تاريخچه فرهنگی و اقتصادی آرژانتين

آرژانتين از منابع طبيعي غني، جمعيت باسواد با درصد بالا، بخش کشاورزي صادرات محور و پايه صنعتي متنوع بهره مي‌برد.
اين کشور از لحاظ تاريخي داراي طبقه متوسط فراواني در مقايسه با ديگر کشورهاي آمريکاي لاتين است؛ اما اين بخش از جمعيت در اثر سلسله‌اي از بحران‌هاي اقتصادي ضعيف شده‌اند. امروز، درحالي که بخش مهمي از جمعيت هنوز از لحاظ مالي ثروتمند هستند، در مقايسه با ميليون‌ها نفر از افرادي قرار مي‌گيرند که قدرت خريدشان به شدت کاهش يافته است. از سال 2002 به بعد، بهبود در وضعيت بخش‌هاي فقيرتر و نيز يک بازگشت عمده در طبقه متوسط جامعه پديد آمده است.
در سال 1900، متوسط درآمد در آرژانتين اندکي کمتر از کشورهاي ثروتمند جهان بود و تصور مي‌شد که آرژانتين به يک کشور صنعتي عمده تبديل شود؛ اما عملکرد رشد اقتصادي آن در قرن بيستم مناسب نبود و اکنون اين کشور نزديک ميانه توزيع درآمد جهان قرار دارد. ولي با وجود اينها آرژانتين از نظر اقتصادي توسعه يافته ترين كشور آمريكاي جنوبي است.
آرژانتين تا پيش از نيمه دوم قرن نوزدهم كشوري عقب‌مانده به حساب مي‌آمد. در حدود سال 1870 آرژانتين از فرآورده‌هاي دامي به عنوان كالاهاي صادراتي استفاده كرد و همين شروع يك دوره درخشان رشد اقتصادي را رقم زد. نرخ رشد اقتصادي آرژانتين بين سال‌هاي 1870 و 1914 به سالانه 5 درصد مي‌رسيد. در واقع تا سال 1913، ميزان درآمد سرانه هر نفر در اين كشور با ميزان همين شاخص در كشورهاي فرانسه و آلمان برابري مي‌كرد.
پس از استقلال، نام آرژانتين در جايگاه هشتمين كشور پهناور جهان قرار گرفت و همين فاكتور نيز در رشد شاخص توليد آن موثر بود. اقتصاد روستايي آرژانتين در قرن نوزدهم به تمامي بر توليد محصولات كشاورزي و پرورش حيوانات خانگي تمركز يافت. نيروي انساني و منابع مالي آنها به كمك رشد هر دو فرآورده آمدند و به اين ترتيب آرژانتين در نيمه اول قرن نوزدهم رشد چشمگيري داشت.
بعد از دهه 1860، بخش كشاورزي به قدري توسعه يافت كه زمين‌هايي كه پيش‌تر به دامپروري اختصاص يافته بود، به مزارع و كشت و كار تبديل شد و بيشتر اين توسعه به دليل وجود منابع انساني و نيروي كار مناسب و ارزان قيمت حاصل شده بود.تا قبل از دهه 1860، مهاجران اندكي در اين كشور وجود داشتند و جمعيت آن در حدود فقط 7/1 ميليون نفر بود، به همين خاطر زمين‌هاي فراواني بي استفاده مانده و کمبود نيروي كار رو به افزايش بود. به اين ترتيب دستمزدها رو به فزوني گذاشت و ميزان آن با ميزان دستمزد كشورهاي اروپايي به خصوص ايتاليا و اسپانيا تفاوت فاحشي پيدا كرد. در نتيجه مهاجران زيادي به اين كشور آمريكاي جنوبي روي آوردند و اين روند تا آغاز جنگ اول جهاني ادامه داشته و همچنان هرسال رشد پيدا مي‌كرد.
تا آن زمان، محصولات كشاورزي و دامپروري بر اقتصاد آرژانتين مسلط بودند، ولي با رشد نيروي كار، نه تنها گوناگوني پديد آمد، بلكه هر محصول نيز حالت تخصصي پيدا كرد. اين تحولات اقتصاد آرژانتين را قدرتمند كرد و كشور توانست برابر بحران هاي كوچك اقتصاد جهاني مقاومت كند. در مجموع، اين دگرگوني‌ها و رويدادهاي جديد، به آرژانتين كمك كردند و بين سال‌هاي 1870 و 1920 رشد اقتصادي قابل توجهي را براي آن رقم زدند.
پس از جنگ جهاني دوم، يك مدل توسعه اقتصادي جديد پديد آمد. آرژانتين سياست جديدي در پيش گرفت كه برمبناي آن واردات بيشتر انجام مي‌شد، ولي همين واردات در جهت صنعتي شدن و تقويت بازار داخلي و توسعه خودكفايي داخلي مصرف مي‌شدند. آرژانتين با اتخاذ اين استراتژي توانست تا اندازه‌اي يك روند پايدار و باثبات رشد اقتصادي كه در سطحي متوسط در جريان بود را شكل دهد.بخش خدمات از ديرباز بزرگ‌ترين عامل کمک کننده به توليد ناخالص ملي آرژانتين بوده است. اين کشور انرژي را در ميزان فراوان خود از طريق منابع توسعه يافته برقابي توليد مي‌کند؛ انرژي هسته‌اي نيز از اهميت بالايي برخوردار است. اين کشور يکي از بزرگ‌ترين توليدکنندگان و صادرکنندگان کبالت 60 به همراه کانادا و روسيه مي‌باشد که يک ايزوتوپ راديواکتيو است که به طور گسترده در درمان سرطان به کار مي‌رود.
مخابرات نيز با رسوخ عمده تلفن همراه (75 درصد از جمعيت) بسيار قوي است، گسترش ۳۰ درصد اينترنت و ۳ درصد خدمات پهناي باند بستر مناسبي را فراهم کرده که به سرعت هم در حال افزايش است. تلفن معمولي ( 85 درصد از خانه‌ها) و پست نيز پر رونق هستند. بخش ساختمان نيز در توسعه اقتصادي کنوني به سوي ايجاد شغل سوق داشته و 5 درصد توليد ناخالص ملي را شامل مي‌شود. جهانگردي بسيار مهم بوده و هم‌اکنون 7 درصد از درآمد اقتصادي كشور را تامين مي‌کند.
آرژانتيني‌ها بيشتر در محدوده مرزهايشان مسافرت مي‌کنند، و سفرهاي خارجي که به‌طور دسته جمعي به يک کشور صورت مي‌گيرد قابل دسترس، ايمن و بطور غيرقابل تصوري متنوع مي‌باشد: شهرهاي چند مليتي بوئنوس آيرس و روزاريو، آبشارهاي بي نظير ايگوازو و ايالت مستعمره سالتا از جمله اين نقاط مي‌باشند. اسکي کردن روي آب در پيست باريلوچ تا سواحل پينامار و رودخانه يخ زده پريتو مورنو تا ايالت تييرا دل فيوگو افسانه‌اي، همگي سبب شده تا در سال 2005، 7/3 ميليون نفر جهانگرد از اين کشور ديدن نمايند. 

اپلیکیشن اندروید تلگرام اینستاگرام