستند حتی بخش كوچكی از رویدادها را حتی بعد از چند ساعت، به
خاطر آورند. به هر حال ارزیابی رسمی به مدیرانی نیاز دارد كه كار یك
كارمند را تا پایان دوره ارزیابی (شش ماهه یا سالیانه) خلاصه كند. نكات
مهم را یادداشت كند و آنها را نگه دارد . اشتباه دیگری كه مدیران در
ارزیابی مرتكب می شوند این است كه روی نكات منفی عملكرد تمركز می كنند .
یك سرپرست اثربخش به مشاهده رفتارهای مثبت و تقویت مستمر آن رفتار ها می
پردازد .
۳) مرحله ارزیابی: چنانچه دوره ارزیابی یكساله است ، مدیر بایستی در مورد
عملكرد كاری با كاركنانش رسماً سالی یك بار به بحث و گفتگو بنشیند .
ارزیابی سالیانه باید در برگیرنده خلاصه ارزیابیهای انجام شده در طول سال
باشد كه به صورت غیررسمی انجام شده است. تكرار و مداومت این گفتمان با
افراد متفاوت است و بستگی به سطح مهارتهای آنان ،انواع كارهای انجام شده
و محیط كاری دارد . بحث و گفتگو باید در فضایی انجام شود كه در آن افراد
با آسودگی خاطر به تبادل نظرات و ابراز احساسات در مورد شغل و عملكرد خود
بپردازند .
بررسی ارزیابی رسمی بایستی با در نظر گرفتن تمهیدات زیر انجام گیرد :
-قبل از اینكه ارزیابی رسمی انجام گیرد، حداقل دو هفته قبل كاركنان در جریان امر قرار گیرند؛
- تعیین هدفهایی كه مورد انتظار است . این هدفها باید دربرگیرنده سیاست كلی سازمان مبنی بر بهبود عملكرد و اثربخشی سازمان باشد .
-بررسی سابقه شخصی فرد (تحصیلات، آموزش، و تجربه )
-بررسی شرح شغل كاركنان
- بررسی یادداشتهایی كه درجه عملكرد را نشان می دهد. به نحوی كه به بهترین
وجه تعصب ، تمایل و طرفداری یك جانبه و شخصی را به حداقل رساند .
-بررسی یادداشتها یا گزارشهایی كه ممكن است در مورد كارراهه شغلی(career planning) كارمند بصیرت و آگاهی دهد .
-مورد توجه قراردادن چگونگی تامین نیازهای پست سازمانی به نحوی كه در شرح پست نوشته شده است .
-اجتناب از «اثر هاله ای». آیا یك ویژگی مطلوب یا نامطلوب فرد روی قضاوت شما اثر می گذارد .
-درجه بندی كیفیات و نقاط ضعف كاركنان .
-از خودتان بپرسید، «آیا تواناییها و آموخته های كارمند را به بهترین وجه
به كار گرفته ام؟» «آیا كارمند آمادگی برای پذیرش مسئولیتهای بیشتر و
مختلف را دارد ؟» «آیا كارمند ارتقا و پیشرفت را مورد توجه قرار می
دهد؟»-توجه كردن به شرایط غیر معمول، مانند كاركنانی كه كارها را به طور
خیلی ضعیفی انجام می دهند و شرایط غیرقابل اجتناب دیگری ایجاد می كنند .
-انجام تجزیه و تحلیل از آنچه كه شما در آن سهیم هستید . توانایی كاركنان را افزایش دهید تا كار خود را بهتر انجام دهند.
-گام بعدی تكمیل دقیق فرم ارزیابی قبل از اینكه بررسی عملكرد شروع شود.
نكته خیلی مهم این است كه مدیر(ارزیابی كننده) فضا و محیط مناسبی را برای
ارزیابی ایجاد كند. پیشنهادهای زیر به انجام بهتر این گام كمك می‌كند:
▪ بررسی ارزیابی به صورت خصوصی و در محیطی آرام و آسوده با كارمند؛
▪ به حداقل رساندن تعلیق در خلال بررسی ارزیابی؛
▪ حذف فشار برای خاتمه سریع ارزیابی؛
▪ كوشش برای ایجاد یك جو دوستانه و آرام.
۴) مرحله نگهداری: این مرحله به منظور حصول اطمینان نسبت به اجرای برنامه
ارزیابی انجام می شود، و از حساس‌ترین قسمت فرایند ارزیابی عملكرد است .
وجود جو ارتباطات باز و موثر به اجرای اثربخش این مرحله كمك می كند.
مدیران و سرپرستان مسئولیت نظارت بر میزان پیشرفت برنامه ارزیابی و فراهم
ساختن باز خورد به كاركنان را به عهده دارند . نتیجه ارزیابی ممكن است
بالاتر یا پایین تر از سطح انتظار باشد . در چنین مواردی سرپرست یا مدیر
بایستی نظارت داشته باشد بر اینكه كاركنان چگونه به اهداف عملكرد تعیین
شده در دوره ارزیابی دست یافته اند . و اینكه چگونه می توان برنامه بهبود
عملكرد را برای رفتار غیر اثربخش كه در مرحله قبل (ارزیابی ) تشخیص داده
شده به اجرا در آورد. نتیجه ارزیابی به كاركنان در پی نشستی مشترك بین
ارزیابی كننده و ارزیابی شونده می تواند انجام شود و در مورد میزان تحقق
هدفها و انتظارت تعیین شده در ابتدای دوره ارزیابی و قوتها و ضعفهای
عملكردی به بحث و بررسی بپردازند. به منظور هدایت و رهبری موثر جلسات
بررسی عملكرد رعایت نكات مهم زیر لازم به نظر می‌رسد:
۱ - مسائل به عنوان مشكلات نه به عنوان انتقادات مورد بحث قرار گیرند. به
عبارت دیگر، مدیر باید سازنده باشد تا مخرب . بررسی دو جانبه مسائل و راه
حلهایشان موجب بهبود عملكرد می شود. انتقاد اثر منفی روی دستیابی به اهداف
می گذارد. زیاد روی رویدادهای مجزا وقت صرف نكنید و از آنها دوری جویید .
۲ - بررسی ارزیابی عملكرد نباید به عنوان وسیله حمله به شخصیت كاركنان
مورد استفاده قرار گیرد . این برخورد موجب ایجاد حالت تدافعی در فرد شده و
نارضایتی او را نسبت به فرایند ارزیابی افزایش می دهد .
۳ - كاركنان باید به گفتگو و صحبت كردن تشویق شوند . مدیر نباید در بحث،
متكلم وحده باشد (نباید منحصرا خودش تنها صحبت كند ) . به كاركنان اجازه
مشاركت بیشتر داده شود تا نسبت به بحث ارزیابی بیشتر احساس رضایت كنند .
۴ - هدفهای ویژه ای را برای بهبود عملكرد تعیین كنید .
۵ - فقط در مورد چیزهایی كه می تواند تغییر یابد بحث كنید . باز خورد زمانی موثر است كه موجب تغییر رفتار فرد شود .
۶ - مدیر باید از به كار بردن اختیار مقام خودداری كند . جلسه باید در
فضایی تشكیل شود كه طرفین احساس آرامش بكنند و نشان دهند كه بحث در مورد
پیدا كردن راه حل مسائل است . نه اینكه مدیر فقط در مقام قضاوت نشسته باشد
. هدف طرفین بایستی اصلاح و بهبود عملكرد باشد نه انتقاد كردن .
نمونه پرسشهایی كه در جلسه بحث و بررسی عملكرد می توان از آنها استفاده كرد به شرح زیر است :
▪ چه كاری می توانم برای بهتر شدن شغلتان انجام دهم؟
▪ چگونه می توانم نسبت به عملكردتان باز خورد بهتر بگیرم؟
▪ چگونه می توانید در انجام كارهای بخش یا قسمت خودتان بیشتر درگیر شوید؟
▪ احساس تان نسبت به تعداد مسئولیتهایی كه به شما تفویض كرده ام چگونه است؟
▪ به چه آموزشهایی نیاز دارید؟
▪ علایق كارراهه آینده شما چیست ؟
▪ آیا تغییر یا جابه جایی شغلی را برای خودتان تصور می كنید؟
در مرحله تایید و نگهداری نیز می توان در مورد اهداف و خواسته های مورد
انتظار طرفین و اقدامات بهبود بخش در دوره ارزیابی بعدی به توافق رسید .
عواملی كه ارزش و اثربخشی ارزیابی عملكرد را افزایش می دهد به شرح زیر است :
۱ -دانش و شناخت مدیر نسبت به شغل كاركنان . مدیر از طریق فرایند ارزیابی
در مورد مهارتها و شایستگی‌های شغلی كارمند اظهار نظر می كند از این رو
بایستی شغل و توانمندیهای مورد نیاز شغل را بشناسد . هر چه این دانش و
شناخت بیشتر باشد . بررسی عملكرد فرد عینی تر و دقیق تر انجام می پذیرد .
-۲ حمایت همه جانبه مدیر از برنامه ارزیابی و بررسی عملكرد كاركنان .
ارزیابی بخشی از شغل مدیر است و وجود سیستم های پویای ارزیابی به مدیر كمك
می كند تا اطلاعات موثق و دقیقتری در مورد عملكرد افراد به دست آورد و بر
آن اساس تصمیم گیری و قضاوت كند . از این رو برای پیاده سازی آن حمایت
مدیران را می طلبد .
-۳ درگیر ساختن كاركنان در بحث و بررسی عملكرد . مشاركت و دخالت دادن
كاركنان در فرایند ارزیابی عملكرد سبب آگاهی و شناخت بیشتر آنان نسبت به
قوتها و ضعفهای عملكردی خود می شود .
-۴ تدوین برنامه های اقدام (action plan) برای به كار بستن نتایج حاصله از
ارزیابی. همان طور كه پیشتر اشاره شد، هدف از ارزیابی بهسازی و بهبود
عملكرد كاركنان است و توسعه آنان تصادفی اتفاق نمی افتد . از این رو داشتن
برنامه اقدام برای تقویت قوتها و ایجاد زمینه های بهبود برای كاركنان
ضروری است . صرف انجام ارزیابی كافی نیست، كاربست نتایج آن نیز لازم است .
-۵ زدودن عوامل استرس زا در ارزیابی كاركنان . متاسفانه عواملی از قبیل ذیل موجب استرس و ناخوشایند شدن ارزیابی عملكرد شده است :
- زمانی كه مدیران هیچگونه آموزشی برای برخورد با ارزیابی عملكرد ندیده باشند .
- زمانی كه بستر لازم و كافی برای ارزیابی كاركنان فراهم نشده باشد .
- زمانی كه به كاركنان باز خورد هدفمند داده نشود .
- و یا زمانی كه از روشهای سنتی و ایستا استفاده كنند .
ارائه آموزشهای لازم به مدیران و ایجاد آمادگی در بین كاركنان، دادن باز
خورد مناسب به كاركنان و استفاده از روشهای مناسب كه بهبود و توسعه انسان
را در بردارد و به ارزش، شخصیت و كرامت انسانی توجه دارد . می تواند به
افزایش اثربخشی برنامه ارزیابی كمك كند .
توصیه های كاربردی برای مدیران منابع انسانی به منظور ارزیابی اثربخش كاركنان :
۱ - هدف از برنامه ارزیابی عملكرد را به روشنی تعریف كنید – یعنی، شما چه چیزی را می خواهید به دست آورید؟
۲ - اطمینان حاصل كنید كه برنامه ارزیابی، اهداف و فرهنگ سازمانی را در نظر گرفته است ؟
۳ - اطمینان حاصل كنید كه مدیران ارشد و كاركنان درك كاملی نسبت به برنامه دارند و از آن حمایت می كنند .
۴ - كاركنان و مدیران در توسعه برنامه ارزیابی مشاركت داشته باشند .
۵ - اطمینان دهید كه معیارها و روشهای ارزشیابی روشن هستند و با شغل و هدفهای مورد نظر مرتبط هستند .
۶ - برای آشنایی مدیران و كاركنان با اهداف برنامه ارزیابی، مسئولیتها و مهارتهای مورد نیاز جلسات آموزشی برگزار كنید .
۷ - دستورالعمل رسمی تهیه كنید و كاركنان را نسبت به روشهای ارزیابی
عملكرد به چالش كشانید تا آنچه نادرست یا نامطلوب است را مورد توجه قرار
دهند .
۸ - بر میزان تحقق اهداف برنامه كنترل و نظارت مستمر داشته باشید .
۹ - در صورت لزوم در ساختار سازمانی، متولی و مسئول برنامه ارزیابی كاركنان را مشخص كنید .
●● نتیجه گیری
باتوجه به مراحل ارزیابی عملكرد و نكات كلیدی هر مرحله، مدیران می توانند
به بررسی وایجاد زمینه های بهبود عملكرد منابع انسانی بپردازند. رویكرد
T.E.A.M به عنوان راهكار عملی برای اجرای صحیح واثربخش برنامه های ارزیابی
عملكرد تبیین گردید. استفاده از این رویكرد مستلزم داشتن نگرش مثبت و
آگاهی كامل نسبت به اهداف و سیاستهای ارزیابی، برخورداری از دانش و شناخت
نسبت به فرایند ارزیابی، شناخت دقیق وضعیت فرهنگی و جو سازمانی، ایجاد
محیط عاری از فشار و استرس در هنگام ارزیابی، آگاهی از وضعیت سایر نظامهای
سازمان (مانند حقوق و دستمزد، ترفیعات، انتصابات، و...) و اعمال حمایتهای
مستمر مدیریتی است. همچنین پیاده سازی صحیح و آگاهانه مراحل چهارگانه این
رویكرد می تواند خطاهای رایج در ارزیابی عملكرد را به حداقل رساند یا
كنترل كند.